بقعه چهار پادشاه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بُقعۀ چهار پادشاه<br/> [[File:12280100.jpg|thumb|بُقعه چهار پادشاه]] [[File:12280100-1.jpg|thumb]] (یا: مسجد چهار پادشاهان؛ مسجد/بقعۀ چهار پادشاه) مقبرۀ عده‌ای از اعضای خاندان سادات کیایی گیلان در محلۀ میدان لاهیجان، ابتدای خیابان کاشف، روبروی مسجد جامع، مربوط به اواسط سدۀ 7ق و پس از آن. در ۶۴۷ق سید خرم یا سید خورکیا، در ۷۹۱ق سید علی کیا و در ۸۲۹ق پسر او سید رضا کیا از بزرگان دینی گیلان و سپس سید رضا کیا پادشاه گیلان در آن‌جا دفن شدند. از آن پس این محل به بقعۀ چهار پادشاه شهرت یافت. | بُقعۀ چهار پادشاه<br/> [[File:12280100.jpg|thumb|بُقعه چهار پادشاه]] [[File:12280100-1.jpg|thumb]] (یا: مسجد چهار پادشاهان؛ مسجد/بقعۀ چهار پادشاه) مقبرۀ عده‌ای از اعضای خاندان سادات کیایی گیلان در محلۀ میدان لاهیجان، ابتدای خیابان کاشف، روبروی مسجد جامع، مربوط به اواسط سدۀ 7ق و پس از آن. در ۶۴۷ق سید خرم یا سید خورکیا، در ۷۹۱ق سید علی کیا و در ۸۲۹ق پسر او سید رضا کیا از بزرگان دینی گیلان و سپس سید رضا کیا پادشاه گیلان در آن‌جا دفن شدند. از آن پس این محل به بقعۀ چهار پادشاه شهرت یافت. مجموعۀ بنا در سال 1317ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. | ||
'''مشخصات بنا''' | '''مشخصات بنا''' | ||
محوطه‌ای مستطیل‌شکل شامل یک ایوان سراسری به طول ۲۹.۷۴ و عرض ۳۳.۵متر و شش ستون آجری و چهار اتاق است. در گذشته دیوار شمال ایوان، نقاشی‌های مذهبی داشت. کاشی‌‌های قسمت پایین دیوار ایوان در دورۀ قاجار نصب شده‌اند. اتاق مقبرۀ سید خورکیا دری منبت‌کاری از ۱۰۱۵ق داشت که اکنون در موزۀ ملی نگهداری می‌شود. نقارۀ بقعۀ چهار پادشاه تا ۱۳۲۰ش مورد استفاده بود.<br /> <!--12280100--> | محوطه‌ای مستطیل‌شکل شامل یک ایوان سراسری به طول ۲۹.۷۴ و عرض ۳۳.۵متر و شش ستون آجری و چهار اتاق است. در گذشته دیوار شمال ایوان، نقاشی‌های مذهبی داشت. کاشی‌‌های قسمت پایین دیوار ایوان در دورۀ قاجار نصب شده‌اند. اتاق مقبرۀ سید خورکیا دری منبت‌کاری از ۱۰۱۵ق داشت که اکنون در موزۀ ملی نگهداری می‌شود. نقارۀ بقعۀ چهار پادشاه تا ۱۳۲۰ش مورد استفاده بود. | ||
---- | |||
<br /> <!--12280100--> | |||
[[Category:جغرافیای ایران]] | [[Category:جغرافیای ایران]] | ||
نسخهٔ ۲۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۸
بُقعۀ چهار پادشاه
(یا: مسجد چهار پادشاهان؛ مسجد/بقعۀ چهار پادشاه) مقبرۀ عده‌ای از اعضای خاندان سادات کیایی گیلان در محلۀ میدان لاهیجان، ابتدای خیابان کاشف، روبروی مسجد جامع، مربوط به اواسط سدۀ 7ق و پس از آن. در ۶۴۷ق سید خرم یا سید خورکیا، در ۷۹۱ق سید علی کیا و در ۸۲۹ق پسر او سید رضا کیا از بزرگان دینی گیلان و سپس سید رضا کیا پادشاه گیلان در آن‌جا دفن شدند. از آن پس این محل به بقعۀ چهار پادشاه شهرت یافت. مجموعۀ بنا در سال 1317ش در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات بنا
محوطه‌ای مستطیل‌شکل شامل یک ایوان سراسری به طول ۲۹.۷۴ و عرض ۳۳.۵متر و شش ستون آجری و چهار اتاق است. در گذشته دیوار شمال ایوان، نقاشی‌های مذهبی داشت. کاشی‌‌های قسمت پایین دیوار ایوان در دورۀ قاجار نصب شده‌اند. اتاق مقبرۀ سید خورکیا دری منبت‌کاری از ۱۰۱۵ق داشت که اکنون در موزۀ ملی نگهداری می‌شود. نقارۀ بقعۀ چهار پادشاه تا ۱۳۲۰ش مورد استفاده بود.