طالع همدانی، عبدالله (همدان ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۸۲ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


طالع همدانی، عبدالله (همدان ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۸۲ش)<br>
{{جعبه زندگینامه|عنوان=عبدالله طالع همدانی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=همدان ۱۲۹۳ش|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۸۲ش|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=شاعر، ترانه‌سرا|شغل و تخصص های دیگر=خواننده، نوازنده ویولن|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}طالع همدانی، عبدالله (همدان ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۸۲ش)<br>
شاعر ایرانی، ترانه‌سرا، خواننده، و نوازندۀ ویولن. در موسیقی از تقی شایگان، مرتضی نی‌داوود، و ابوالحسن صبا و در شعر و ادب از غَمام همدانی درس آموخت. دوستی او با برادران نی‌داوود و قمرالملوک وزیری، سبب شد که آثار متعددی از سرودهای او اجرا شود. او در سنین ۲۷ الی ۳۰سالگی فعالیت حرفه‌ای موسیقی و شعر را رها کرد ولی همیشه در میان جامعه هنرمندان در مقام مشاور و راهنمای آوازخوانی و اجرای تصنیف‌های قدیمی، شناخته شده بود. مجموعه آثار ادبی و موسیقایی او جمع‌آوری و تدوین شده است.
شاعر ایرانی، ترانه‌سرا، خواننده، و نوازندۀ ویولن. در موسیقی از تقی شایگان، [[نی داوود، مرتضی (تهران ۱۲۸۰ـ امریکا ۱۳۶۹ش)|مرتضی نی‌داوود]]، و [[صبا، ابوالحسن (تهران ۱۲۸۲ـ۱۳۳۶ش)|ابوالحسن صبا]] و در شعر و ادب از [[غمام همدانی|غَمام همدانی]] درس آموخت. دوستی او با برادران نی‌داوود و [[قمرالملوک وزیری]]، سبب شد که آثار متعددی از سرودهای او اجرا شود. او در سنین ۲۷ الی ۳۰سالگی فعالیت حرفه‌ای موسیقی و شعر را رها کرد ولی همیشه در میان جامعه هنرمندان در مقام مشاور و راهنمای آوازخوانی و اجرای تصنیف‌های قدیمی، شناخته شده بود. مجموعه آثار ادبی و موسیقایی او جمع‌آوری و تدوین شده است.
<br><!--29004700-->
<br><!--29004700-->
[[رده:ادبیات فارسی]]
[[رده:ادبیات فارسی]]

نسخهٔ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۰۰

عبدالله طالع همدانی
زادروز همدان ۱۲۹۳ش
درگذشت تهران ۱۳۸۲ش
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی شاعر، ترانه‌سرا
شغل و تخصص های دیگر خواننده، نوازنده ویولن
گروه مقاله موسیقی

طالع همدانی، عبدالله (همدان ۱۲۹۳ـ تهران ۱۳۸۲ش)

شاعر ایرانی، ترانه‌سرا، خواننده، و نوازندۀ ویولن. در موسیقی از تقی شایگان، مرتضی نی‌داوود، و ابوالحسن صبا و در شعر و ادب از غَمام همدانی درس آموخت. دوستی او با برادران نی‌داوود و قمرالملوک وزیری، سبب شد که آثار متعددی از سرودهای او اجرا شود. او در سنین ۲۷ الی ۳۰سالگی فعالیت حرفه‌ای موسیقی و شعر را رها کرد ولی همیشه در میان جامعه هنرمندان در مقام مشاور و راهنمای آوازخوانی و اجرای تصنیف‌های قدیمی، شناخته شده بود. مجموعه آثار ادبی و موسیقایی او جمع‌آوری و تدوین شده است.