پادوا، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
</ref>، به فاصلۀ ۳۸کیلومتری غرب [[ونیز]]. جمعیت آن ۲۰۹,۶۴۱ نفر است (۲۰۰۱). صنایع آن عبارت‌اند از ماشین‌سازی، پوشاک، و الیاف مصنوعی. [[گالیله، گالیلیو (۱۵۶۴ـ۱۶۴۲)|گالیله]]، ستاره‌شناس، در دانشگاه آن (تأسیس ۱۲۲۲) تدریس می‌کرد. بناهای پادوا عبارت‌اند از پالاتسو دِلا راجونه<ref>Palazzo della Ragione </ref>، بازیلیکای آنتونیوی قدیس<ref>St Antonio </ref>، و باغ‌های گیاه‌شناسی که در ۱۵۴۵ ساخته شدند. [[آلاریک]]<ref>Alaric </ref>، پادشاه [[ویزیگوت ها|ویزیگوت‌ها]]<ref>Visigoths </ref>، در اوایل قرن ۵م و [[آتیلا]]<ref>Attila </ref>، پادشاه [[هون ها|هون‌ها]]<ref>Huns </ref>، در ۴۵۲م این شهر را غارت کردند. شهر مزبور در ۱۳۱۸م به خاندان کارّارا<ref>Carrara </ref> و در ۱۴۰۵م به ونیز انتقال یافت. فرانسویان در ۱۷۹۷ آن را تصرف کردند. در ۱۸۱۴ به [[اتریش]] واگذار شد و سرانجام در ۱۸۶۶ بخشی از ایتالیا شد. کلیسای جامع (قرون ۱۶ تا ۱۸ پادوا)، تعمید‌گاهی از قرن ۱۲م دارد. بازیلیکای گوتیک رومی‌وار آنتونیوی قدیس، که مقبرۀ قدیس در آن قرار دارد، با شش گنبد بیزانسی جالب‌ترین بنای شهر است. محراب بلند آن برنزکاری‌هایی دارد که کار [[دوناتلو]]<ref>Donatello </ref> است و تندیس سواره گاتاملاتا<ref>Gattamelata</ref>ی او در میدان مقابل کلیسا قد برافراشته است.<br/> <!--13010800--> | </ref>، به فاصلۀ ۳۸کیلومتری غرب [[ونیز]]. جمعیت آن ۲۰۹,۶۴۱ نفر است (۲۰۰۱). صنایع آن عبارت‌اند از ماشین‌سازی، پوشاک، و الیاف مصنوعی. [[گالیله، گالیلیو (۱۵۶۴ـ۱۶۴۲)|گالیله]]، ستاره‌شناس، در دانشگاه آن (تأسیس ۱۲۲۲) تدریس می‌کرد. بناهای پادوا عبارت‌اند از پالاتسو دِلا راجونه<ref>Palazzo della Ragione </ref>، بازیلیکای آنتونیوی قدیس<ref>St Antonio </ref>، و باغ‌های گیاه‌شناسی که در ۱۵۴۵ ساخته شدند. [[آلاریک]]<ref>Alaric </ref>، پادشاه [[ویزیگوت ها|ویزیگوت‌ها]]<ref>Visigoths </ref>، در اوایل قرن ۵م و [[آتیلا]]<ref>Attila </ref>، پادشاه [[هون ها|هون‌ها]]<ref>Huns </ref>، در ۴۵۲م این شهر را غارت کردند. شهر مزبور در ۱۳۱۸م به خاندان کارّارا<ref>Carrara </ref> و در ۱۴۰۵م به ونیز انتقال یافت. فرانسویان در ۱۷۹۷ آن را تصرف کردند. در ۱۸۱۴ به [[اتریش]] واگذار شد و سرانجام در ۱۸۶۶ بخشی از ایتالیا شد. کلیسای جامع (قرون ۱۶ تا ۱۸ پادوا)، تعمید‌گاهی از قرن ۱۲م دارد. بازیلیکای گوتیک رومی‌وار آنتونیوی قدیس، که مقبرۀ قدیس در آن قرار دارد، با شش گنبد بیزانسی جالب‌ترین بنای شهر است. محراب بلند آن برنزکاری‌هایی دارد که کار [[دوناتلو]]<ref>Donatello </ref> است و تندیس سواره گاتاملاتا<ref>Gattamelata</ref>ی او در میدان مقابل کلیسا قد برافراشته است.<br/> <!--13010800--> | ||
[[Category:جغرافیای اروپا]] | |||
[[ | <references /> | ||
[[رده:جغرافیای انسانی ایتالیا]] | |||
نسخهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۳
پادوا، شهر (Padua)
(نام باستانی: پاتاویوم[۱]) واقع در ونتو، در شمال ایتالیا، واقع در بخش آبراه‌سازی‌شدۀ رود باکّیلیونه[۲]، به فاصلۀ ۳۸کیلومتری غرب ونیز. جمعیت آن ۲۰۹,۶۴۱ نفر است (۲۰۰۱). صنایع آن عبارت‌اند از ماشین‌سازی، پوشاک، و الیاف مصنوعی. گالیله، ستاره‌شناس، در دانشگاه آن (تأسیس ۱۲۲۲) تدریس می‌کرد. بناهای پادوا عبارت‌اند از پالاتسو دِلا راجونه[۳]، بازیلیکای آنتونیوی قدیس[۴]، و باغ‌های گیاه‌شناسی که در ۱۵۴۵ ساخته شدند. آلاریک[۵]، پادشاه ویزیگوت‌ها[۶]، در اوایل قرن ۵م و آتیلا[۷]، پادشاه هون‌ها[۸]، در ۴۵۲م این شهر را غارت کردند. شهر مزبور در ۱۳۱۸م به خاندان کارّارا[۹] و در ۱۴۰۵م به ونیز انتقال یافت. فرانسویان در ۱۷۹۷ آن را تصرف کردند. در ۱۸۱۴ به اتریش واگذار شد و سرانجام در ۱۸۶۶ بخشی از ایتالیا شد. کلیسای جامع (قرون ۱۶ تا ۱۸ پادوا)، تعمید‌گاهی از قرن ۱۲م دارد. بازیلیکای گوتیک رومی‌وار آنتونیوی قدیس، که مقبرۀ قدیس در آن قرار دارد، با شش گنبد بیزانسی جالب‌ترین بنای شهر است. محراب بلند آن برنزکاری‌هایی دارد که کار دوناتلو[۱۰] است و تندیس سواره گاتاملاتا[۱۱]ی او در میدان مقابل کلیسا قد برافراشته است.