بندر لنگه، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| بخش = | | بخش = | ||
| موقعیت = ۱,۰۷۲کیلومتری جنوب شرقی تهران و ۱۵۶کیلومتری جنوب غربی بندرعباس، سر راه بندرعباس به کنگان و بوشهر، در انتهای راه لار به ساحل خلیج فارس | | موقعیت = ۱,۰۷۲کیلومتری جنوب شرقی تهران و ۱۵۶کیلومتری جنوب غربی بندرعباس، سر راه بندرعباس به کنگان و بوشهر، در انتهای راه لار به ساحل خلیج فارس | ||
| جمعیت = | | جمعیت = 30,435نفر (1395ش) | ||
| نوع اقلیم = گرم و مرطوب | | نوع اقلیم = گرم و مرطوب | ||
| ارتفاع از سطح دریا = ۱۰ متر | | ارتفاع از سطح دریا = ۱۰ متر | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
[[File:12336100-1.jpg|thumb|left|12336100-1.jpg]] | [[File:12336100-1.jpg|thumb|left|12336100-1.jpg]] | ||
[[File:12336100.jpg|thumb|left|قلعه شيخ سلطان]]بندرشهری در استان هرمزگان و مرکز اداری شهرستان بندر لنگه. با ارتفاع دَه متر، در دشتی ساحلی در ۱,۰۷۲کیلومتری جنوب شرقی تهران و ۱۵۶کیلومتری جنوب غربی بندرعباس، سر راه بندرعباس به کنگان و بوشهر، در انتهای راه لار به ساحل خلیج | [[File:12336100.jpg|thumb|left|قلعه شيخ سلطان]]بندرشهری در [[هرمزگان، استان|استان هرمزگان]] و مرکز اداری [[بندر لنگه، شهرستان|شهرستان بندر لنگه]]. با ارتفاع دَه متر، در دشتی ساحلی در ۱,۰۷۲کیلومتری جنوب شرقی [[تهران، شهر|تهران]] و ۱۵۶کیلومتری جنوب غربی [[بندرعباس، شهر|بندرعباس]]، سر راه بندرعباس به [[کنگان]] و [[بوشهر، شهر|بوشهر]]، در انتهای راه [[لار، شهر|لار]] به ساحل [[خلیج فارس]]، قرار دارد. اقلیم این شهر گرم و مرطوب و جمعیت آن 30,435نفر است (۱۳9۵ش). | ||
تاریخچه | |||
بندر لنگه در زمان [[هخامنشیان]] از بندرهای مهم تجاری ایران بود. [[تاورنیه، ژان باتیست (۱۶۰۵ـ۱۶۸۹)|تاورنیه]]، سیاح فرانسوی، در ۱۶۳۸م از این بندر بازدید و دو روز در آن اقامت کرد. در ۱۷۶۰م اعرابِ جواسم به بندر لنگه آمدند و در آن‌جا سکونت گزیدند. [[کریم خان زند|کریم‌خان زند]] آنان را حمایت کرد و آنان نیز در آبادانی و رونق این بندر کوشیدند و آن را به یکی از بزرگ‌ترین بندرهای خلیج فارس تبدیل کردند. بندر مزبور موقعیت خود را در دورۀ [[قاجاریه، سلسله|حکومت قاجار]] همچنان حفظ کرد. انگلیسی‌ها در ۱۸۶۴م بندر لنگه را به خط تلگراف هند مرتبط و فرانسوی‌ها در ۱۸۸۹م، در آن دفتر کنسولگری تأسیس کردند و گمرک آن زیر نظر بلژیکی‌ها قرار گرفت که در استخدام دولت ایران بودند. در اواخر حکومت قاجار بندر لنگه رفته‌رفته از رونق افتاد و با شروع [[جنگ جهانی اول]] و [[جنگ جهانی دوم|دوم]] بیشتر ساکنان آن ترک دیار کردند و شهر رو به ویرانی نهاد. احداث راه‌های مختلف، ایجاد فرودگاه، و استخراج نفت باعث رونق دوبارۀ شهر شد، چنان‌که جایگاه راستین خود را بازیافت و در مسیر رونق و ترقی قرار گرفت. | |||
---- | |||
<br/> <!--12336100--> | <br/> <!--12336100--> | ||
[[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:هرمزگان]] | [[Category:جغرافیای ایران]] [[Category:هرمزگان]] | ||
نسخهٔ ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۴۳
| بندر لنگه، شهر | |
|---|---|
| کشور | پرونده:Flag of Iran.svg ایران |
| استان | هرمزگان |
| شهرستان | بندر لنگه |
| جمعیت | 30,435نفر (1395ش) |
| موقعیت | ۱,۰۷۲کیلومتری جنوب شرقی تهران و ۱۵۶کیلومتری جنوب غربی بندرعباس، سر راه بندرعباس به کنگان و بوشهر، در انتهای راه لار به ساحل خلیج فارس |
| نوع اقلیم | گرم و مرطوب |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱۰ متر |
| تولیدات و صنایع مهم | استخراج نفت |
بندر لِنگِه، شهر
بندرشهری در استان هرمزگان و مرکز اداری شهرستان بندر لنگه. با ارتفاع دَه متر، در دشتی ساحلی در ۱,۰۷۲کیلومتری جنوب شرقی تهران و ۱۵۶کیلومتری جنوب غربی بندرعباس، سر راه بندرعباس به کنگان و بوشهر، در انتهای راه لار به ساحل خلیج فارس، قرار دارد. اقلیم این شهر گرم و مرطوب و جمعیت آن 30,435نفر است (۱۳9۵ش).
تاریخچه
بندر لنگه در زمان هخامنشیان از بندرهای مهم تجاری ایران بود. تاورنیه، سیاح فرانسوی، در ۱۶۳۸م از این بندر بازدید و دو روز در آن اقامت کرد. در ۱۷۶۰م اعرابِ جواسم به بندر لنگه آمدند و در آن‌جا سکونت گزیدند. کریم‌خان زند آنان را حمایت کرد و آنان نیز در آبادانی و رونق این بندر کوشیدند و آن را به یکی از بزرگ‌ترین بندرهای خلیج فارس تبدیل کردند. بندر مزبور موقعیت خود را در دورۀ حکومت قاجار همچنان حفظ کرد. انگلیسی‌ها در ۱۸۶۴م بندر لنگه را به خط تلگراف هند مرتبط و فرانسوی‌ها در ۱۸۸۹م، در آن دفتر کنسولگری تأسیس کردند و گمرک آن زیر نظر بلژیکی‌ها قرار گرفت که در استخدام دولت ایران بودند. در اواخر حکومت قاجار بندر لنگه رفته‌رفته از رونق افتاد و با شروع جنگ جهانی اول و دوم بیشتر ساکنان آن ترک دیار کردند و شهر رو به ویرانی نهاد. احداث راه‌های مختلف، ایجاد فرودگاه، و استخراج نفت باعث رونق دوبارۀ شهر شد، چنان‌که جایگاه راستین خود را بازیافت و در مسیر رونق و ترقی قرار گرفت.