ایرکوتسک، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
ایرکوتْسک، شهر (Irkutsk) | ایرکوتْسک، شهر (Irkutsk) | ||
واقع در جنوب سیبری | واقع در جنوب [[سیبری]] [[روسیه]]، مرکز [[ایرکوتسک، استان|استان ایرکوتسک]]، با ۶۳۵هزار نفر جمعیت (۱۹۹۰). در نزدیکی [[بایکال، دریاچه|دریاچۀ بایکال]]<ref>Lake Baikal</ref> و کنار رود [[آنگارا]]<ref>River Angara</ref> قرار گرفته، و نیروگاه بزرگ برقابی در مجاورت آن احداث شده است. این شهر محل استخراج زغال‌سنگ است، و کالاهای تولیدی آن عبارت‌اند از آهن، فولاد، خودرو، و ماشین‌آلات. با احداث [[راه آهن سراسری سیبری|راه‌آهن سراسری سیبری]]<ref>Trans-Siberian Railway</ref> (۱۸۹۸) از نظر صنعتی گسترش یافت. در ۱۶۵۱ ایرکوتسک را به‌صورت قلعۀ قزاق‌ها<ref>Cossacks</ref> تأسیس کردند. در ۱۶۸۶ به شهر و در ۱۸۲۲ به مرکز سیبری شرقی<ref>East Siberia</ref> تبدیل شد. از قرن ۱۷، پایگاه اصلی تجارت با تاجران [[یاکوت]]<ref>Yakut</ref>، [[بوریات]]<ref>Buryat</ref>، [[مغول]] و چینی بود. در قرن ۱۸ تبعیدگاه محکومین سیاسی شد، و از دهۀ ۱۸۵۰ پایگاه روسیه برای پیشروی در خاور دور بود و کشف طلا در دهۀ ۱۸۸۰ سبب توسعۀ ناگهانی آن شد. در دهۀ ۱۹۳۰ به‌‌سرعت ترقّی کرد. دانشگاه و شعبه‌ای از آکادمی علوم<ref>Academy of Sciences</ref> نیز دارد. در آتش‌سوزی ۱۸۷۹ به‌شدت آسیب دید. در [[جنگ داخلی روسیه]] پایگاه روس‌های سفید بود و در ۱۹۲۰ [[بلشویک|بلشویک‌ها]]<ref>Bolsheviks</ref> آن را تصرّف کردند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۲
ایرکوتْسک، شهر (Irkutsk)
واقع در جنوب سیبری روسیه، مرکز استان ایرکوتسک، با ۶۳۵هزار نفر جمعیت (۱۹۹۰). در نزدیکی دریاچۀ بایکال[۱] و کنار رود آنگارا[۲] قرار گرفته، و نیروگاه بزرگ برقابی در مجاورت آن احداث شده است. این شهر محل استخراج زغال‌سنگ است، و کالاهای تولیدی آن عبارت‌اند از آهن، فولاد، خودرو، و ماشین‌آلات. با احداث راه‌آهن سراسری سیبری[۳] (۱۸۹۸) از نظر صنعتی گسترش یافت. در ۱۶۵۱ ایرکوتسک را به‌صورت قلعۀ قزاق‌ها[۴] تأسیس کردند. در ۱۶۸۶ به شهر و در ۱۸۲۲ به مرکز سیبری شرقی[۵] تبدیل شد. از قرن ۱۷، پایگاه اصلی تجارت با تاجران یاکوت[۶]، بوریات[۷]، مغول و چینی بود. در قرن ۱۸ تبعیدگاه محکومین سیاسی شد، و از دهۀ ۱۸۵۰ پایگاه روسیه برای پیشروی در خاور دور بود و کشف طلا در دهۀ ۱۸۸۰ سبب توسعۀ ناگهانی آن شد. در دهۀ ۱۹۳۰ به‌‌سرعت ترقّی کرد. دانشگاه و شعبه‌ای از آکادمی علوم[۸] نیز دارد. در آتش‌سوزی ۱۸۷۹ به‌شدت آسیب دید. در جنگ داخلی روسیه پایگاه روس‌های سفید بود و در ۱۹۲۰ بلشویک‌ها[۹] آن را تصرّف کردند.