خانتی ـ مانسی، منطقه خودمختار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| | ||
(یا: خانْتیا ـ مانسیا<ref>Khantia-Mansia</ref>) بخش کم‌جمعیت در استان (ناحیه) [[تیومن، استان|تیومن]]<ref>Tyumen </ref> در فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation</ref>، در غرب سیبری. ۵۲۳,۱۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۳۳۱,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). جمعیت آن را ۶۶ درصد روس، یک درصد خانتی<ref>Khanty</ref>، و پنج درصد مانسی<ref>Mansi</ref> تشکیل می‌دهند. مرکز آن خانْتی ـ مانسیسک<ref>Khanti-Mansisk </ref> است و دیگر شهر مهم آن بریوزِوه<ref>Berezovo</ref> نام دارد. ویژگی این بخش باتلاق‌های پست با ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی و جنگل‌های کاج تایگا<ref>taiga </ref> است. مسیر میانی رود اوب<ref>River Ob</ref> از این ناحیه می‌گذرد. دارای صنایع استخراج نفت و گاز طبیعی و تولید الوار است. ماهی‌گیری، شکار خز و دامپروری نیز در آن رواج دارد. در دوران قدیم، این ناحیه محل سکونت اقوام صحرانشین فینو ـ اویغوری<ref>Finno-Ugric</ref> خانتی‌زبان (یا اوستیاک<ref>Ostyak</ref>) و مانسی (یا ووگول<ref>Vogul</ref>) بود. این ناحیه در قرون وسطا بخشی از خانات سیبری<ref>Siberian Khanate</ref> را تشکیل می‌داد و در قرن ۱۶ ضمیمه روسیه شد. ناحیۀ ملی اوستیاک ـ ووگول<ref>Ostyak-Vogul National Region</ref> شوروی در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ تأسیس شد و با نام منطقۀ خودمختار خانتی ـ مانسی، بخشی از روسیۀ مستقل شد (۱۹۹۱).<br/> <!--19018200--> | (یا: خانْتیا ـ مانسیا<ref>Khantia-Mansia</ref>) بخش کم‌جمعیت در استان (ناحیه) [[تیومن، استان|تیومن]]<ref>Tyumen </ref> در فدراسیون [[روسیه]]<ref>Russian Federation</ref>، در غرب [[سیبری]]. ۵۲۳,۱۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۳۳۱,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). جمعیت آن را ۶۶ درصد روس، یک درصد [[خانتی]]<ref>Khanty</ref>، و پنج درصد [[مانسی]]<ref>Mansi</ref> تشکیل می‌دهند. مرکز آن [[خانتی ـ مانسیسک|خانْتی ـ مانسیسک]]<ref>Khanti-Mansisk </ref> است و دیگر شهر مهم آن بریوزِوه<ref>Berezovo</ref> نام دارد. ویژگی این بخش باتلاق‌های پست با ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی و جنگل‌های کاج [[تایگا]]<ref>taiga </ref> است. مسیر میانی [[اوب، رود (روسیه)|رود اوب]]<ref>River Ob</ref> از این ناحیه می‌گذرد. دارای صنایع استخراج نفت و گاز طبیعی و تولید الوار است. ماهی‌گیری، شکار خز و دامپروری نیز در آن رواج دارد. در دوران قدیم، این ناحیه محل سکونت اقوام صحرانشین فینو ـ اویغوری<ref>Finno-Ugric</ref> خانتی‌زبان (یا [[اوستیاک]]<ref>Ostyak</ref>) و مانسی (یا ووگول<ref>Vogul</ref>) بود. این ناحیه در [[قرون وسطا]] بخشی از خانات سیبری<ref>Siberian Khanate</ref> را تشکیل می‌داد و در قرن ۱۶ ضمیمه روسیه شد. ناحیۀ ملی اوستیاک ـ ووگول<ref>Ostyak-Vogul National Region</ref> شوروی در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ تأسیس شد و با نام منطقۀ خودمختار خانتی ـ مانسی، بخشی از روسیۀ مستقل شد (۱۹۹۱).<br/> <!--19018200--> | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۵۶
خانْتی ـ مانسی، منطقه خودمختار (Khanty-Mansi Autonomous Okrug)
(یا: خانْتیا ـ مانسیا[۱]) بخش کم‌جمعیت در استان (ناحیه) تیومن[۲] در فدراسیون روسیه[۳]، در غرب سیبری. ۵۲۳,۱۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱,۳۳۱,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). جمعیت آن را ۶۶ درصد روس، یک درصد خانتی[۴]، و پنج درصد مانسی[۵] تشکیل می‌دهند. مرکز آن خانْتی ـ مانسیسک[۶] است و دیگر شهر مهم آن بریوزِوه[۷] نام دارد. ویژگی این بخش باتلاق‌های پست با ذخایر عظیم نفت و گاز طبیعی و جنگل‌های کاج تایگا[۸] است. مسیر میانی رود اوب[۹] از این ناحیه می‌گذرد. دارای صنایع استخراج نفت و گاز طبیعی و تولید الوار است. ماهی‌گیری، شکار خز و دامپروری نیز در آن رواج دارد. در دوران قدیم، این ناحیه محل سکونت اقوام صحرانشین فینو ـ اویغوری[۱۰] خانتی‌زبان (یا اوستیاک[۱۱]) و مانسی (یا ووگول[۱۲]) بود. این ناحیه در قرون وسطا بخشی از خانات سیبری[۱۳] را تشکیل می‌داد و در قرن ۱۶ ضمیمه روسیه شد. ناحیۀ ملی اوستیاک ـ ووگول[۱۴] شوروی در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ تأسیس شد و با نام منطقۀ خودمختار خانتی ـ مانسی، بخشی از روسیۀ مستقل شد (۱۹۹۱).