آموزش از راه دور: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آموزش از راه دور (tele-education)<br>آموزش افراد ساکن در محدوده‌های جغرافیایی پراکنده، که امکان حضور در مدارس و دانشگاه‌ها را ندارند. آموزش از راه دور، با برنامه‌ریزی دقیق، معمولاً زیر نظر دانشگاه یا مؤسسه‌ای آموزشی و با کمک رسانه‌های گوناگون، ازجمله [[رادیو]]، [[ضبط صوت]]، [[تلفن]]، [[تلویزیون]]، [[رایانه]]<ref>Computer</ref>های شخصی، یا به‌صورت مکاتبه‌ای، و گاه با حضور کوتاه‌مدت در کلاس درس صورت می‌گیرد. ارزشیابی و سنجش میزان پیشرفت آموخته‌های فراگیران نیز از راه دور است؛ بدین ترتیب که پاسخ‌های آنان دریافت می‌شود و معلمان مراکز آموزش از راه دور آن‌ها را بررسی و اصلاح می‌کنند. در ایران، از ۱۳۴۰ به بعد، آموزش از راه دور به دو صورت بود: یکی آموزش درس‌های دورۀ متوسطه از طریق برنامه‌های آموزشی تلویزیونی؛ و دیگر، آموزش عالی که ابتدا به‌صورت «آموزش مکاتبه‌ای» دانشگاه آزاد ایران آغاز شد و سپس به‌صورت آموزش‌های نیمه‌حضوری [[دانشگاه پیام نور]] ادامه یافت. آموزش‌های غیرمتمرکز فعلی با پیاده‌سازی تکنولوژی الکترونیک و رایانه، متحول شده است. تحویل مباحث آموزشی از طریق تکنولوژی‌های مختلفی نظیر [[ماهواره]]<ref>Satellite</ref>، رایانه، تلویزیون کابلی<ref>Cable TV</ref>، ویدئوی محاوره‌ای<ref>Video Conference</ref>، انتقال الکترونیکی از طریق خطوط تلفن<ref>Cable Phone</ref>، شبکه جهانی وب<ref>World Wide Web</ref> و دیگر تکنولوژی‌های اینترنتی<ref>Internet Technology (IT)</ref> و غیره امکان‌پذیر می‌باشد. آموزش غیرمتمرکز مانعی برای فرآیندهای آموزشی سنتی محسوب نمی‌شود و معمولاً در زمینۀ فعالیت‌های آموزشی حرفه‌ای و یا در کنار کلاس‌های درس مورد استفاده قرار می‌گیرد. | آموزش از راه دور (tele-education)<br>آموزش افراد ساکن در محدوده‌های جغرافیایی پراکنده، که امکان حضور در مدارس و دانشگاه‌ها را ندارند. آموزش از راه دور، با برنامه‌ریزی دقیق، معمولاً زیر نظر دانشگاه یا مؤسسه‌ای آموزشی و با کمک رسانه‌های گوناگون، ازجمله [[رادیو]]<ref>radio</ref>، [[ضبط صوت]]<ref>tape recorder</ref>، [[تلفن]]<ref>telephone</ref>، [[تلویزیون]]<ref>television</ref>، [[رایانه]]<ref>Computer</ref>های شخصی، یا به‌صورت مکاتبه‌ای، و گاه با حضور کوتاه‌مدت در کلاس درس صورت می‌گیرد. ارزشیابی و سنجش میزان پیشرفت آموخته‌های فراگیران نیز از راه دور است؛ بدین ترتیب که پاسخ‌های آنان دریافت می‌شود و معلمان مراکز آموزش از راه دور آن‌ها را بررسی و اصلاح می‌کنند. در ایران، از ۱۳۴۰ به بعد، آموزش از راه دور به دو صورت بود: یکی آموزش درس‌های دورۀ متوسطه از طریق برنامه‌های آموزشی تلویزیونی؛ و دیگر، آموزش عالی که ابتدا به‌صورت «آموزش مکاتبه‌ای» دانشگاه آزاد ایران آغاز شد و سپس به‌صورت آموزش‌های نیمه‌حضوری [[دانشگاه پیام نور]] ادامه یافت. آموزش‌های غیرمتمرکز فعلی با پیاده‌سازی تکنولوژی الکترونیک و رایانه، متحول شده است. تحویل مباحث آموزشی از طریق تکنولوژی‌های مختلفی نظیر [[ماهواره]]<ref>Satellite</ref>، رایانه، تلویزیون کابلی<ref>Cable TV</ref>، ویدئوی محاوره‌ای<ref>Video Conference</ref>، انتقال الکترونیکی از طریق خطوط تلفن<ref>Cable Phone</ref>، شبکه جهانی [[وب]]<ref>World Wide Web</ref> و دیگر تکنولوژی‌های اینترنتی<ref>Internet Technology (IT)</ref> و غیره امکان‌پذیر می‌باشد. آموزش غیرمتمرکز مانعی برای فرآیندهای آموزشی سنتی محسوب نمی‌شود و معمولاً در زمینۀ فعالیت‌های آموزشی حرفه‌ای و یا در کنار کلاس‌های درس مورد استفاده قرار می‌گیرد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵
آموزش از راه دور (tele-education)
آموزش افراد ساکن در محدوده‌های جغرافیایی پراکنده، که امکان حضور در مدارس و دانشگاه‌ها را ندارند. آموزش از راه دور، با برنامه‌ریزی دقیق، معمولاً زیر نظر دانشگاه یا مؤسسه‌ای آموزشی و با کمک رسانه‌های گوناگون، ازجمله رادیو[۱]، ضبط صوت[۲]، تلفن[۳]، تلویزیون[۴]، رایانه[۵]های شخصی، یا به‌صورت مکاتبه‌ای، و گاه با حضور کوتاه‌مدت در کلاس درس صورت می‌گیرد. ارزشیابی و سنجش میزان پیشرفت آموخته‌های فراگیران نیز از راه دور است؛ بدین ترتیب که پاسخ‌های آنان دریافت می‌شود و معلمان مراکز آموزش از راه دور آن‌ها را بررسی و اصلاح می‌کنند. در ایران، از ۱۳۴۰ به بعد، آموزش از راه دور به دو صورت بود: یکی آموزش درس‌های دورۀ متوسطه از طریق برنامه‌های آموزشی تلویزیونی؛ و دیگر، آموزش عالی که ابتدا به‌صورت «آموزش مکاتبه‌ای» دانشگاه آزاد ایران آغاز شد و سپس به‌صورت آموزش‌های نیمه‌حضوری دانشگاه پیام نور ادامه یافت. آموزش‌های غیرمتمرکز فعلی با پیاده‌سازی تکنولوژی الکترونیک و رایانه، متحول شده است. تحویل مباحث آموزشی از طریق تکنولوژی‌های مختلفی نظیر ماهواره[۶]، رایانه، تلویزیون کابلی[۷]، ویدئوی محاوره‌ای[۸]، انتقال الکترونیکی از طریق خطوط تلفن[۹]، شبکه جهانی وب[۱۰] و دیگر تکنولوژی‌های اینترنتی[۱۱] و غیره امکان‌پذیر می‌باشد. آموزش غیرمتمرکز مانعی برای فرآیندهای آموزشی سنتی محسوب نمی‌شود و معمولاً در زمینۀ فعالیت‌های آموزشی حرفه‌ای و یا در کنار کلاس‌های درس مورد استفاده قرار می‌گیرد.