لوت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Lute.jpg|بندانگشتی|لوت]] | |||
لوت (lute) | لوت (lute) | ||
هریک از اعضای خانوادۀ سازهای زهی زخمه‌ای متعلق‌به قرن‌های ۱۴ تا ۱۸، شامل ماندوره، تئوربو، و [[کیتارونه]]. لوت‌ها گلابی‌شکلند و تا هفت رشته سیم (تکی یا دوتایی) دارند که با انگشت زخمه می‌خورند. موسیقی مخصوص لوت با نت‌نویسی خاصی نوشته می‌شود که [[تابلاتور]] نام دارد و سیم‌های آن هم‌زمان نواخته می‌شوند، نه مثل گیتار به‌صورت آرپژ. از‌جمله لوت‌نوازان امروزین عبارت‌اند از جولیَن بریم<ref>Julian Bream | |||
هریک از اعضای خانوادۀ سازهای زهی زخمه‌ای متعلق‌به قرن‌های ۱۴ تا ۱۸، شامل ماندوره، تئوربو، و کیتارونه. لوت‌ها گلابی‌شکلند و تا هفت رشته سیم (تکی یا دوتایی) دارند که با انگشت زخمه می‌خورند. موسیقی مخصوص لوت با نت‌نویسی خاصی نوشته می‌شود که تابلاتور نام دارد و سیم‌های آن هم‌زمان نواخته می‌شوند، نه مثل گیتار به‌صورت آرپژ. از‌جمله لوت‌نوازان امروزین عبارت‌اند از جولیَن بریم<ref>Julian Bream | |||
</ref> و آنتونی رولی<ref>Anthony Rooley</ref>. لوت‌ها از نسل سازهای شرقی اولیه‌اند. در غرب، از اعضای خانوادۀ لوت به‌صورت سازهای تک‌نوازی و نیز همراهی آواز استفاده می‌شوند، و اغلب آن‌ها را در کنار سازهای کلاویه‌دار، یا به‌جای آن‌ها، در هم‌نوازی‌های بزرگ و اپرا به‌کار می‌برند. نت‌نویسی موسیقی لوت، تابلاتور، حاملی است که به‌جای پنج خط معمول از شش خط تشکیل شده است و بیشتر حروف الفبایی دارد تا نت. از میان سیزده یا چهارده سیم یک لوت، شش‌تای آن‌ها را مثل گیتار با انگشتان می‌توان نگه‌داشت، در حالی‌که بقیۀ نت‌ها باس‌اند و با شست نواخته می‌شوند. شش خط حامل نشان‌دهندۀ همین شش سیم است. حروف الفبایی نشان می‌دهند، کدام پرده را باید روی سیم نگه داشت. نت‌های باس با حروف و اعداد نشان داده می‌شوند، و خط‌های منحنی بالای حامل برای نشان‌دادن ریتم به‌کار می‌روند. | </ref> و آنتونی رولی<ref>Anthony Rooley</ref>. لوت‌ها از نسل سازهای شرقی اولیه‌اند. در غرب، از اعضای خانوادۀ لوت به‌صورت سازهای تک‌نوازی و نیز همراهی آواز استفاده می‌شوند، و اغلب آن‌ها را در کنار سازهای کلاویه‌دار، یا به‌جای آن‌ها، در هم‌نوازی‌های بزرگ و اپرا به‌کار می‌برند. نت‌نویسی موسیقی لوت، تابلاتور، حاملی است که به‌جای پنج خط معمول از شش خط تشکیل شده است و بیشتر حروف الفبایی دارد تا نت. از میان سیزده یا چهارده سیم یک لوت، شش‌تای آن‌ها را مثل گیتار با انگشتان می‌توان نگه‌داشت، در حالی‌که بقیۀ نت‌ها باس‌اند و با شست نواخته می‌شوند. شش خط حامل نشان‌دهندۀ همین شش سیم است. حروف الفبایی نشان می‌دهند، کدام پرده را باید روی سیم نگه داشت. نت‌های باس با حروف و اعداد نشان داده می‌شوند، و خط‌های منحنی بالای حامل برای نشان‌دادن ریتم به‌کار می‌روند. | ||
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۲۳
لوت (lute)
هریک از اعضای خانوادۀ سازهای زهی زخمه‌ای متعلق‌به قرن‌های ۱۴ تا ۱۸، شامل ماندوره، تئوربو، و کیتارونه. لوت‌ها گلابی‌شکلند و تا هفت رشته سیم (تکی یا دوتایی) دارند که با انگشت زخمه می‌خورند. موسیقی مخصوص لوت با نت‌نویسی خاصی نوشته می‌شود که تابلاتور نام دارد و سیم‌های آن هم‌زمان نواخته می‌شوند، نه مثل گیتار به‌صورت آرپژ. از‌جمله لوت‌نوازان امروزین عبارت‌اند از جولیَن بریم[۱] و آنتونی رولی[۲]. لوت‌ها از نسل سازهای شرقی اولیه‌اند. در غرب، از اعضای خانوادۀ لوت به‌صورت سازهای تک‌نوازی و نیز همراهی آواز استفاده می‌شوند، و اغلب آن‌ها را در کنار سازهای کلاویه‌دار، یا به‌جای آن‌ها، در هم‌نوازی‌های بزرگ و اپرا به‌کار می‌برند. نت‌نویسی موسیقی لوت، تابلاتور، حاملی است که به‌جای پنج خط معمول از شش خط تشکیل شده است و بیشتر حروف الفبایی دارد تا نت. از میان سیزده یا چهارده سیم یک لوت، شش‌تای آن‌ها را مثل گیتار با انگشتان می‌توان نگه‌داشت، در حالی‌که بقیۀ نت‌ها باس‌اند و با شست نواخته می‌شوند. شش خط حامل نشان‌دهندۀ همین شش سیم است. حروف الفبایی نشان می‌دهند، کدام پرده را باید روی سیم نگه داشت. نت‌های باس با حروف و اعداد نشان داده می‌شوند، و خط‌های منحنی بالای حامل برای نشان‌دادن ریتم به‌کار می‌روند.