پنج کاف: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
پنج نشانۀ ایمان در میان «خالصه<ref>Khalsa</ref>»، جامعۀ سیک‌ها<ref>Sikhs</ref>. همه با حرف «ک» در زبان پنجابی<ref>Punjabi</ref> آغاز می‌شوند: کِش<ref>kesh</ref> (موی بلند)، کیرپان<ref>kirpan</ref> (شمشیر)، کَرا<ref>kara</ref> (مچ‌بند فولادی). کَچها<ref>kachha</ref> (زیرشلواری) و کَنگها<ref>kangha</ref> (شانه). رسم «کش» به استفادۀ مردان از دستاری برای پاکیزه و آراسته نگه‌داشتن موی سر انجامید. موی صورت را هم نمی‌تراشند. «کنگها» نه تنها نشانۀ پاکیزگی و آراستگی است و روزی دو بار سر را با آن شانه می‌کنند، بلکه حکم گوشزدی را دارد برای سیک‌ها که اگر می‌خواهند خدا از آنان راضی باشد، باید تقید و انضباط را در زندگی مراعات کنند. «کیرپان» شمشیری نمادین است که به نشانۀ آمادگی برای دفاع از دین و نیازمندان و عدالت در زیر لباس می‌بندند. در اوایل پیدایش دین سیک، دفاع جسمانی دربرابر ظلم ضرورت داشت و امروزه روح این عقیده عامل همبستگی اعضای «خالصه» در راه عدالت اجتماعی است. «کرا»ی فولادی نشانۀ ابدیت است و از وحدت خدا و خالصه حکایت میکند. فولاد نشانۀ قدرت نیز هست. پوشیدن «کچها» به‌جای لُنگ (دهوتی<ref>dhoti</ref>) جنگیدن را آسان‌تر می‌کرد. کچها هم نشانۀ تقید است و هم بر آمادگی برای جنگیدن و دفاع از دین دلالت میکند. | پنج نشانۀ ایمان در میان «خالصه<ref>Khalsa</ref>»، جامعۀ سیک‌ها<ref>Sikhs</ref>. همه با حرف «ک» در زبان پنجابی<ref>Punjabi</ref> آغاز می‌شوند: کِش<ref>kesh</ref> (موی بلند)، کیرپان<ref>kirpan</ref> (شمشیر)، کَرا<ref>kara</ref> (مچ‌بند فولادی). کَچها<ref>kachha</ref> (زیرشلواری) و کَنگها<ref>kangha</ref> (شانه). رسم «کش» به استفادۀ مردان از دستاری برای پاکیزه و آراسته نگه‌داشتن موی سر انجامید. موی صورت را هم نمی‌تراشند. «کنگها» نه تنها نشانۀ پاکیزگی و آراستگی است و روزی دو بار سر را با آن شانه می‌کنند، بلکه حکم گوشزدی را دارد برای سیک‌ها که اگر می‌خواهند خدا از آنان راضی باشد، باید تقید و انضباط را در زندگی مراعات کنند. «کیرپان» شمشیری نمادین است که به نشانۀ آمادگی برای دفاع از دین و نیازمندان و عدالت در زیر لباس می‌بندند. در اوایل پیدایش دین سیک، دفاع جسمانی دربرابر ظلم ضرورت داشت و امروزه روح این عقیده عامل همبستگی اعضای «خالصه» در راه عدالت اجتماعی است. «کرا»ی فولادی نشانۀ ابدیت است و از وحدت خدا و خالصه حکایت میکند. فولاد نشانۀ قدرت نیز هست. پوشیدن «کچها» به‌جای لُنگ (دهوتی<ref>dhoti</ref>) جنگیدن را آسان‌تر می‌کرد. کچها هم نشانۀ تقید است و هم بر آمادگی برای جنگیدن و دفاع از دین دلالت میکند. | ||
<references /> | |||
[[رده:ادیان و فرقه های غیراسلام]] | |||
[[رده:بودایی و هندی]] | |||
نسخهٔ ۱۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۶
پنج کاف
پنج نشانۀ ایمان در میان «خالصه[۱]»، جامعۀ سیک‌ها[۲]. همه با حرف «ک» در زبان پنجابی[۳] آغاز می‌شوند: کِش[۴] (موی بلند)، کیرپان[۵] (شمشیر)، کَرا[۶] (مچ‌بند فولادی). کَچها[۷] (زیرشلواری) و کَنگها[۸] (شانه). رسم «کش» به استفادۀ مردان از دستاری برای پاکیزه و آراسته نگه‌داشتن موی سر انجامید. موی صورت را هم نمی‌تراشند. «کنگها» نه تنها نشانۀ پاکیزگی و آراستگی است و روزی دو بار سر را با آن شانه می‌کنند، بلکه حکم گوشزدی را دارد برای سیک‌ها که اگر می‌خواهند خدا از آنان راضی باشد، باید تقید و انضباط را در زندگی مراعات کنند. «کیرپان» شمشیری نمادین است که به نشانۀ آمادگی برای دفاع از دین و نیازمندان و عدالت در زیر لباس می‌بندند. در اوایل پیدایش دین سیک، دفاع جسمانی دربرابر ظلم ضرورت داشت و امروزه روح این عقیده عامل همبستگی اعضای «خالصه» در راه عدالت اجتماعی است. «کرا»ی فولادی نشانۀ ابدیت است و از وحدت خدا و خالصه حکایت میکند. فولاد نشانۀ قدرت نیز هست. پوشیدن «کچها» به‌جای لُنگ (دهوتی[۹]) جنگیدن را آسان‌تر می‌کرد. کچها هم نشانۀ تقید است و هم بر آمادگی برای جنگیدن و دفاع از دین دلالت میکند.