تجزیه نیروها: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تجزیه نیروها (resolution of forces) | تجزیه نیروها (resolution of forces) | ||
در | در [[مکانیک]]<ref>mechanics</ref>، تقسیم نیرویی منفرد به دو پاره نیرو با جهت‌های متعامد. هر یک از این پاره نیروها را مؤلفۀ<ref>component</ref> نیروی اول می‌گویند. اثرگذاری هم‌زمان هر دو مؤلفه بر جسم درست مانند نیروی منفرد اولیه است. مثلاً نیروی وزن جسمی که روی سطح شیب‌داری با زاویۀ شیب θ قرار دارد، به دو مؤلفه، یکی عمود بر سطح شیب‌دار و به اندازۀ θ و دیگری موازی با سطح و به اندازۀ θ، تجزیه‌پذیر است. مؤلفۀ اخیر که در جهت رو به پایین بر جسم وارد می‌شود، منهای نیروی اصطکاکی<ref>friction force</ref> که ممکن است در جهت مخالف بر جسم وارد شود، شتاب حرکت احتمالی جسم را در امتداد سطح پدید می‌آورد. در مکانیک، تجزیۀ نیروها عبارت است از تقسیم نیروی منفرد به دو مؤلفه در جهات عمود برهم. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۸
تجزیه نیروها (resolution of forces)
در مکانیک[۱]، تقسیم نیرویی منفرد به دو پاره نیرو با جهت‌های متعامد. هر یک از این پاره نیروها را مؤلفۀ[۲] نیروی اول می‌گویند. اثرگذاری هم‌زمان هر دو مؤلفه بر جسم درست مانند نیروی منفرد اولیه است. مثلاً نیروی وزن جسمی که روی سطح شیب‌داری با زاویۀ شیب θ قرار دارد، به دو مؤلفه، یکی عمود بر سطح شیب‌دار و به اندازۀ θ و دیگری موازی با سطح و به اندازۀ θ، تجزیه‌پذیر است. مؤلفۀ اخیر که در جهت رو به پایین بر جسم وارد می‌شود، منهای نیروی اصطکاکی[۳] که ممکن است در جهت مخالف بر جسم وارد شود، شتاب حرکت احتمالی جسم را در امتداد سطح پدید می‌آورد. در مکانیک، تجزیۀ نیروها عبارت است از تقسیم نیروی منفرد به دو مؤلفه در جهات عمود برهم.