والخرن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
جزیره‌ای در استان [[زیلاند|زیلاندِ]]<ref>Zeeland</ref> [[هلند]]<ref>Netherland</ref>، در دهانۀ<ref>estuary | جزیره‌ای در استان [[زیلاند|زیلاندِ]]<ref>Zeeland</ref> [[هلند]]<ref>Netherland</ref>، در دهانۀ<ref>estuary | ||
</ref> رود اسخلده (اسکلت)<ref>River Schelde </ref>، با ۲۰۰ کیلومتر مربع مساحت. مرکز آن، شهر [[میدلبورگ]]<ref>Middelburg </ref> است. صنایع کشتی‌سازی، علوم مهندسی، و پتروشیمی دارد. لبنیات، چغندرقند، و سبزی‌های ریشه‌ای تولید می‌کند. این جزیره هموار و بیشتر قسمت‌های آن پایین‌تر از سطح دریا است؛ سیل بند‌های زیادی در آن احداث شده است. شهر‌های آن عبارت‌اند از [[ولیسینگن]]<ref>Vlissingen </ref> و وِره<ref>Veereu</ref>. نیروهای بریتانیایی در ۱۸۰۹ این جزیره را تصرف کردند؛ پس از مرگ ۷هزار سرباز از مجموع ۱۵هزار سرباز بریتانیایی از بیماری [[مالاریا]]، بقیۀ سربازان جزیرۀ مزبور را ترک کردند. از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ برای بیرون راندن آلمانی‌ها، سیل‌بند‌ها را سوراخ کردند. | </ref> رود اسخلده (اسکلت)<ref>River Schelde </ref>، با ۲۰۰ کیلومتر مربع مساحت. مرکز آن، شهر [[میدلبورگ]]<ref>Middelburg </ref> است. صنایع کشتی‌سازی، علوم مهندسی، و پتروشیمی دارد. لبنیات، چغندرقند، و سبزی‌های ریشه‌ای تولید می‌کند. این جزیره هموار و بیشتر قسمت‌های آن پایین‌تر از سطح دریا است؛ سیل بند‌های زیادی در آن احداث شده است. شهر‌های آن عبارت‌اند از [[ولیسینگن]]<ref>Vlissingen </ref> و وِره<ref>Veereu</ref>. نیروهای بریتانیایی در ۱۸۰۹ این جزیره را تصرف کردند؛ پس از مرگ ۷هزار سرباز از مجموع ۱۵هزار سرباز بریتانیایی از بیماری [[مالاریا]]<ref>malaria</ref>، بقیۀ سربازان جزیرۀ مزبور را ترک کردند. از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ برای بیرون راندن آلمانی‌ها، سیل‌بند‌ها را سوراخ کردند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۲
والْخِرِن (Walcheren)
جزیره‌ای در استان زیلاندِ[۱] هلند[۲]، در دهانۀ[۳] رود اسخلده (اسکلت)[۴]، با ۲۰۰ کیلومتر مربع مساحت. مرکز آن، شهر میدلبورگ[۵] است. صنایع کشتی‌سازی، علوم مهندسی، و پتروشیمی دارد. لبنیات، چغندرقند، و سبزی‌های ریشه‌ای تولید می‌کند. این جزیره هموار و بیشتر قسمت‌های آن پایین‌تر از سطح دریا است؛ سیل بند‌های زیادی در آن احداث شده است. شهر‌های آن عبارت‌اند از ولیسینگن[۶] و وِره[۷]. نیروهای بریتانیایی در ۱۸۰۹ این جزیره را تصرف کردند؛ پس از مرگ ۷هزار سرباز از مجموع ۱۵هزار سرباز بریتانیایی از بیماری مالاریا[۸]، بقیۀ سربازان جزیرۀ مزبور را ترک کردند. از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ برای بیرون راندن آلمانی‌ها، سیل‌بند‌ها را سوراخ کردند.