مورآس، ژان (۱۸۵۶ـ۱۹۱۰): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
}}مورِآس، ژان (۱۸۵۶ـ۱۹۱۰)(Moreas, Jean) | }}مورِآس، ژان (۱۸۵۶ـ۱۹۱۰)(Moreas, Jean) | ||
[[File:38470000.jpg|thumb|مورِآس، ژان]](نام | [[File:38470000.jpg|thumb|مورِآس، ژان]](نام اصلی: یوآنیس پاپادیامانتوپولوس<ref>Ioannis Papadiamandopoulos</ref>) شاعر و رمان‌نویس یونانی‌تبار فرانسوی. آشنایی‌اش با [[ورلن، پل (۱۸۴۴ـ۱۸۹۶)|پل ورلن]]<ref>Paul Verlaine</ref> وی را در آثار اولیه‌اش نظیر ''زائر پرشور''<ref>''The Passionate Pilgrim''</ref> (۱۸۹۱) به مکتب نمادگرایی علاقه‌مند ساخت. درپی آن، با این باور که نمادگرایی هیچ ویژگی ادبی ماندگاری ندارد، پایه‌گذار و پیشوای مکتب رومی<ref>Ecole Romane | ||
</ref> نوکلاسیک شد، که هدفش رقابت با مکتب پلیاد<ref>Pléiade </ref> بود و به‌سبک رمانتیک قرون وسطا گرایش یافت. بهترین آثار مورِآس که از دقت و صراحت کلاسیک مالرِبْ<ref>Malherbe </ref> و کورنِیْ<ref>Corneille </ref> برخوردارند، عبارت‌اند از ''ایفی‌گنیا در آئولیس''<ref>''Iphigenia in Aulis''</ref> (۱۹۰۳) و ''قطعه‌ها''<ref>''The Stanzas''</ref> (۱۸۹۹ـ۱۹۲۷). | </ref> نوکلاسیک شد، که هدفش رقابت با مکتب پلیاد<ref>Pléiade </ref> بود و به‌سبک رمانتیک قرون وسطا گرایش یافت. بهترین آثار مورِآس که از دقت و صراحت کلاسیک مالرِبْ<ref>Malherbe </ref> و کورنِیْ<ref>Corneille </ref> برخوردارند، عبارت‌اند از ''ایفی‌گنیا در آئولیس''<ref>''Iphigenia in Aulis''</ref> (۱۹۰۳) و ''قطعه‌ها''<ref>''The Stanzas''</ref> (۱۸۹۹ـ۱۹۲۷). | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۴
| ژان مورآس Jean Moreas | |
|---|---|
| زادروز |
1856 |
| درگذشت | 1910 |
| ملیت | فرانسوی یونانی تبار |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| آثار | ایفی‌گنیا در آئولیس، قطعه‌ها |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
مورِآس، ژان (۱۸۵۶ـ۱۹۱۰)(Moreas, Jean)
(نام اصلی: یوآنیس پاپادیامانتوپولوس[۱]) شاعر و رمان‌نویس یونانی‌تبار فرانسوی. آشنایی‌اش با پل ورلن[۲] وی را در آثار اولیه‌اش نظیر زائر پرشور[۳] (۱۸۹۱) به مکتب نمادگرایی علاقه‌مند ساخت. درپی آن، با این باور که نمادگرایی هیچ ویژگی ادبی ماندگاری ندارد، پایه‌گذار و پیشوای مکتب رومی[۴] نوکلاسیک شد، که هدفش رقابت با مکتب پلیاد[۵] بود و به‌سبک رمانتیک قرون وسطا گرایش یافت. بهترین آثار مورِآس که از دقت و صراحت کلاسیک مالرِبْ[۶] و کورنِیْ[۷] برخوردارند، عبارت‌اند از ایفی‌گنیا در آئولیس[۸] (۱۹۰۳) و قطعه‌ها[۹] (۱۸۹۹ـ۱۹۲۷).