راول ، موریس (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۴: خط ۱۴:
|تحصیلات و محل تحصیل=
|تحصیلات و محل تحصیل=
| شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز
| شغل و تخصص اصلی =آهنگ ساز
|شغل و تخصص های دیگر=پیانونواز
|شغل و تخصص های دیگر=نوازنده پیانو
|سبک =
|سبک =
|مکتب =
|مکتب =
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}راوِل‌، موریس‌ (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)(Ravel, Maurice)<br/> [[File:22041900.jpg|thumb|راوِل‌، موريس‌]]
}}
[[پرونده:Ravel, Maurice1.jpg|بندانگشتی|موریس راول]]
راول‌، موریس‌ (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)(Ravel, Maurice)<br />  


&nbsp;
&nbsp;


آهنگ‌ساز و پیانو‌نواز فرانسوی. از مشخصه‌های آثارش، هوس‌انگیزی، هارمونیک‌های غریب، و جلوه‌های ارکستری گیج‌کننده را می‌توان برشمرد. اپرای''کودک و جادوگران''<ref>''L’Enfant et les Sortilèges''
آهنگ‌ساز و [[پیانو|پیانو‌]]<nowiki/>نواز فرانسوی. از مشخصه‌های آثارش، هوس‌انگیزی، هارمونیک‌های غریب، و جلوه‌های ارکستری گیج‌کننده را می‌توان برشمرد. اپرای''کودک و جادوگران''<ref>''L’Enfant et les Sortilèges''


</ref> (۱۹۲۴) او دربردارندۀ بیشتر سبک‌های گوناگونی است که در دوران‌های مختلف بر وی تأثیر گذاشتند. از دیگر آثار اوست: قطعه‌هایی برای پیانو مانند ''پاوان برای شاهزاده‌خانم فقید''<ref>''Pavane Pour une infante défunte/Pavane for a Dead Infanta''</ref> (۱۸۹۹)،&nbsp;''فواره''<ref> ''Jeux d’eau/Waterfall''</ref> (۱۹۰۱)، و باله‌های ''دافنیس و کلوئه''<ref> ''Daphnis et Chloë''</ref> (۱۹۱۲) و ''بولِرو''<ref> ''Boléro''</ref> (۱۹۲۸). راول از پدری سوئیسی و مادری از تبار باسک<ref> Basque</ref> بود؛ آن دو همان سالی که راول به‌دنیا آمد به پاریس نقل‌مکان کردند. پس از تعلیمِ مقدماتی در ۱۸۸۹، وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۹۹ اوورتور ''شهرزاد''<ref> ''Shéhérazade''</ref> (بی‌ارتباط با مجموعه ترانه‌‌ای که بعدها ساخت) و ''پاوان برای یک شاهزاده‌خانم فقید'' او در قالب روایت پیانویی توسط انجمن ملی موسیقی<ref> Société Nationale</ref> اجرا شد. دو قطعه از بهترین آثار راول، کوآرتت زهی (۱۹۰۳) و قطعه‌ای برای پیانوی ''آینه‌ها''<ref> ''Miroirs''</ref> (۱۹۰۵) درخور ذکرند. در این قطعه‌ها، و آثار دیگر، دِینْ راول به امپرسیونیست‌ها و نیز تمرکز بر جزئیات آشکار است. در ۱۹۰۸ با&nbsp;''گاسپار شب''<ref> ''Gaspard de La Nuit''</ref>، معیار تازه‌ای برای ساخت موسیقی پیانو پدید آورد. نخستین موفقیت بزرگ فراگیرش در ۱۹۱۱ با اجرای ''ساعت اسپانیایی''<ref> ''L’heure Espangole''</ref> در اپرا کمیک<ref> Opéra-Comique</ref> حاصل شد و موفقیت دوم در ۱۹۱۲ به‌دست آمد که گروه بالۀ روس دیاگیلف<ref> Diaghilev</ref>، اثر ''دافنیس و کلوئه'' را اجرا کرد. پس از جنگ جهانی اول، آثاری بسیار موفق مانند ''لا والس''<ref> ''La valse'' </ref>، تجسم یک مجلس رقص وینی<ref>Viennese</ref> در روزگار زوال یک دورۀ تاریخی، قطعۀ نئوکلاسیک ''آرامگاه کوپرن''<ref> ''Le tombeau de Couperin''</ref>، و... را خلق کرد. دربارۀ‌ اثرش بولرو با تحقیر می‌گفت: «حتی یک نت موسیقی در آن نیست»، اما از موفقیت گسترده آن خوشحال بود. از آخرین آثار بزرگ او، به کنسرتوی پیانو در سل و کنسرتوی پیانو برای دست چپ<ref> Concerto for piano left hand</ref> می‌توان اشاره کرد. در ۱۹۲۸ از دانشگاه آکسفورد<ref>  Oxford University</ref> دکترای افتخاری گرفت. در ۱۹۳۳ پس از یک عمل جراحی مغز درگذشت.
</ref> (۱۹۲۴) او دربردارندۀ بیشتر سبک‌های گوناگونی است که در دوران‌های مختلف بر وی تأثیر گذاشتند. از دیگر آثار اوست: قطعه‌هایی برای پیانو مانند ''پاوان برای شاهزاده‌ خانم فقید''<ref>''Pavane Pour une infante défunte/Pavane for a Dead Infanta''</ref> (۱۸۹۹)، ''فواره''<ref> ''Jeux d’eau/Waterfall''</ref> (۱۹۰۱)، و باله‌های ''دافنیس و کلوئه''<ref> ''Daphnis et Chloë''</ref> (۱۹۱۲) و ''بولِرو''<ref> ''Boléro''</ref> (۱۹۲۸). راول از پدری سوئیسی و مادری از تبار [[باسک]]<ref> Basque</ref> بود؛ آن دو همان سالی که راول به‌دنیا آمد به [[پاریس، شهر|پاریس]] نقل‌مکان کردند. پس از تعلیمِ مقدماتی در ۱۸۸۹، وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۹۹ اوورتور ''شهرزاد''<ref> ''Shéhérazade''</ref> (بی‌ارتباط با مجموعه ترانه‌‌ای که بعدها ساخت) و ''پاوان برای یک شاهزاده‌ خانم فقید'' او در قالب روایت پیانویی توسط انجمن ملی موسیقی<ref> Société Nationale</ref> اجرا شد. دو قطعه از بهترین آثار راول، کوآرتت زهی (۱۹۰۳) و قطعه‌ای برای پیانوی ''آینه‌ها''<ref> ''Miroirs''</ref> (۱۹۰۵) درخور ذکرند. در این قطعه‌ها، و آثار دیگر، دِینْ راول به امپرسیونیست‌ها و نیز تمرکز بر جزئیات آشکار است. در ۱۹۰۸ با ''گاسپار شب''<ref> ''Gaspard de La Nuit''</ref>، معیار تازه‌ای برای ساخت موسیقی پیانو پدید آورد. نخستین موفقیت بزرگ فراگیرش در ۱۹۱۱ با اجرای ''ساعت اسپانیایی''<ref> ''L’heure Espangole''</ref> در اپرا کمیک<ref> Opéra-Comique</ref> حاصل شد و موفقیت دوم در ۱۹۱۲ به‌دست آمد که گروه بالۀ روس دیاگیلف<ref> Diaghilev</ref>، اثر ''دافنیس و کلوئه'' را اجرا کرد. پس از [[جنگ جهانی اول]]، آثاری بسیار موفق مانند ''لا والس''<ref> ''La valse'' </ref>، تجسم یک مجلس رقص وینی<ref>Viennese</ref> در روزگار زوال یک دورۀ تاریخی، قطعۀ نئوکلاسیک ''آرامگاه کوپرن''<ref> ''Le tombeau de Couperin''</ref>، و... را خلق کرد. دربارۀ‌ اثرش بولرو با تحقیر می‌گفت: «حتی یک نت موسیقی در آن نیست»، اما از موفقیت گسترده آن خوشحال بود. از آخرین آثار بزرگ او، به کنسرتوی پیانو در سل و کنسرتوی پیانو برای دست چپ<ref> Concerto for piano left hand</ref> می‌توان اشاره کرد. در ۱۹۲۸ از [[دانشگاه آکسفورد]]<ref>  Oxford University</ref> دکترای افتخاری گرفت. در ۱۹۳۳ پس از یک عمل جراحی مغز درگذشت.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۳۰

موریس راول
Maurice Ravel
زادروز ۱۸۷۵م
درگذشت ۱۹۳۷م
ملیت فرانسوی
شغل و تخصص اصلی آهنگ ساز
شغل و تخصص های دیگر نوازنده پیانو
آثار پاوان برای شاهزاده خانم فقید (۱۸۹۹)؛ فواره (۱۹۰۱)؛ اپرای کودک و جادوگران (۱۹۲۴)
گروه مقاله موسیقی
جوایز و افتخارات دریافت دکترای افتخاری از دانشگاه آکسفورد
موریس راول

راول‌، موریس‌ (۱۸۷۵ـ۱۹۳۷)(Ravel, Maurice)

 

آهنگ‌ساز و پیانو‌نواز فرانسوی. از مشخصه‌های آثارش، هوس‌انگیزی، هارمونیک‌های غریب، و جلوه‌های ارکستری گیج‌کننده را می‌توان برشمرد. اپرایکودک و جادوگران[۱] (۱۹۲۴) او دربردارندۀ بیشتر سبک‌های گوناگونی است که در دوران‌های مختلف بر وی تأثیر گذاشتند. از دیگر آثار اوست: قطعه‌هایی برای پیانو مانند پاوان برای شاهزاده‌ خانم فقید[۲] (۱۸۹۹)، فواره[۳] (۱۹۰۱)، و باله‌های دافنیس و کلوئه[۴] (۱۹۱۲) و بولِرو[۵] (۱۹۲۸). راول از پدری سوئیسی و مادری از تبار باسک[۶] بود؛ آن دو همان سالی که راول به‌دنیا آمد به پاریس نقل‌مکان کردند. پس از تعلیمِ مقدماتی در ۱۸۸۹، وارد کنسرواتوار شد. در ۱۸۹۹ اوورتور شهرزاد[۷] (بی‌ارتباط با مجموعه ترانه‌‌ای که بعدها ساخت) و پاوان برای یک شاهزاده‌ خانم فقید او در قالب روایت پیانویی توسط انجمن ملی موسیقی[۸] اجرا شد. دو قطعه از بهترین آثار راول، کوآرتت زهی (۱۹۰۳) و قطعه‌ای برای پیانوی آینه‌ها[۹] (۱۹۰۵) درخور ذکرند. در این قطعه‌ها، و آثار دیگر، دِینْ راول به امپرسیونیست‌ها و نیز تمرکز بر جزئیات آشکار است. در ۱۹۰۸ با گاسپار شب[۱۰]، معیار تازه‌ای برای ساخت موسیقی پیانو پدید آورد. نخستین موفقیت بزرگ فراگیرش در ۱۹۱۱ با اجرای ساعت اسپانیایی[۱۱] در اپرا کمیک[۱۲] حاصل شد و موفقیت دوم در ۱۹۱۲ به‌دست آمد که گروه بالۀ روس دیاگیلف[۱۳]، اثر دافنیس و کلوئه را اجرا کرد. پس از جنگ جهانی اول، آثاری بسیار موفق مانند لا والس[۱۴]، تجسم یک مجلس رقص وینی[۱۵] در روزگار زوال یک دورۀ تاریخی، قطعۀ نئوکلاسیک آرامگاه کوپرن[۱۶]، و... را خلق کرد. دربارۀ‌ اثرش بولرو با تحقیر می‌گفت: «حتی یک نت موسیقی در آن نیست»، اما از موفقیت گسترده آن خوشحال بود. از آخرین آثار بزرگ او، به کنسرتوی پیانو در سل و کنسرتوی پیانو برای دست چپ[۱۷] می‌توان اشاره کرد. در ۱۹۲۸ از دانشگاه آکسفورد[۱۸] دکترای افتخاری گرفت. در ۱۹۳۳ پس از یک عمل جراحی مغز درگذشت.

 


  1. L’Enfant et les Sortilèges
  2. Pavane Pour une infante défunte/Pavane for a Dead Infanta
  3. Jeux d’eau/Waterfall
  4. Daphnis et Chloë
  5. Boléro
  6. Basque
  7. Shéhérazade
  8. Société Nationale
  9. Miroirs
  10. Gaspard de La Nuit
  11. L’heure Espangole
  12. Opéra-Comique
  13. Diaghilev
  14. La valse
  15. Viennese
  16. Le tombeau de Couperin
  17. Concerto for piano left hand
  18. Oxford University