کارلووی واری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در محل تلاقی رودخانه های تپلا<ref>Teplá</ref> و اورژه<ref>Ohře</ref> قرار دارد. نام این شهر از نام چارلز چهارم<ref>Charles IV</ref>، امپراتور مقدس روم و پادشاه بوهمی<ref>Bohemia</ref>، که شهر را تأسیس کرد، گرفته شده است. | در محل تلاقی رودخانه های تپلا<ref>Teplá</ref> و اورژه<ref>Ohře</ref> قرار دارد. نام این شهر از نام چارلز چهارم<ref>Charles IV</ref>، امپراتور مقدس روم و پادشاه بوهمی<ref>Bohemia</ref>، که شهر را تأسیس کرد، گرفته شده است. | ||
کارلووی واری محل چشمه های آب گرم متعدد (13 چشمه اصلی، حدود 300 چشمه کوچک تر و رودخانه | کارلووی واری محل چشمه های آب گرم متعدد (13 چشمه اصلی، حدود 300 چشمه کوچک تر و رودخانه تپلا) است و پربازدیدترین شهر آبگرم در جمهوری چک است. مرکز شهر تاریخی با چشم انداز فرهنگی آبگرم به خوبی حفظ شده است و توسط قانون به عنوان یک منطقه حفاظت شده آثار شهری محافظت می شود. این بزرگ ترین مجموعه اسپا (چشمه آبگرم) در اروپاست. در 2021، این شهر به دلیل اسپاها و معماری آن از قرن 18 تا 20، بخشی از میراث جهانی یونسکو با عنوان "شهرهای آبگرم بزرگ اروپا<ref>Great Spa Towns of Europe</ref>" شد. | ||
نسخهٔ ۱۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۴۴
| کارلووی واری | |
|---|---|
| کشور | جمهوری چک |
| نام لاتین | Karlovy Vary |
| جمعیت | ۴۹هزار نفر (۲۰۲۳) |
| موقعیت | در جنگل بوهمی |
| مساحت | ۵۹,۰۸ کیلومتر مربع |
کارْلووی واری (Karlovy Vary)
(به آلمانی: کارلسْباد[۱]) شهر تفریحی و درمانی در جنگل بوهمی[۲]، در جمهوری چک[۳]. از قرن ۱۴م برای چشمه‌های آب گرمش شهرت داشته است. ۴۹هزار نفر جمعیت (۲۰۲۳) و ۵۹,۰۸ کیلومتر مربع مساحت دارد.
در محل تلاقی رودخانه های تپلا[۴] و اورژه[۵] قرار دارد. نام این شهر از نام چارلز چهارم[۶]، امپراتور مقدس روم و پادشاه بوهمی[۷]، که شهر را تأسیس کرد، گرفته شده است.
کارلووی واری محل چشمه های آب گرم متعدد (13 چشمه اصلی، حدود 300 چشمه کوچک تر و رودخانه تپلا) است و پربازدیدترین شهر آبگرم در جمهوری چک است. مرکز شهر تاریخی با چشم انداز فرهنگی آبگرم به خوبی حفظ شده است و توسط قانون به عنوان یک منطقه حفاظت شده آثار شهری محافظت می شود. این بزرگ ترین مجموعه اسپا (چشمه آبگرم) در اروپاست. در 2021، این شهر به دلیل اسپاها و معماری آن از قرن 18 تا 20، بخشی از میراث جهانی یونسکو با عنوان "شهرهای آبگرم بزرگ اروپا[۸]" شد.