کرایسلر، فریتس (۱۸۷۵ـ۱۹۶۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کِرایْسْلِر، فریتْس (۱۸۷۵ـ۱۹۶۲)(Kreisler, Fritz)<br/> ویولن‌نواز و آهنگ‌ساز اتریشی. از ۱۹۴۳ شهروند امریکا شد. دستاورد پربار او از آثاری که در اوایل قرن ۲۰ ضبط کرد، معرفی آثار کلاسیک فراوانی از استادان قدیم به طیف گسترده‌ای از مخاطبان را در پی داشت، همچون یوهان سباستین باخ<ref>Johann Sebastian Bach </ref> و فرانسوآ کوپرَن<ref>François Couperin</ref> و نیز آهنگ‌سازان مدرنی همچون مانوئل دِ فایا<ref> Manuel de Falla</ref> و سرگِی راخمانینوف<ref> Sergei Rachmaninov</ref>؛ قطعه‌های رُمانتیک فراوانی نیز به سبک کلاسیک‌ها، اغلب با نامی مستعار، ساخت و ضبط کرد. در ۱۹۱۰ نخستین اجرای ''کنسرتوی ویولن''<ref> ''Violin Concerto''</ref> اثر ادوارد اِلگار<ref> Edward Elgar</ref> را ارائه داد، که خود آهنگ‌ساز به او تقدیم کرده بود. کرایسلِر ابتدا در ۷سالگی وارد صحنۀ کنسرت شد. در کنسرواتوار وین<ref> Vienna Conservatory</ref> زیرنظر یوزف هِلمِسبرگر<ref> Joseph Hellmesberger</ref> و ژاک اوبِر<ref> Jacques Auber </ref>، و در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory </ref> زیرنظر ژوزف ماسار<ref>Joseph Massart </ref> و لئو دلیب<ref>Léo Delibes</ref> تحصیل کرد، و در ۱۲سالگی برندۀ مدال طلا شد. در ۱۸۸۹ از امریکا به اتریش بازگشت تا پزشکی بخواند. پس از خدمت نظام و یک دوره مطالعۀ فشرده، بار دیگر در ۱۸۹۹ در مقام تک‌نواز در برلین به‌روی صحنه رفت. در ۱۹۱۴ پس از سه ماه خدمت در ارتش اتریش به‌سبب جراحت مرخص شد و به امریکا بازگشت، و بالاخره در این کشور مستقر شد. گشت‌های هنری مداومی در اروپا داشت و نخستین اجرای کنسرتوی ویولن اِلگار را (۱۰ نوامبر ۱۹۱۰) ارائه داد. شهرت او بیشتر به‌سبب اجراهای پرتفصیل و از لحاظ عاطفی وفادارانه‌اش از کنسرتو ویولن‌های برامس<ref> Brahms</ref> و بتهوون است. ساخته‌های او عبارت‌اند از یک کوآرتت زهی، اپرت ''شکوفه‌های سیب''<ref> ''Apple Blossoms'' | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}کِرایْسْلِر، فریتْس (۱۸۷۵ـ۱۹۶۲)(Kreisler, Fritz)<br/> ویولن‌نواز و آهنگ‌ساز اتریشی. از ۱۹۴۳ شهروند امریکا شد. دستاورد پربار او از آثاری که در اوایل قرن ۲۰ ضبط کرد، معرفی آثار کلاسیک فراوانی از استادان قدیم به طیف گسترده‌ای از مخاطبان را در پی داشت، همچون یوهان سباستین باخ<ref>Johann Sebastian Bach </ref> و فرانسوآ کوپرَن<ref>François Couperin</ref> و نیز آهنگ‌سازان مدرنی همچون مانوئل دِ فایا<ref> Manuel de Falla</ref> و سرگِی راخمانینوف<ref> Sergei Rachmaninov</ref>؛ قطعه‌های رُمانتیک فراوانی نیز به سبک کلاسیک‌ها، اغلب با نامی مستعار، ساخت و ضبط کرد. در ۱۹۱۰ نخستین اجرای ''کنسرتوی ویولن''<ref> ''Violin Concerto''</ref> اثر ادوارد اِلگار<ref> Edward Elgar</ref> را ارائه داد، که خود آهنگ‌ساز به او تقدیم کرده بود. کرایسلِر ابتدا در ۷سالگی وارد صحنۀ کنسرت شد. در کنسرواتوار وین<ref> Vienna Conservatory</ref> زیرنظر یوزف هِلمِسبرگر<ref> Joseph Hellmesberger</ref> و ژاک اوبِر<ref> Jacques Auber </ref>، و در کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatory </ref> زیرنظر ژوزف ماسار<ref>Joseph Massart </ref> و لئو دلیب<ref>Léo Delibes</ref> تحصیل کرد، و در ۱۲سالگی برندۀ مدال طلا شد. در ۱۸۸۹ از امریکا به اتریش بازگشت تا پزشکی بخواند. پس از خدمت نظام و یک دوره مطالعۀ فشرده، بار دیگر در ۱۸۹۹ در مقام تک‌نواز در برلین به‌روی صحنه رفت. در ۱۹۱۴ پس از سه ماه خدمت در ارتش اتریش به‌سبب جراحت مرخص شد و به امریکا بازگشت، و بالاخره در این کشور مستقر شد. گشت‌های هنری مداومی در اروپا داشت و نخستین اجرای کنسرتوی ویولن اِلگار را (۱۰ نوامبر ۱۹۱۰) ارائه داد. شهرت او بیشتر به‌سبب اجراهای پرتفصیل و از لحاظ عاطفی وفادارانه‌اش از کنسرتو ویولن‌های برامس<ref> Brahms</ref> و بتهوون است. ساخته‌های او عبارت‌اند از یک کوآرتت زهی، اپرت ''شکوفه‌های سیب''<ref> ''Apple Blossoms'' | ||
</ref> (۱۹۱۹)، و تعدادی تک‌نوازی ویولن، که ابتدا سعی داشت برخی از آن‌ها را به‌منزلۀ کار آهنگ‌سازان قرن ۱۸ عرضه کند. | </ref> (۱۹۱۹)، و تعدادی تک‌نوازی ویولن، که ابتدا سعی داشت برخی از آن‌ها را به‌منزلۀ کار آهنگ‌سازان قرن ۱۸ عرضه کند. | ||
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۳
| جعبه زندگینامه |
|---|
کِرایْسْلِر، فریتْس (۱۸۷۵ـ۱۹۶۲)(Kreisler, Fritz)
ویولن‌نواز و آهنگ‌ساز اتریشی. از ۱۹۴۳ شهروند امریکا شد. دستاورد پربار او از آثاری که در اوایل قرن ۲۰ ضبط کرد، معرفی آثار کلاسیک فراوانی از استادان قدیم به طیف گسترده‌ای از مخاطبان را در پی داشت، همچون یوهان سباستین باخ[۱] و فرانسوآ کوپرَن[۲] و نیز آهنگ‌سازان مدرنی همچون مانوئل دِ فایا[۳] و سرگِی راخمانینوف[۴]؛ قطعه‌های رُمانتیک فراوانی نیز به سبک کلاسیک‌ها، اغلب با نامی مستعار، ساخت و ضبط کرد. در ۱۹۱۰ نخستین اجرای کنسرتوی ویولن[۵] اثر ادوارد اِلگار[۶] را ارائه داد، که خود آهنگ‌ساز به او تقدیم کرده بود. کرایسلِر ابتدا در ۷سالگی وارد صحنۀ کنسرت شد. در کنسرواتوار وین[۷] زیرنظر یوزف هِلمِسبرگر[۸] و ژاک اوبِر[۹]، و در کنسرواتوار پاریس[۱۰] زیرنظر ژوزف ماسار[۱۱] و لئو دلیب[۱۲] تحصیل کرد، و در ۱۲سالگی برندۀ مدال طلا شد. در ۱۸۸۹ از امریکا به اتریش بازگشت تا پزشکی بخواند. پس از خدمت نظام و یک دوره مطالعۀ فشرده، بار دیگر در ۱۸۹۹ در مقام تک‌نواز در برلین به‌روی صحنه رفت. در ۱۹۱۴ پس از سه ماه خدمت در ارتش اتریش به‌سبب جراحت مرخص شد و به امریکا بازگشت، و بالاخره در این کشور مستقر شد. گشت‌های هنری مداومی در اروپا داشت و نخستین اجرای کنسرتوی ویولن اِلگار را (۱۰ نوامبر ۱۹۱۰) ارائه داد. شهرت او بیشتر به‌سبب اجراهای پرتفصیل و از لحاظ عاطفی وفادارانه‌اش از کنسرتو ویولن‌های برامس[۱۳] و بتهوون است. ساخته‌های او عبارت‌اند از یک کوآرتت زهی، اپرت شکوفه‌های سیب[۱۴] (۱۹۱۹)، و تعدادی تک‌نوازی ویولن، که ابتدا سعی داشت برخی از آن‌ها را به‌منزلۀ کار آهنگ‌سازان قرن ۱۸ عرضه کند.