آنی، بانی ...: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
<br> | <br> | ||
(یا: آن، مان، نباران؛ آنی، اونی، دو، سی) از انواع پِشک، در بازی‌های گروهی کودکانه. از ترانۀ این نوع پِشک روایت‌های متعددی در دست است. اصل ترانه روسی است که رفته‌رفته در زبان فارسی تغییر یافته است. یکی از مشهورترین روایت‌های تهرانی آن چنین است: «آن، مان، نباران ـ دو، دو، اسکاچی ـ آنّا، مانّا ـ کالاچی». کودکانِ مهاجران روس، در دهه‌های دوم و سوم قرن ۲۰، به تقریب چنین می''''''خوانده''''''اند: «آنیف بانی ـ نابارانی ـ دو، دو، اسکاژی ـ ماما ـ دالا ـ گالاچی». دو نفر از بازیکنان روبه''''''روی هم می''''''ایستند و یکی از آن دو، شروع به خواندن این ترانه می''''''کند و با هر ضرب ترانه، به خودش و دیگری اشاره می''''''کند. ضربِ آخر به هر که افتاد، او اول یارکشی می''''''کند و یار مقابلش دوم؛ بدین ترتیب نفرات اول، سوم، پنجم، ... را یک گروه و نفرات دوم، چهارم، ششم، ... را گروه دیگر برمی''''''گزیند. | (یا: آن، مان، نباران؛ آنی، اونی، دو، سی) از انواع پِشک، در بازی‌های گروهی کودکانه. از ترانۀ این نوع پِشک روایت‌های متعددی در دست است. اصل ترانه روسی است که رفته‌رفته در زبان فارسی تغییر یافته است. یکی از مشهورترین روایت‌های تهرانی آن چنین است: «آن، مان، نباران ـ دو، دو، اسکاچی ـ آنّا، مانّا ـ کالاچی». کودکانِ مهاجران روس، در دهه‌های دوم و سوم قرن ۲۰، به تقریب چنین می''''''خوانده''''''اند: «آنیف بانی ـ نابارانی ـ دو، دو، اسکاژی ـ ماما ـ دالا ـ گالاچی». دو نفر از بازیکنان روبه''''''روی هم می''''''ایستند و یکی از آن دو، شروع به خواندن این ترانه می''''''کند و با هر ضرب ترانه، به خودش و دیگری اشاره می''''''کند. ضربِ آخر به هر که افتاد، او اول یارکشی می''''''کند و یار مقابلش دوم؛ بدین ترتیب نفرات اول، سوم، پنجم، ... را یک گروه و نفرات دوم، چهارم، ششم، ... را گروه دیگر برمی''''''گزیند. | ||
<br><!--10260300--> | <br><!--10260300--> | ||
---- | |||
[[رده:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]] | [[رده:فرهنگ عامیانه (فولکلور) ایران]] | ||
[[رده:بازی های عامیانه و سرگرمی ها]] | [[رده:بازی های عامیانه و سرگرمی ها]] | ||
نسخهٔ ۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۹
آنی، بانی ... (Ani, Bani…)
(یا: آن، مان، نباران؛ آنی، اونی، دو، سی) از انواع پِشک، در بازی‌های گروهی کودکانه. از ترانۀ این نوع پِشک روایت‌های متعددی در دست است. اصل ترانه روسی است که رفته‌رفته در زبان فارسی تغییر یافته است. یکی از مشهورترین روایت‌های تهرانی آن چنین است: «آن، مان، نباران ـ دو، دو، اسکاچی ـ آنّا، مانّا ـ کالاچی». کودکانِ مهاجران روس، در دهه‌های دوم و سوم قرن ۲۰، به تقریب چنین می‌خوانده‌اند: «آنیف بانی ـ نابارانی ـ دو، دو، اسکاژی ـ ماما ـ دالا ـ گالاچی». دو نفر از بازیکنان روبه‌روی هم می‌ایستند و یکی از آن دو، شروع به خواندن این ترانه می‌کند و با هر ضرب ترانه، به خودش و دیگری اشاره می‌کند. ضربِ آخر به هر که افتاد، او اول یارکشی می‌کند و یار مقابلش دوم؛ بدین ترتیب نفرات اول، سوم، پنجم، ... را یک گروه و نفرات دوم، چهارم، ششم، ... را گروه دیگر برمی‌گزیند.