ماکسیمیلیان شل: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «ماکسیمیلیان شل (وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰ - اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م) Maximilian Schell بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسِ اتریشی‌تبار هالیوود، برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد. او را از بهترین بازیگران غیرانگلیسی‌زبان تاریخ سینمای ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ماکسیمیلیان شل (وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰ - اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م) Maximilian Schell | ماکسیمیلیان شل (وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰ - اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م) Maximilian Schell | ||
بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسِ اتریشی‌تبار هالیوود، برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد. او را از بهترین بازیگران غیرانگلیسی‌زبان تاریخ سینمای امریکا می‌دانند. خانواده‌اش در سال ۱۹۳۸م، از دست نازی‌ها به سوییس گریخت و او در آنجا بزرگ شد. مادرش بازیگر و مدیر یک مدرسۀ بازیگری و پدرش نیز ادیب و داروخانه‌دار بود. ماکسیمیلیان به صورت پراکنده و غیرمستمر در رشته‌های فلسفه، تاریخ هنر، هنر و نمایش در دانشگاه‌های [[زوریخ، شهر|زوریخ]]، [[بازل، شهر|بازل]]، [[مونیخ]] و [[لندن (انگلستان)|لندن]] تحصیل کرد و نهایتاً با رها کردن تحصیلات آکادمیک به طور کامل به نمایش روی آورد. در ۱۹۵۲م حضور حرفه‌ای روی صحنه تئاتر را آغاز نمود و سه سال بعد در نخستین فیلمش بازی کرد. | بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسِ اتریشی‌تبار هالیوود، برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش اول مرد. او را از بهترین بازیگران غیرانگلیسی‌زبان تاریخ سینمای امریکا می‌دانند. خانواده‌اش در سال ۱۹۳۸م، از دست نازی‌ها به سوییس گریخت و او در آنجا بزرگ شد. مادرش بازیگر و مدیر یک مدرسۀ بازیگری و پدرش نیز ادیب و داروخانه‌دار بود. ماکسیمیلیان به صورت پراکنده و غیرمستمر در رشته‌های فلسفه، تاریخ هنر، هنر و نمایش در دانشگاه‌های [[زوریخ، شهر|زوریخ]]، [[بازل، شهر|بازل]]، [[مونیخ]] و [[لندن (انگلستان)|لندن]] تحصیل کرد و نهایتاً با رها کردن تحصیلات آکادمیک به طور کامل به نمایش روی آورد. در ۱۹۵۲م حضور حرفه‌ای روی صحنه تئاتر را آغاز نمود و سه سال بعد در نخستین فیلمش بازی کرد. پس از ظاهر شدن در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> نخستین نقش هالیوودی‌اش را به عنوان افسری آلمانی در ''شیرهای جوان''<ref>''The Young Lions''</ref> (1958م) به دست آورد. سه سال بعد به خاطر ایفای نقش وکیل مدافع مرموز ''محاکمه در نورمبرگ''<ref>''Judgment at Nuremberg''</ref> اسکار بهترین بازیگر نقش اول را برنده شد. اما این جایزه چندان تاثیری در پیشرفت حرفه‌ای‌اش نداشت و او اغلب در فیلم‌های کم‌اهمیت و محصول کشورهای مختلف، در نقش‌های اصلی یا فرعی بازی می‌کرد. ناخشنود از مسیر حرفه‌ای‌اش، در ۱۹۶۸م با نسخه‌ای از [[قصر (کتاب)|قصر]]ِ [[کافکا، فرانتس (۱۸۸۳ـ۱۹۲۴)|فرانتس کافکا]] به تهیه‌کنندگی روی آورد؛ ضمن این‌که خود نیز در فیلم بازی می‌کرد. | ||
نخستین فیلم شل در مقام کارگردان، ''عشقِ اول''<ref>''First Love''</ref> (1970م) اقتباس پرتجملی از داستان رمانتیک [[تورگنیف، ایوان سرگییویچ (۱۸۱۸ـ۱۸۸۳)|ایوان تورگنیف]] بود که برای آن جایزۀ گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی‌زبان<ref>Golden Globe Award for Best Foreign Language Film</ref> به وی تعلق گرفت. فیلم بعدی او ''عابر پیاده''<ref>''The Pedestrian''</ref> (1974م) درامی ظریف دربارۀ احساس مسئولیت در قبال جنایت‌های جنگی نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی شد. در ۱۹۸۴م، مستندی فوق‌العاده جذاب دربارۀ هم‌بازی‌اش در ''محاکمه در نورمبرگ''، مارلنه دیتریش<ref>Marlene Dietrich</ref>، ساخت که در آن تنها از صدای بازیگر، در ضمن گفت‌وگوهایش، استفاده شده بود و برای القای حس رسوخ به زندگی دیتریش، آپارتمان او را در استودیو بازسازی کردند. این فیلم با نام ''مارلنه''<ref>''Marlene''</ref> نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم مستند شد. با این حال شل همچنان به عنوان بازیگر در آثار کارگردانان دیگر ظاهر می‌شد. او برای بازی‌هایش در ''مردی در اتاقک شیشه‌ای''<ref>''The Man in the Glass Booth''</ref> (1975م) و ''جولیا''<ref>''Julia''</ref> (1977م) به ترتیب نامزد دریافت جایزه‌های اسکار نقش اول و دوم بوده است. شل علاوه بر فعالیت سینمایی، به عنوان کارگردان، نویسنده و بازیگر در صحنۀ تئاتر اروپا نیز چهره‌ای برجسته بود. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۱
ماکسیمیلیان شل (وین ۸ دسامبر ۱۹۳۰ - اینسبروک ۱ فوریه ۲۰۱۴م) Maximilian Schell
بازیگر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویسِ اتریشی‌تبار هالیوود، برندۀ جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد. او را از بهترین بازیگران غیرانگلیسی‌زبان تاریخ سینمای امریکا می‌دانند. خانواده‌اش در سال ۱۹۳۸م، از دست نازی‌ها به سوییس گریخت و او در آنجا بزرگ شد. مادرش بازیگر و مدیر یک مدرسۀ بازیگری و پدرش نیز ادیب و داروخانه‌دار بود. ماکسیمیلیان به صورت پراکنده و غیرمستمر در رشته‌های فلسفه، تاریخ هنر، هنر و نمایش در دانشگاه‌های زوریخ، بازل، مونیخ و لندن تحصیل کرد و نهایتاً با رها کردن تحصیلات آکادمیک به طور کامل به نمایش روی آورد. در ۱۹۵۲م حضور حرفه‌ای روی صحنه تئاتر را آغاز نمود و سه سال بعد در نخستین فیلمش بازی کرد. پس از ظاهر شدن در برادوی[۱] نخستین نقش هالیوودی‌اش را به عنوان افسری آلمانی در شیرهای جوان[۲] (1958م) به دست آورد. سه سال بعد به خاطر ایفای نقش وکیل مدافع مرموز محاکمه در نورمبرگ[۳] اسکار بهترین بازیگر نقش اول را برنده شد. اما این جایزه چندان تاثیری در پیشرفت حرفه‌ای‌اش نداشت و او اغلب در فیلم‌های کم‌اهمیت و محصول کشورهای مختلف، در نقش‌های اصلی یا فرعی بازی می‌کرد. ناخشنود از مسیر حرفه‌ای‌اش، در ۱۹۶۸م با نسخه‌ای از قصرِ فرانتس کافکا به تهیه‌کنندگی روی آورد؛ ضمن این‌که خود نیز در فیلم بازی می‌کرد.
نخستین فیلم شل در مقام کارگردان، عشقِ اول[۴] (1970م) اقتباس پرتجملی از داستان رمانتیک ایوان تورگنیف بود که برای آن جایزۀ گلدن گلوب بهترین فیلم خارجی‌زبان[۵] به وی تعلق گرفت. فیلم بعدی او عابر پیاده[۶] (1974م) درامی ظریف دربارۀ احساس مسئولیت در قبال جنایت‌های جنگی نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی شد. در ۱۹۸۴م، مستندی فوق‌العاده جذاب دربارۀ هم‌بازی‌اش در محاکمه در نورمبرگ، مارلنه دیتریش[۷]، ساخت که در آن تنها از صدای بازیگر، در ضمن گفت‌وگوهایش، استفاده شده بود و برای القای حس رسوخ به زندگی دیتریش، آپارتمان او را در استودیو بازسازی کردند. این فیلم با نام مارلنه[۸] نامزد دریافت اسکار بهترین فیلم مستند شد. با این حال شل همچنان به عنوان بازیگر در آثار کارگردانان دیگر ظاهر می‌شد. او برای بازی‌هایش در مردی در اتاقک شیشه‌ای[۹] (1975م) و جولیا[۱۰] (1977م) به ترتیب نامزد دریافت جایزه‌های اسکار نقش اول و دوم بوده است. شل علاوه بر فعالیت سینمایی، به عنوان کارگردان، نویسنده و بازیگر در صحنۀ تئاتر اروپا نیز چهره‌ای برجسته بود.