کلیف رابرتسون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
(نام کامل: کلیفورد پارکر رابرتسون سوم<ref>Clifford Parker Robertson III</ref>) بازیگر امریکایی برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزه اسکار]]. در یک‌سالگی او مادرش درگذشت و کلیف تحت کفالت مادربزرگ مادری‌اش بزرگ شد. در کالج انتیاک<ref>Antioch College</ref> ([[اوهایو، ایالت|اوهایو]]) و بعدها اکتورز استودیو<ref>Actors Studio</ref> تحصیل کرد. در سال ۱۹۴۱م به نیروی دریایی پیوست و در زمان [[جنگ جهانی دوم]] در ارتش امریکا خدمت کرد. در ۱۹۴۳م برای نخستین بار جلوی دوربین رفت. از ۱۹۴۷م در یک سلسله‌نمایش‌های سیار و سپس در نیویورک به ایفای نقش پرداخت. به کمک جاشوآ لوگان<ref>Joshua Logan</ref> که قبلاً در صحنۀ تئاتر او را کارگردانی کرده بود نخستین نقش مهم سینمایی خود را در فیلم بلند ''پیک‌نیک''<ref><bdi>''Picnic''</bdi></ref> (1956م) به عهده گرفت. پس از بازی در تعدادی فیلم با کیفیت‌های متفاوت، رئیس‌جمهور وقت، جان اف. کندی، او را برای ایفای نقش خود در فیلم ''اژدر پی.تی 109''<ref>''PT 109''</ref> (1963م) انتخاب کرد و توجه همگان به رابرتسون جلب شد. در ''بهترین مرد''<ref>''The Best Man''</ref> (1964م) ملودرامی سیاسی بر مبنای نمایشنامه‌ای از [[ویدال، گور (۱۹۲۵ـ۲۰۱۲)|گور ویدال]] نقش نامزد بی‌رحم ریاست جمهوری را به نحوی تأثیرگذار و به‌یادماندنی ایفا کرد. در ''چارلی''<ref>''Charly''</ref> (1968م) در قالب مردی عقب‌مانده ظاهر شد که بر اثر آزمایشی علمی نابغه می‌شود. برای همین فیلم جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. | (نام کامل: کلیفورد پارکر رابرتسون سوم<ref>Clifford Parker Robertson III</ref>) بازیگر امریکایی برندۀ [[اسکار، جایزه|جایزه اسکار]]. در یک‌سالگی او مادرش درگذشت و کلیف تحت کفالت مادربزرگ مادری‌اش بزرگ شد. در کالج انتیاک<ref>Antioch College</ref> ([[اوهایو، ایالت|اوهایو]]) و بعدها اکتورز استودیو<ref>Actors Studio</ref> تحصیل کرد. در سال ۱۹۴۱م به نیروی دریایی پیوست و در زمان [[جنگ جهانی دوم]] در ارتش امریکا خدمت کرد. در ۱۹۴۳م برای نخستین بار جلوی دوربین رفت. از ۱۹۴۷م در یک سلسله‌نمایش‌های سیار و سپس در نیویورک به ایفای نقش پرداخت. به کمک جاشوآ لوگان<ref>Joshua Logan</ref> که قبلاً در صحنۀ تئاتر او را کارگردانی کرده بود نخستین نقش مهم سینمایی خود را در فیلم بلند ''پیک‌نیک''<ref><bdi>''Picnic''</bdi></ref> (1956م) به عهده گرفت. پس از بازی در تعدادی فیلم با کیفیت‌های متفاوت، رئیس‌جمهور وقت، جان اف. کندی، او را برای ایفای نقش خود در فیلم ''اژدر پی.تی 109''<ref>''PT 109''</ref> (1963م) انتخاب کرد و توجه همگان به رابرتسون جلب شد. در ''بهترین مرد''<ref>''The Best Man''</ref> (1964م) ملودرامی سیاسی بر مبنای نمایشنامه‌ای از [[ویدال، گور (۱۹۲۵ـ۲۰۱۲)|گور ویدال]] نقش نامزد بی‌رحم ریاست جمهوری را به نحوی تأثیرگذار و به‌یادماندنی ایفا کرد. در ''چارلی''<ref>''Charly''</ref> (1968م) در قالب مردی عقب‌مانده ظاهر شد که بر اثر آزمایشی علمی نابغه می‌شود. برای همین فیلم جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. | ||
رابرتسون طی دوران حرفه‌ای‌اش در هیأت بازیگری نیرومند با قابلیت اجرای نقش‌های متنوع و غریب، قهرمان و ضد قهرمان جلوه کرد. همچنین در ۱۹۷۲م فیلم جی.دبلیو.کوپ (که خود فیلمنامه‌اش را نوشته بود) ساخت و در آن نیز بازی کرد. این اثر که به بررسی شخصیت یک گاوچران کندذهن و در عین حال جسور می‌پردازد که قبلاً خلافکار بوده است، با استقبال خوبی مواجه شد. در ۱۹۷۷م رابرتسون علیه دیوید بگلمن<ref>David Begelman</ref> مدیر [[کلمبیا پیکچرز]] به اتهام اختلاس اقامۀ دعوا کرد و مدت سه سال در فهرست سیاه قرار گرفت؛ اما در دهۀ ۱۹۸۰م جایگاه حرفه‌ای خود را بازیافت. همسر دومش دینا مریل<ref>Dina Merrill</ref> (از ۱۹۶۶ - ۱۹۸۹) نیز بازیگر بود. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۳
کلیف رابرتسون (کالیفرنیا ۹ سپتامبر ۱۹۲۳ - نیویورک ۱۰ سپتامبر ۲۰۱۱م) Cliff Robertson
(نام کامل: کلیفورد پارکر رابرتسون سوم[۱]) بازیگر امریکایی برندۀ جایزه اسکار. در یک‌سالگی او مادرش درگذشت و کلیف تحت کفالت مادربزرگ مادری‌اش بزرگ شد. در کالج انتیاک[۲] (اوهایو) و بعدها اکتورز استودیو[۳] تحصیل کرد. در سال ۱۹۴۱م به نیروی دریایی پیوست و در زمان جنگ جهانی دوم در ارتش امریکا خدمت کرد. در ۱۹۴۳م برای نخستین بار جلوی دوربین رفت. از ۱۹۴۷م در یک سلسله‌نمایش‌های سیار و سپس در نیویورک به ایفای نقش پرداخت. به کمک جاشوآ لوگان[۴] که قبلاً در صحنۀ تئاتر او را کارگردانی کرده بود نخستین نقش مهم سینمایی خود را در فیلم بلند پیک‌نیک[۵] (1956م) به عهده گرفت. پس از بازی در تعدادی فیلم با کیفیت‌های متفاوت، رئیس‌جمهور وقت، جان اف. کندی، او را برای ایفای نقش خود در فیلم اژدر پی.تی 109[۶] (1963م) انتخاب کرد و توجه همگان به رابرتسون جلب شد. در بهترین مرد[۷] (1964م) ملودرامی سیاسی بر مبنای نمایشنامه‌ای از گور ویدال نقش نامزد بی‌رحم ریاست جمهوری را به نحوی تأثیرگذار و به‌یادماندنی ایفا کرد. در چارلی[۸] (1968م) در قالب مردی عقب‌مانده ظاهر شد که بر اثر آزمایشی علمی نابغه می‌شود. برای همین فیلم جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد.
رابرتسون طی دوران حرفه‌ای‌اش در هیأت بازیگری نیرومند با قابلیت اجرای نقش‌های متنوع و غریب، قهرمان و ضد قهرمان جلوه کرد. همچنین در ۱۹۷۲م فیلم جی.دبلیو.کوپ (که خود فیلمنامه‌اش را نوشته بود) ساخت و در آن نیز بازی کرد. این اثر که به بررسی شخصیت یک گاوچران کندذهن و در عین حال جسور می‌پردازد که قبلاً خلافکار بوده است، با استقبال خوبی مواجه شد. در ۱۹۷۷م رابرتسون علیه دیوید بگلمن[۹] مدیر کلمبیا پیکچرز به اتهام اختلاس اقامۀ دعوا کرد و مدت سه سال در فهرست سیاه قرار گرفت؛ اما در دهۀ ۱۹۸۰م جایگاه حرفه‌ای خود را بازیافت. همسر دومش دینا مریل[۱۰] (از ۱۹۶۶ - ۱۹۸۹) نیز بازیگر بود.