اسپیریچوآل: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اسپیریچوآل (spiritual) | |||
در اصطلاح موسیقی‌های عامه‌پسند به | در اصطلاح موسیقی‌های عامه‌پسند به سبک آواز مذهبی بردگان [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] اطلاق می‌شود. اسپیریچوآل‌ها، سرودهای مذهبی قرن‌های ۱۸ و ۱۹اند که در [[گام پنتاتونیک|گام پنتاتونیک]]<ref>pentatonic (five-note) scale</ref> افریقایی<ref>African | ||
</ref> خوانده می‌شوند و پیش‌درآمد موسیقی [[گاسپل موزیک|گاسپِل]]<ref>gospel music </ref> به‌شمار می‌آیند. سرودهای محلی<ref>folkhymns </ref> مذهبی و بالادهای (ترانه‌های) | </ref> خوانده می‌شوند و پیش‌درآمد موسیقی [[گاسپل موزیک|گاسپِل]]<ref>gospel music </ref> به‌شمار می‌آیند. سرودهای محلی<ref>folkhymns </ref> مذهبی و بالادهای (ترانه‌های) مذهبی سفیدپوستان را نیز گاه تحت عنوان اسپیریچوآل طبقه‌بندی می‌کنند. ریتم آوازهای هنگام کار بردگان و نیز فراخوان و جواب‌آوازهای موسیقی افریقایی که در خدمت مراسم و آیین‌های مذهبی به‌کار گرفته می‌شد، به شکل‌گیری اسپیریچوآل و گاسپِل یاری فراوان رسانده است. آوازهای اسپیریچوآل بیشتر به مضامین [[کتاب مقدس|کتاب مقدس]] می‌پردازند که به رهایی از بندگی و وعدۀ زندگی سعادت‌بار اخروی مربوط است. اسپیریچوآل‌ها نخست در دهۀ ۱۸۷۰ با هدف جمع‌آوری اعانه برای دانشگاه‌های سیاه‌پوستی جنوب امریکا، توجۀ گستردۀ مخاطبان را جلب کرد. این دانشگاه‌ها گروه‌های کُر خود را با عنوان خوانندگان جشن سالگرد به اطراف و اکناف امریکا اعزام می‌کردند. در اوایل قرن ۲۰، پل رابسون<ref>Paul Robeson </ref> بسیاری از اسپیریچوآل‌ها را ضبط کرد. و در سال‌های پس از آن خوانندگان بزرگی همچون [[اندرسون، ماریان|ماریان اَندرسون]]<ref>Marian Anderson </ref>، مارتینا آرویو<ref>Martina Arroyo </ref>، [[بتل، کتلین (۱۹۴۸)|کَتلین بَتل]]<ref>Kathleen Battle </ref>، [[نورمن، جسی (۱۹۴۵)|جِسی نورمَن]]<ref>Jessye Norman </ref>، و باربارا هِندریکس<ref>Barbara Hendricks</ref> در احیای سنت اسپیریچوآل کوشش فراوان کرده‌اند. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۴۶
اسپیریچوآل (spiritual)
در اصطلاح موسیقی‌های عامه‌پسند به سبک آواز مذهبی بردگان امریکا اطلاق می‌شود. اسپیریچوآل‌ها، سرودهای مذهبی قرن‌های ۱۸ و ۱۹اند که در گام پنتاتونیک[۱] افریقایی[۲] خوانده می‌شوند و پیش‌درآمد موسیقی گاسپِل[۳] به‌شمار می‌آیند. سرودهای محلی[۴] مذهبی و بالادهای (ترانه‌های) مذهبی سفیدپوستان را نیز گاه تحت عنوان اسپیریچوآل طبقه‌بندی می‌کنند. ریتم آوازهای هنگام کار بردگان و نیز فراخوان و جواب‌آوازهای موسیقی افریقایی که در خدمت مراسم و آیین‌های مذهبی به‌کار گرفته می‌شد، به شکل‌گیری اسپیریچوآل و گاسپِل یاری فراوان رسانده است. آوازهای اسپیریچوآل بیشتر به مضامین کتاب مقدس می‌پردازند که به رهایی از بندگی و وعدۀ زندگی سعادت‌بار اخروی مربوط است. اسپیریچوآل‌ها نخست در دهۀ ۱۸۷۰ با هدف جمع‌آوری اعانه برای دانشگاه‌های سیاه‌پوستی جنوب امریکا، توجۀ گستردۀ مخاطبان را جلب کرد. این دانشگاه‌ها گروه‌های کُر خود را با عنوان خوانندگان جشن سالگرد به اطراف و اکناف امریکا اعزام می‌کردند. در اوایل قرن ۲۰، پل رابسون[۵] بسیاری از اسپیریچوآل‌ها را ضبط کرد. و در سال‌های پس از آن خوانندگان بزرگی همچون ماریان اَندرسون[۶]، مارتینا آرویو[۷]، کَتلین بَتل[۸]، جِسی نورمَن[۹]، و باربارا هِندریکس[۱۰] در احیای سنت اسپیریچوآل کوشش فراوان کرده‌اند.