آویلا کاماچو، مانوئل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه زندگینامه|عنوان=مانویل آویلا کاماچو|نام=Manuel Avila Camacho|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۹۷م|تاریخ مرگ=۱۹۵۵م|دوره زندگی=|ملیت=مکزیکی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=دولتمرد|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=وزیر دفاع ملی (۱۹۳۸) - رئیس جمهور مکزیک (۱۹۴۰ـ۱۹۴۶)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=تاریخ جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:10269900-1.jpg|بندانگشتی|مانویل آویلا کاماچو]]
{{جعبه زندگینامه|عنوان=مانویل آویلا کاماچو|نام=Manuel Avila Camacho|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۸۹۷م|تاریخ مرگ=۱۹۵۵م|دوره زندگی=|ملیت=مکزیکی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=دولتمرد|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=رئیس فرمانده کل ارتش لاسارو کاردناس (۱۹۲۰م) - وزیر دفاع ملی (۱۹۳۸م) - رئیس جمهور مکزیک (۱۹۴۰ـ۱۹۴۶م)|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=تاریخ جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}[[پرونده:10269900-1.jpg|بندانگشتی|مانویل آویلا کاماچو]]
آویلا کاماچو، مانوئِل (۱۸۹۷ـ۱۹۵۵)(Avila Camacho, Manuel)<br>
آویلا کاماچو، مانوئِل (۱۸۹۷ـ۱۹۵۵م)(Avila Camacho, Manuel)<br>


دولتمرد اهل [[مکزیک]]، و رئیس جمهور آن کشور (۱۹۴۰ـ۱۹۴۶). در ۱۹۳۸ وزیر دفاع ملی و در ۱۹۴۰ نامزد ارتش انقلابی مکزیک برای ریاست‌ جمهوری شد. در مقام ریاست ‌جمهوری برنامۀ اصلاحات کشاورزی، صنعتی، و آموزشی را درپیش گرفت که از تندروی‌های [[کاردناس، لاسارو (۱۸۹۵ـ۱۹۷۰)|لاسارو کاردناس]]<ref>Lázaro Cárdenas</ref>، رئیس‌جمهوری پیشین، در آن‌ها خبری نبود. در [[جنگ جهانی دوم]] دولت او روابط نزدیکی با [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] برقرار کرد، و در ۱۹۴۵، پس از آن‌که زیردریایی‌های آلمانی نفت‌کش‌ها را غرق کردند، هواپیماهای جنگندۀ مکزیک به اقیانوس آرام اعزام شدند. آویلا کاماچو پسر یک کشاورز و خودآموخته بود. در ۱۹۱۴ به ارتش انقلابی [[اویرتا، ویکتوریانو (۱۸۵۴ـ۱۹۱۶)|ویکتوریانو اوئرتا]]<ref>Victoriano Huerta</ref> پیوست و به درجۀ سرتیپی رسید. در ۱۹۲۰ رئیس فرمانده کل ارتش [[کاردناس، لاسارو (۱۸۹۵ـ۱۹۷۰)|لاسارو کاردناس]] شد، و در دهۀ ۱۹۳۰ به منزلۀ مذاکره‌کنندۀ آشتی‌طلب با نیروهای شورشی شهرت یافت. در ۱۹۴۶ از سیاست کناره گرفت.
دولتمرد اهل [[مکزیک]]، و رئیس جمهور آن کشور (۱۹۴۰ـ۱۹۴۶م). در ۱۹۳۸م وزیر دفاع ملی و در ۱۹۴۰م نامزد ارتش انقلابی مکزیک برای ریاست‌ جمهوری شد. در مقام ریاست ‌جمهوری برنامۀ اصلاحات [[کشاورزی]]، صنعتی، و آموزشی را درپیش گرفت که از تندروی‌های [[کاردناس، لاسارو (۱۸۹۵ـ۱۹۷۰)|لاسارو کاردناس]]<ref>Lázaro Cárdenas</ref>، رئیس‌جمهوری پیشین، در آن‌ها خبری نبود. در [[جنگ جهانی دوم]] دولت او روابط نزدیکی با [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] برقرار کرد، و در ۱۹۴۵م، پس از آن‌که زیردریایی‌های آلمانی نفت‌کش‌ها را غرق کردند، هواپیماهای جنگندۀ مکزیک به اقیانوس آرام اعزام شدند. آویلا کاماچو پسر یک کشاورز و خودآموخته بود. در ۱۹۱۴م به ارتش انقلابی [[اویرتا، ویکتوریانو (۱۸۵۴ـ۱۹۱۶)|ویکتوریانو اوئرتا]]<ref>Victoriano Huerta</ref> پیوست و به درجۀ سرتیپی رسید. در ۱۹۲۰م رئیس فرمانده کل ارتش [[کاردناس، لاسارو (۱۸۹۵ـ۱۹۷۰)|لاسارو کاردناس]] شد، و در دهۀ ۱۹۳۰م به منزلۀ مذاکره‌کنندۀ آشتی‌طلب با نیروهای شورشی شهرت یافت. در ۱۹۴۶م از سیاست کناره گرفت.
<br><!--10269900-->
<br><!--10269900-->



نسخهٔ ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۱

مانویل آویلا کاماچو
Manuel Avila Camacho
زادروز ۱۸۹۷م
درگذشت ۱۹۵۵م
ملیت مکزیکی
شغل و تخصص اصلی دولتمرد
گروه مقاله تاریخ جهان
مانویل آویلا کاماچو

آویلا کاماچو، مانوئِل (۱۸۹۷ـ۱۹۵۵م)(Avila Camacho, Manuel)

دولتمرد اهل مکزیک، و رئیس جمهور آن کشور (۱۹۴۰ـ۱۹۴۶م). در ۱۹۳۸م وزیر دفاع ملی و در ۱۹۴۰م نامزد ارتش انقلابی مکزیک برای ریاست‌ جمهوری شد. در مقام ریاست ‌جمهوری برنامۀ اصلاحات کشاورزی، صنعتی، و آموزشی را درپیش گرفت که از تندروی‌های لاسارو کاردناس[۱]، رئیس‌جمهوری پیشین، در آن‌ها خبری نبود. در جنگ جهانی دوم دولت او روابط نزدیکی با امریکا برقرار کرد، و در ۱۹۴۵م، پس از آن‌که زیردریایی‌های آلمانی نفت‌کش‌ها را غرق کردند، هواپیماهای جنگندۀ مکزیک به اقیانوس آرام اعزام شدند. آویلا کاماچو پسر یک کشاورز و خودآموخته بود. در ۱۹۱۴م به ارتش انقلابی ویکتوریانو اوئرتا[۲] پیوست و به درجۀ سرتیپی رسید. در ۱۹۲۰م رئیس فرمانده کل ارتش لاسارو کاردناس شد، و در دهۀ ۱۹۳۰م به منزلۀ مذاکره‌کنندۀ آشتی‌طلب با نیروهای شورشی شهرت یافت. در ۱۹۴۶م از سیاست کناره گرفت.



  1. Lázaro Cárdenas
  2. Victoriano Huerta