سیروان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:25332800.jpg|بندانگشتی|بقایا و آثار شهر تاریخی سیروان در روستای سراب‌کلان]] | |||
سیروان <br> | سیروان <br> | ||
(یا: شیروان) شهری باستانی در روستای سراب‌ِ کلان [[سیروان، شهرستان|شهرستان سیروان]]، واقع در [[ایلام، استان|استان ایلام]]. بنابر اسناد مکتوب این شهر در روزگار ساسانیان رونق فراوان داشته و موقعیت ممتاز خود را تا حدود قرن ۴ق حفظ کرده است. بنابر دلایل سیاسی آن روزگار و پس از انتقال مرکز حکومتی به مناطق شرقی فلات ایران از سیروان در آثار مورخان و جغرافی‌نویسان دوران اسلامی کمتر سخن به میان آمده است. بناهای بسیاری در این شهر دارای دو طبقه از سنگ و گچ‌اند و طاقی قوسی‌شکل در آن‌ها دیده می‌شود. این بناها از چهار جهت خروجی و ورودی دارند. عرض دیوارها حدود ۱.۵ متر است. طاق بیشتر بناهای باقی‌مانده همانند است. در زیرزمین یکی از خانه‌های این منطقه چهار اتاق منظم با ابعاد ۲×۸ در کنار یکدیگر دیده می‌شود. طاق این اتاق‌ها از سنگ و گچ و کلوخ و قوسی‌شکل است. سبک معماری بناهای موجود در ویرانه‌های شهر باستانی شیروان با بناهای تاریخی درّه‌شهر کنونی قابل قیاس است. | (یا: شیروان) شهری باستانی در روستای سراب‌ِ کلان [[سیروان، شهرستان|شهرستان سیروان]]، واقع در [[ایلام، استان|استان ایلام]]. بنابر اسناد مکتوب این شهر در روزگار ساسانیان رونق فراوان داشته و موقعیت ممتاز خود را تا حدود قرن ۴ق حفظ کرده است. بنابر دلایل سیاسی آن روزگار و پس از انتقال مرکز حکومتی به مناطق شرقی فلات ایران از سیروان در آثار مورخان و جغرافی‌نویسان دوران اسلامی کمتر سخن به میان آمده است. بناهای بسیاری در این شهر دارای دو طبقه از سنگ و گچ‌اند و طاقی قوسی‌شکل در آن‌ها دیده می‌شود. این بناها از چهار جهت خروجی و ورودی دارند. عرض دیوارها حدود ۱.۵ متر است. طاق بیشتر بناهای باقی‌مانده همانند است. در زیرزمین یکی از خانه‌های این منطقه چهار اتاق منظم با ابعاد ۲×۸ در کنار یکدیگر دیده می‌شود. طاق این اتاق‌ها از سنگ و گچ و کلوخ و قوسی‌شکل است. سبک معماری بناهای موجود در ویرانه‌های شهر باستانی شیروان با بناهای تاریخی درّه‌شهر کنونی قابل قیاس است. | ||
نسخهٔ ۲۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۰
سیروان
(یا: شیروان) شهری باستانی در روستای سراب‌ِ کلان شهرستان سیروان، واقع در استان ایلام. بنابر اسناد مکتوب این شهر در روزگار ساسانیان رونق فراوان داشته و موقعیت ممتاز خود را تا حدود قرن ۴ق حفظ کرده است. بنابر دلایل سیاسی آن روزگار و پس از انتقال مرکز حکومتی به مناطق شرقی فلات ایران از سیروان در آثار مورخان و جغرافی‌نویسان دوران اسلامی کمتر سخن به میان آمده است. بناهای بسیاری در این شهر دارای دو طبقه از سنگ و گچ‌اند و طاقی قوسی‌شکل در آن‌ها دیده می‌شود. این بناها از چهار جهت خروجی و ورودی دارند. عرض دیوارها حدود ۱.۵ متر است. طاق بیشتر بناهای باقی‌مانده همانند است. در زیرزمین یکی از خانه‌های این منطقه چهار اتاق منظم با ابعاد ۲×۸ در کنار یکدیگر دیده می‌شود. طاق این اتاق‌ها از سنگ و گچ و کلوخ و قوسی‌شکل است. سبک معماری بناهای موجود در ویرانه‌های شهر باستانی شیروان با بناهای تاریخی درّه‌شهر کنونی قابل قیاس است.