شوتس، هاینریش (۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)

جعبه زندگینامه

شوتْس، هاینْریش‌ (۱۵۸۵ـ۱۶۷۲)(Schutz, Heinrich)

شوتْس، هاينْريش‌

آهنگ‌ساز آلمانی آغاز دوران باروک. آثار او عبارت‌اند از هفت کلام مسیح (ح ۱۶۶۰)، عزاداری‌های موسیقایی (۱۶۳۶)، و ماگنیفیکات آلمانی (۱۶۷۱). گستره و دامنۀ پلی‌فونی کُرال و سازی را افزایش داد و از متقدم‌های برجستۀ یوهان سباستیان باخ بود. شوتس در کُشتریتس در ساکس به‌دنیا آمد. موسیقی را در گروه کُر دربار لاندگراف هسه ـ کاسل آموخت و در دانشگاه ماربورگ به تحصیل در رشتۀ حقوق پرداخت و زیرنظر جووانّی گابرِیلی در ونیز، ۱۶۰۹ـ۱۶۱۲، موسیقی تحصیل کرد. پس از بازگشت به کاسِل، ارگ‌نواز دربار شد اما در ۱۶۱۴ این شهر را به مقصد درسدن ترک کرد تا در سمت سرپرست موسیقی به خدمت الکتور ساکسونی، یوهان گئورگ، درآید. در این مقام تلاش‌های زیادی برای تثبیت اسلوب موسیقی و موسیقی‌دانان ایتالیایی انجام داد، اما بااین‌که در ونیز مادریگال‌های ایتالیایی ساخته بود، آثار خود را به زبان آلمانی یا لاتین می‌نوشت، که ۲۶ مزمور داوودی (۱۶۱۹) برجسته‌ترین آن‌هایند. شوتس در ۱۶۲۷ نخستین اپرای آلمانی، دافنه، را خلق کرد که لیبرِتّوی آن ترجمۀ مارتین اوپیتس از لیبرِتّوی رینوچّینی بود. در ۱۶۳۳ فشار مالی ناشی از جنگ سی‌ساله که جریان امور گروه موسیقی دربار درِسدِن را به‌هم ریخته بود، او را واداشت تا اجازۀ رفتن به کپنهاگ را بگیرد، و تا ۱۶۴۱ در آن شهر و دربارهای دیگر به‌سر برد. در دهۀ ۱۶۵۰ نارضایتی او از گرایش‌های تازه میان موسیقی‌دانان درباری ایتالیا بیشتر شد و درگیری‌های زیادی با جووانّی بونتِمپی پیدا کرد. شوتس مهم‌ترین شخصیت آلمانی پیش از باخ است، که عناصر تغزلی و نمایشی سبک آوازی ونیز را با پلی‌فونی آلمانی پیوند داد.

 

---