سلطانیه، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
شهری در [[زنجان، استان|استان زنجان]]، مرکز اداری [[سلطانیه، شهرستان|شهرستان سلطانیه]]. با ارتفاع ۱,۷۸۰متر، در دشتی در ۳۹کیلومتری جنوب شرقی [[زنجان، شهر|زنجان]] و ۵۰کیلومتری شمال غربی [[ابهر، شهر|ابهر]]، سر راه زنجان و ابهر به [[قیدار، شهر|قیدار]]، در ۵کیلومتری جنوب راه زنجان به [[تهران، شهر|تهران]]، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به سرد و نیمه‌خشک و جمعیت آن 7,638نفر است (1395ش). مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. در بافت کهن و تاریخی شهر سلطانیه مجموعه‌بناهایی از دورۀ [[ایلخانان]] و پس از آن بازمانده که مهم‌ترین آنها در وهلۀ نخست [[گنبد سلطانیه]] (بزرگ‌ترین [[گنبد (معماری)|گنبد]] ایران و سومین گنبد بزرگ آجری جهان) است و بعد آرامگاه چلبی اوغلی (در ۵۰۰متری جنوب غرب گنبد سلطانیه)، [[آرامگاه ملا حسن کاشی|بقعۀ ملا حسن کاشی]] (در جنوب شرق محوطۀ گنبد سلطانیه)، و ارگ سلطانیه یا کهن‌دژ (در وسط شهر سلطانیه). | شهری در [[زنجان، استان|استان زنجان]]، مرکز اداری [[سلطانیه، شهرستان|شهرستان سلطانیه]]. با ارتفاع ۱,۷۸۰متر، در دشتی در ۳۹کیلومتری جنوب شرقی [[زنجان، شهر|زنجان]] و ۵۰کیلومتری شمال غربی [[ابهر، شهر|ابهر]]، سر راه زنجان و ابهر به [[قیدار، شهر|قیدار]]، در ۵کیلومتری جنوب راه زنجان به [[تهران، شهر|تهران]]، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به سرد و نیمه‌خشک و جمعیت آن 7,638نفر است (1395ش). مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. در بافت کهن و تاریخی شهر سلطانیه مجموعه‌بناهایی از دورۀ [[ایلخانان]] و پس از آن بازمانده که مهم‌ترین آنها در وهلۀ نخست [[گنبد سلطانیه]] (بزرگ‌ترین [[گنبد (معماری)|گنبد]] ایران و سومین گنبد بزرگ آجری جهان) است و بعد آرامگاه چلبی اوغلی (در ۵۰۰متری جنوب غرب گنبد سلطانیه)، [[آرامگاه ملا حسن کاشی|بقعۀ ملا حسن کاشی]] (در جنوب شرق محوطۀ گنبد سلطانیه)، و ارگ سلطانیه یا کهن‌دژ (در وسط شهر سلطانیه). | ||
براساس مصوبۀ هیأت وزیران در جلسۀ مورخ 29 خرداد 1392ش ضمن تغییر و اصلاحاتی در بخش سلطانیه و انتزاع آن از [[ابهر، شهرستان|شهرستان ابهر]]، این بخش به شهرستانی با مرکزیت شهر سلطانیه ارتقاء یافته است. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۶
سلطانیه، شهر (Soltaniyeh)
شهری در استان زنجان، مرکز اداری شهرستان سلطانیه. با ارتفاع ۱,۷۸۰متر، در دشتی در ۳۹کیلومتری جنوب شرقی زنجان و ۵۰کیلومتری شمال غربی ابهر، سر راه زنجان و ابهر به قیدار، در ۵کیلومتری جنوب راه زنجان به تهران، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به سرد و نیمه‌خشک و جمعیت آن 7,638نفر است (1395ش). مردم این شهر به زبان ترکی آذربایجانی سخن می‌گویند و شیعۀ دوازده‌امامی‌اند. در بافت کهن و تاریخی شهر سلطانیه مجموعه‌بناهایی از دورۀ ایلخانان و پس از آن بازمانده که مهم‌ترین آنها در وهلۀ نخست گنبد سلطانیه (بزرگ‌ترین گنبد ایران و سومین گنبد بزرگ آجری جهان) است و بعد آرامگاه چلبی اوغلی (در ۵۰۰متری جنوب غرب گنبد سلطانیه)، بقعۀ ملا حسن کاشی (در جنوب شرق محوطۀ گنبد سلطانیه)، و ارگ سلطانیه یا کهن‌دژ (در وسط شهر سلطانیه).
براساس مصوبۀ هیأت وزیران در جلسۀ مورخ 29 خرداد 1392ش ضمن تغییر و اصلاحاتی در بخش سلطانیه و انتزاع آن از شهرستان ابهر، این بخش به شهرستانی با مرکزیت شهر سلطانیه ارتقاء یافته است.