فوره، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فورِه، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)(Fauré, Gabriel)<br/> [[File:33167900.jpg|thumb|فورِه، گابريل]] | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}فورِه، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)(Fauré, Gabriel)<br/> [[File:33167900.jpg|thumb|فورِه، گابريل]] | ||
آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک ''رکویِم''<ref>Requiem</ref> کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان سن ـ سانس<ref>Saint-Saëns </ref> بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر<ref>Louis Niedermeyer</ref> در پاریس تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر رِن<ref>Rennes</ref> شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس<ref>Saint-Sulpice</ref> و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره<ref>Saint-Honoré</ref> ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن<ref>Madeleine</ref> را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول<ref>Maurice Ravel</ref>، ژرژ اِنسکو<ref>George Enescu</ref>، و شارل کِشلَن<ref>Charles Koechlin</ref>. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازیِ موسوم به ''آواز خوب''<ref>''La Bonne Chanson''</ref> (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای ''پرومته''<ref>''Prométhée'' </ref> (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های ویولن‌سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای ''پنلوپه''<ref>''Pénélope''</ref> (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''پلئاس و ملیزاند''<ref>''Pelléas et Mélisande''</ref> (اثر ''مترلینک''<ref>''Maeterlinck''</ref>؛ ۱۸۹۸). ارکستری ''پاوان''<ref>''Pavane''</ref> (۱۸۸۷)؛ سوییت ''ماسک و برگاماسک''<ref>''Masques et bergamasques'' </ref> (۱۹۱۹). آوازی ''مِس باس''<ref>''Messe basse''</ref> برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های ''شعر یک روز''<ref>''Poème d’un jour''</ref>، ''ترانۀ حوا''<ref>''La Chanson d’Eve''</ref> (اثر ''شارل وان لربرگ''<ref>''Charles Van Lerberghe'' </ref>؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، ''افق وهم‌انگیز''<ref>''L’Horizon Chimérique''</ref> (۱۹۲۱). | آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک ''رکویِم''<ref>Requiem</ref> کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان سن ـ سانس<ref>Saint-Saëns </ref> بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس<ref>Paris Conservatoire</ref> شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر<ref>Louis Niedermeyer</ref> در پاریس تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر رِن<ref>Rennes</ref> شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس<ref>Saint-Sulpice</ref> و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره<ref>Saint-Honoré</ref> ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن<ref>Madeleine</ref> را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول<ref>Maurice Ravel</ref>، ژرژ اِنسکو<ref>George Enescu</ref>، و شارل کِشلَن<ref>Charles Koechlin</ref>. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازیِ موسوم به ''آواز خوب''<ref>''La Bonne Chanson''</ref> (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای ''پرومته''<ref>''Prométhée'' </ref> (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های ویولن‌سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای ''پنلوپه''<ref>''Pénélope''</ref> (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ ''پلئاس و ملیزاند''<ref>''Pelléas et Mélisande''</ref> (اثر ''مترلینک''<ref>''Maeterlinck''</ref>؛ ۱۸۹۸). ارکستری ''پاوان''<ref>''Pavane''</ref> (۱۸۸۷)؛ سوییت ''ماسک و برگاماسک''<ref>''Masques et bergamasques'' </ref> (۱۹۱۹). آوازی ''مِس باس''<ref>''Messe basse''</ref> برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های ''شعر یک روز''<ref>''Poème d’un jour''</ref>، ''ترانۀ حوا''<ref>''La Chanson d’Eve''</ref> (اثر ''شارل وان لربرگ''<ref>''Charles Van Lerberghe'' </ref>؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، ''افق وهم‌انگیز''<ref>''L’Horizon Chimérique''</ref> (۱۹۲۱). | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۶
| جعبه زندگینامه |
|---|
فورِه، گابریل (۱۸۴۵ـ۱۹۲۴)(Fauré, Gabriel)
آهنگ‌ساز فرانسوی. آثارش دربرگیرندۀ ترانه‌ها، موسیقی مجلسی، و یک رکویِم[۱] کُرال (۱۸۸۷ـ۱۸۸۹) است. از شاگردان سن ـ سانس[۲] بود، و در ۱۸۹۶ استاد آهنگ‌سازی کنسرواتوار پاریس[۳] شد، و از ۱۹۰۵ تا ۱۹۲۰ مدیریت آن را برعهده داشت. فوره از ۱۸۵۴ تا ۱۸۶۶ در مدرسۀ موسیقی لوئی نیدرمِیِر[۴] در پاریس تحصیل می‌کرد، و در سال‌های بعد ارگ‌نواز کلیسای شهر رِن[۵] شد. در ۱۸۷۰ به پاریس بازگشت، ابتدا در کلیسای سن‌سولپیس[۶] و بعد در کلیسای سنت ـ اونوره[۷] ارگ‌نواز شد، و در ۱۸۷۷ سرپرستی کُر کلیسای مادلن[۸] را برعهده گرفت، و در ۱۸۹۶ ارگ‌نواز این کلیسا نیز شد، و این مقام را تا ۱۹۰۵ حفظ کرد. در آهنگ‌سازی شاگردان برجستۀ بسیاری داشت، ازجمله موریس راول[۹]، ژرژ اِنسکو[۱۰]، و شارل کِشلَن[۱۱]. آثار نخستین او، به ویژه دورۀ آوازیِ موسوم به آواز خوب[۱۲] (۱۸۹۲ـ۱۸۹۳)، اولین سونات ویولن، اولین کوآرتت پیانو، ماهیتی تغزلی و اندیشمندانه داشتند. معروف‌ترین اثر او، رکویِم، نیز متعلق به همین دوران است. در آستانه قرن جدید با اپرای پرومته[۱۳] (۱۹۰۰)، سبک موجزتر و سختگیرانه‌تری را درپیش گرفت و آن را در قالب آثاری همچون کویینتت‌های پیانو و سونا‌ت‌های ویولن‌سل ادامه داد. ازجمله آثار اوست: صحنه‌ای. اپرای پنلوپه[۱۴] (۱۹۱۳)؛ موسیقی صحنه‌ای برای نمایش‌نامۀ پلئاس و ملیزاند[۱۵] (اثر مترلینک[۱۶]؛ ۱۸۹۸). ارکستری پاوان[۱۷] (۱۸۸۷)؛ سوییت ماسک و برگاماسک[۱۸] (۱۹۱۹). آوازی مِس باس[۱۹] برای خوانندگان زن و ارگ؛ آواز تک‌صدایی ۹۶ ترانه ازجمله دوره‌های شعر یک روز[۲۰]، ترانۀ حوا[۲۱] (اثر شارل وان لربرگ[۲۲]؛ ۱۹۰۶ـ۱۹۱۰)، افق وهم‌انگیز[۲۳] (۱۹۲۱).
- ↑ Requiem
- ↑ Saint-Saëns
- ↑ Paris Conservatoire
- ↑ Louis Niedermeyer
- ↑ Rennes
- ↑ Saint-Sulpice
- ↑ Saint-Honoré
- ↑ Madeleine
- ↑ Maurice Ravel
- ↑ George Enescu
- ↑ Charles Koechlin
- ↑ La Bonne Chanson
- ↑ Prométhée
- ↑ Pénélope
- ↑ Pelléas et Mélisande
- ↑ Maeterlinck
- ↑ Pavane
- ↑ Masques et bergamasques
- ↑ Messe basse
- ↑ Poème d’un jour
- ↑ La Chanson d’Eve
- ↑ Charles Van Lerberghe
- ↑ L’Horizon Chimérique