آکینو، کوراسون (۱۹۳۳ـ۲۰۰۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
آکینو، کوراسْون ( | آکینو، کوراسْون (۱۹۳۳ـ۲۰۰۹م)(Aquino, Corazon) | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
|سبک = | |سبک = | ||
|مکتب = | |مکتب = | ||
|سمت = | |سمت =رئیس‌جمهور فیلیپین (۱۹۸۶-۱۹۹۲م) | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار = | |آثار = | ||
|خویشاوندان سرشناس =بنینیو | |خویشاوندان سرشناس =بنینیو سیمئون آکینو (همسر) | ||
|گروه مقاله =تاریخ جهان | |گروه مقاله =تاریخ جهان | ||
|دوره = | |دوره = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}( | }}(ملقب به کوری<ref>Cory</ref> با نام اصلی ماریا کوراسون کوخوانگکو<ref>Maria Corazon Coujangco</ref>) بانوی سیاستمدار میانه‌رو فیلیپینی، از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲م رئیس‌جمهور این کشور. در ۱۹۸۶م، در سقوط آرامِ [[مارکوس، فردیناند (۱۹۱۷ـ۱۹۸۹)|فردیناند مارکوس]]<ref>Ferdinand Marcos</ref>، رئیس‌جمهور وقت، نقشی اساسی داشت. او، در مقام ریاست جمهور، سعی داشت به شیوه‌ای سازش‌جویانه حکومت کند ولی چپ‌گرایان (چریک‌های کمونیست) و راست‌گرایان با او مخالفت کردند و اصلاحات ارضی او نیز نامناسب تلقی شد. پدرش از اربابان شکر در استان [[تارلاک، استان|تارلاک]]<ref>Tarlac</ref> بود. آکینو در [[فیلیپین]]<ref>Philippines</ref> و [[امریکا، ایالات متحده|ایالات متحده]] به تحصیل حقوق پرداخت و در ۱۹۵۶م با بنینیو سیمئون آکینو<ref>Benigno Simeon Aquino</ref> (۱۹۳۲ـ۱۹۸۳م)، سیاستمدار عضو [[حزب لیبرال]]<ref>Liberal Party</ref>، که جوان‌ترین شهردار، فرماندار، و سناتور فیلیپینی در تاریخ این کشور بود، ازدواج کرد. بنینیو آکینو، که اصلی‌ترین مخالف سیاسی راست‌گرای مارکوس بود، در ۱۹۷۲م به اتهام تلاش برای سرنگونی وی به زندان افتاد. در ۱۹۷۷م، حکم اعدام بنینیو صادر، اما مشمول تخفیف مجازات شد و از ۱۹۸۰م، که بنینیو می‌بایست تحت عمل جراحی قلب قرار گیرد، اجازه یافت که با همسرش به حال تبعید در ایالات متحدۀ امریکا به‌سر برد. بنینیو آکینو سرانجام هنگام بازگشت به میهن، در اوت ۱۹۸۳م، به دست یکی از اعضای گارد نظامی در فرودگاه مانیل<ref>Manila</ref> به‌قتل رسید. کوراسون آکینو برای شرکت در مبارزات انتخاباتی مجلس در ۱۹۸۴م در فیلیپین ماند و برای رقابت با مارکوس در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۶م از سوی مخالفان دولت نامزد شد. او که مدعی پیروزی بر مارکوس بود دولت را به تقلب در انتخابات متهم کرد و رهبری مبارزه‌ای بدون خشونت با عنوان قدرت مردم<ref>people’s power</ref> را به دست گرفت، و درپی سقوط مارکوس، و با حمایت کلیسا در ۲۵ فوریۀ ۱۹۸۶م به پیروزی رسید. ایالات متحده در سرکوب کودتایی که بر ضد او، در ۱۹۸۹م، شکل گرفت نقشی مهم و پشتیبان‌کننده داشت. آکینو در ۱۹۸۷م قانون اساسی کثرت‌گرایانۀ<ref>pluralist constitution</ref> جدیدی را به اجرا گذاشت و از کودتای ناموفق دیگری جان به در برد. او به موجب قانون اساسی جدید، اجازۀ نامزدشدن در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۲م را نداشت ولی، [[راموس، فیدل (۱۹۲۸)|فیدل راموس]]<ref>Fidel Ramos</ref>، وزیر دفاع وفادار او، در این انتخابات به پیروزی رسید. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۳
آکینو، کوراسْون (۱۹۳۳ـ۲۰۰۹م)(Aquino, Corazon)
| کوراسون آکینو Corazon Aquino | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۳م |
| درگذشت | ۲۰۰۹م |
| ملیت | فیلیپینی |
| تحصیلات و محل تحصیل | حقوق در فیلیپین و ایالات متحده |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| لقب | کوری |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
| خویشاوندان سرشناس | بنینیو سیمئون آکینو (همسر) |
(ملقب به کوری[۱] با نام اصلی ماریا کوراسون کوخوانگکو[۲]) بانوی سیاستمدار میانه‌رو فیلیپینی، از ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۲م رئیس‌جمهور این کشور. در ۱۹۸۶م، در سقوط آرامِ فردیناند مارکوس[۳]، رئیس‌جمهور وقت، نقشی اساسی داشت. او، در مقام ریاست جمهور، سعی داشت به شیوه‌ای سازش‌جویانه حکومت کند ولی چپ‌گرایان (چریک‌های کمونیست) و راست‌گرایان با او مخالفت کردند و اصلاحات ارضی او نیز نامناسب تلقی شد. پدرش از اربابان شکر در استان تارلاک[۴] بود. آکینو در فیلیپین[۵] و ایالات متحده به تحصیل حقوق پرداخت و در ۱۹۵۶م با بنینیو سیمئون آکینو[۶] (۱۹۳۲ـ۱۹۸۳م)، سیاستمدار عضو حزب لیبرال[۷]، که جوان‌ترین شهردار، فرماندار، و سناتور فیلیپینی در تاریخ این کشور بود، ازدواج کرد. بنینیو آکینو، که اصلی‌ترین مخالف سیاسی راست‌گرای مارکوس بود، در ۱۹۷۲م به اتهام تلاش برای سرنگونی وی به زندان افتاد. در ۱۹۷۷م، حکم اعدام بنینیو صادر، اما مشمول تخفیف مجازات شد و از ۱۹۸۰م، که بنینیو می‌بایست تحت عمل جراحی قلب قرار گیرد، اجازه یافت که با همسرش به حال تبعید در ایالات متحدۀ امریکا به‌سر برد. بنینیو آکینو سرانجام هنگام بازگشت به میهن، در اوت ۱۹۸۳م، به دست یکی از اعضای گارد نظامی در فرودگاه مانیل[۸] به‌قتل رسید. کوراسون آکینو برای شرکت در مبارزات انتخاباتی مجلس در ۱۹۸۴م در فیلیپین ماند و برای رقابت با مارکوس در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۸۶م از سوی مخالفان دولت نامزد شد. او که مدعی پیروزی بر مارکوس بود دولت را به تقلب در انتخابات متهم کرد و رهبری مبارزه‌ای بدون خشونت با عنوان قدرت مردم[۹] را به دست گرفت، و درپی سقوط مارکوس، و با حمایت کلیسا در ۲۵ فوریۀ ۱۹۸۶م به پیروزی رسید. ایالات متحده در سرکوب کودتایی که بر ضد او، در ۱۹۸۹م، شکل گرفت نقشی مهم و پشتیبان‌کننده داشت. آکینو در ۱۹۸۷م قانون اساسی کثرت‌گرایانۀ[۱۰] جدیدی را به اجرا گذاشت و از کودتای ناموفق دیگری جان به در برد. او به موجب قانون اساسی جدید، اجازۀ نامزدشدن در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۹۲م را نداشت ولی، فیدل راموس[۱۱]، وزیر دفاع وفادار او، در این انتخابات به پیروزی رسید.