مایربر، جاکومو (۱۷۹۱ـ۱۸۶۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جاکومو مایربر|نام=Giacomo Meyerbeer|نام دیگر=|نام اصلی=یاکوب لیبمان مایِر بِر|نام مستعار=|لقب=|زادروز=۱۷۹۱م|تاریخ مرگ=۱۸۶۴م|دوره زندگی=|ملیت=آلمانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=آهنگ‌ساز|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=استاد گراند اپرای فرانسوی | |||
[[پرونده: | سرپرست موسیقی در برلین (1842)|جوایز و افتخارات=|آثار=روبر شیطان (۱۸۳۱) و هوگنوها (۱۸۳۶)|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=موسیقی|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}مایربر، جاکومو (۱۷۹۱ـ۱۸۶۴)(Meyerbeer, Giacomo)<br> | ||
[[پرونده:Meyerbeer, Giacomo.jpg|بندانگشتی|جاکومو مایربر]] | |||
(نام اصلی: یاکوب لیبمان مایِر بِر<ref>Jakob Liebmann Meyer Beer</ref>) آهنگ‌ساز آلمانی. اپراهای تماشایی او عبارت‌اند از ''روبر شیطان''<ref>''Robert le Diable'' </ref> (۱۸۳۱) و ''هوگنوها''<ref>''Les Huguenots'' </ref> (۱۸۳۶). از ۱۸۲۶ بیشتر در [[پاریس، شهر|پاریس]] اقامت داشت و پس از ۱۸۴۲ به [[برلین]] بازگشت تا سرپرست موسیقی اپرای سلطنتی<ref>Royal Opera </ref> شود. پدر او، هِرتس بِر<ref>Herz Beer </ref> بانکدار، همه‌گونه امکان پرورش استعداد زودهنگام او را برایش فراهم کرد. ابتدا تعلیم [[پیانو]] گرفت و هنگام اقامت کلمنتی<ref>Clementi </ref> در لندن چند جلسه‌‌ای نزد او رفت. در ۷سالگی کنسرت داد، اما پس از آن زیرنظر کارل تسِلتِر<ref>Carl Zelter </ref>، برنهارد وِبِر<ref>Bernhard Weber</ref>، و گئورگ فوگلِر<ref>Georg Vogler </ref> به تحصیل موسیقی نظری و آهنگ‌سازی مشغول شد، و در ۱۸۱۰ به خانۀ فوگلِر در [[دارمشتات]]<ref>Darmstadt </ref> نقل‌مکان کرد، تا در کنار کارل ماریا فون وِبر<ref>Carl Maria von Weber </ref> به تحصیل ادامه دهد. نخستین اپرای او در ۱۸۱۲ در [[مونیخ]] به روی صحنه رفت و اپرای دوم در ۱۸۱۳ در [[اشتوتگارت]] اجرا شد؛ او به [[وین]] رفت و پس از شنیدن نوازندگی [[هومل، یوهان (۱۷۷۸ـ۱۸۳۷)|هومِل]]<ref>Hummel </ref> تمام‌وقت خود را وقف پیشرفت در نوازندگی پیانو کرد و بار دیگر در مقام نوازنده‌ای نابغه بر روی صحنه ظاهر شد. در ۱۸۱۵ به توصیۀ سالیِری<ref>Salieri </ref> به [[ایتالیا]] رفت تا ساخت آثار آوازی را فراگیرد، و نخستین اپرای ایتالیایی خود را در ۱۸۱۷ در [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua</ref> به‌اجرا درآورد. در ۱۸۲۳ بخت خود را در برلین امتحان کرد، اما موفقیت چندانی به‌دست نیاورد و در ۱۸۲۴ پس از اجرای ''صلیبی''<ref>''Il crociato'' </ref> در [[ونیز]]، برای نخستین اجرای این اثر در پاریس (۱۸۲۶) به آن‌جا رفت. در این شهر مستقر شد و بیشتر عمر خود را در آن‌جا سپری کرد. از ۱۸۲۴ تا ۱۸۳۱ اثر تازه‌ای خلق نکرد، و از دلایل این امر مرگ پدرش، ازدواج خودش، و ازدست‌دادن دو فرزندش بود. در ۱۸۳۱ ''روبر شیطان'' محبوبیت گستردۀ او را در پاریس سبب شد. این اپرا، و پس از آن نیز هوگنوها و ''پیامبر''<ref>''Le Prophète'' </ref>، مایربر را به مقام استاد گراند اپرای فرانسوی رساند، که خصوصیت‌های آن شامل حال و هوای پرقدرت محلی، حضور بی‌تردید مضمون تاریخ، جلوه‌های سازی بدیع، و باله‌های پرتفصیل بود. در ۱۸۴۲ پادشاه پروس او را به سمت سرپرست موسیقی در برلین استخدام کرد. در ۱۸۶۲ به لندن رفت تا موسیقی آلمان را در نمایشگاه بزرگ<ref>Great Exhibition</ref> به تماشا بگذارد. در حدود ۱۸۵۰ سلامتی‌‌اش به‌خطر افتاد و یکی از گیراترین اپراهایش، ''زن افریقایی''<ref>''L’Africaine''</ref>، با مرگ او ناتمام ماند.<!--38110300--> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۱
| جاکومو مایربر Giacomo Meyerbeer | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۹۱م |
| درگذشت | ۱۸۶۴م |
| ملیت | آلمانی |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار | روبر شیطان (۱۸۳۱) و هوگنوها (۱۸۳۶) |
| گروه مقاله | موسیقی |
مایربر، جاکومو (۱۷۹۱ـ۱۸۶۴)(Meyerbeer, Giacomo)
(نام اصلی: یاکوب لیبمان مایِر بِر[۱]) آهنگ‌ساز آلمانی. اپراهای تماشایی او عبارت‌اند از روبر شیطان[۲] (۱۸۳۱) و هوگنوها[۳] (۱۸۳۶). از ۱۸۲۶ بیشتر در پاریس اقامت داشت و پس از ۱۸۴۲ به برلین بازگشت تا سرپرست موسیقی اپرای سلطنتی[۴] شود. پدر او، هِرتس بِر[۵] بانکدار، همه‌گونه امکان پرورش استعداد زودهنگام او را برایش فراهم کرد. ابتدا تعلیم پیانو گرفت و هنگام اقامت کلمنتی[۶] در لندن چند جلسه‌‌ای نزد او رفت. در ۷سالگی کنسرت داد، اما پس از آن زیرنظر کارل تسِلتِر[۷]، برنهارد وِبِر[۸]، و گئورگ فوگلِر[۹] به تحصیل موسیقی نظری و آهنگ‌سازی مشغول شد، و در ۱۸۱۰ به خانۀ فوگلِر در دارمشتات[۱۰] نقل‌مکان کرد، تا در کنار کارل ماریا فون وِبر[۱۱] به تحصیل ادامه دهد. نخستین اپرای او در ۱۸۱۲ در مونیخ به روی صحنه رفت و اپرای دوم در ۱۸۱۳ در اشتوتگارت اجرا شد؛ او به وین رفت و پس از شنیدن نوازندگی هومِل[۱۲] تمام‌وقت خود را وقف پیشرفت در نوازندگی پیانو کرد و بار دیگر در مقام نوازنده‌ای نابغه بر روی صحنه ظاهر شد. در ۱۸۱۵ به توصیۀ سالیِری[۱۳] به ایتالیا رفت تا ساخت آثار آوازی را فراگیرد، و نخستین اپرای ایتالیایی خود را در ۱۸۱۷ در پادوا[۱۴] به‌اجرا درآورد. در ۱۸۲۳ بخت خود را در برلین امتحان کرد، اما موفقیت چندانی به‌دست نیاورد و در ۱۸۲۴ پس از اجرای صلیبی[۱۵] در ونیز، برای نخستین اجرای این اثر در پاریس (۱۸۲۶) به آن‌جا رفت. در این شهر مستقر شد و بیشتر عمر خود را در آن‌جا سپری کرد. از ۱۸۲۴ تا ۱۸۳۱ اثر تازه‌ای خلق نکرد، و از دلایل این امر مرگ پدرش، ازدواج خودش، و ازدست‌دادن دو فرزندش بود. در ۱۸۳۱ روبر شیطان محبوبیت گستردۀ او را در پاریس سبب شد. این اپرا، و پس از آن نیز هوگنوها و پیامبر[۱۶]، مایربر را به مقام استاد گراند اپرای فرانسوی رساند، که خصوصیت‌های آن شامل حال و هوای پرقدرت محلی، حضور بی‌تردید مضمون تاریخ، جلوه‌های سازی بدیع، و باله‌های پرتفصیل بود. در ۱۸۴۲ پادشاه پروس او را به سمت سرپرست موسیقی در برلین استخدام کرد. در ۱۸۶۲ به لندن رفت تا موسیقی آلمان را در نمایشگاه بزرگ[۱۷] به تماشا بگذارد. در حدود ۱۸۵۰ سلامتی‌‌اش به‌خطر افتاد و یکی از گیراترین اپراهایش، زن افریقایی[۱۸]، با مرگ او ناتمام ماند.