نونو، لوئیجی (۱۹۲۴ـ۱۹۹۰م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نونو، لوئیجی (۱۹۲۴ـ۱۹۹۰)(Nono, Luigi) | {{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}نونو، لوئیجی (۱۹۲۴ـ۱۹۹۰)(Nono, Luigi) | ||
[[File:39202600.jpg|thumb|نونو، لوئيجي]] | [[File:39202600.jpg|thumb|نونو، لوئيجي]] | ||
نسخهٔ ۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۱۴
| جعبه زندگینامه |
|---|
نونو، لوئیجی (۱۹۲۴ـ۱۹۹۰)(Nono, Luigi)
آهنگ‌ساز ایتالیایی. آثار موجز و پوانتیلیستی[۱]ای (نقطه‌چینی‌ای) همچون ترانۀ معلق[۲] (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶) برای تک‌خوان‌ها، کر، و ارکستر ساخت که در آن‌ها تأثیرهای پذیرفته از وبرن[۳] و گابریلی[۴] برای بیان مطالب مربوط به وجدان اجتماعی، استفاده شده‌اند. پس از اپرای اینتولِرانتسا[۵] (۱۹۶۰) سبک او غنای اکسپرسیونیستی بیشتری به‌خود گرفت و استدلال‌های او بیش‌ازپیش حالت جدلی پیدا کردند. نونو در ونیز به‌دنیا آمد. رشتۀ حقوق را برای موسیقی رها کرد، و زیرنظر برونو مادرِنا[۶] و هرمان شرشن[۷] به تحصیل پرداخت، که در ۱۹۵۱ پولی‌فونیا ـ مونودیاریتمیکا[۸]ی او را در دارمشتات[۹] رهبری کرد. آثار نونو ابتدا بیشتر در آلمان اجرا می‌شدند، و رنگ‌وبوی سریالیسم به‌شیوۀ شونبرگ[۱۰] داشتند و به‌تدریج جنبۀ سیاسی‌شان بیشتر شد. دستاورد اولیۀ نونو شامل آثار ارکستری متعددی است، اما او پس از کارخانۀ نورانی[۱۱] در ۱۹۶۴، محور تمرکز خود را کاملاً بر رسانۀ الکترونیک ـ آوازی قرار داد. از‌جملۀ آثار اوست: اپرا به خورشید بزرگ سرشار از عشق[۱۲] (۱۹۷۴). ارکستری واریاسیون‌های کاننی[۱۳] (برمبنای تمی از شونبرگ از چکامه‌‌ای برای ناپلئون[۱۴])،دفتر خاطرات لهستانی ۵۸[۱۵]. کرال ترانۀ معلق (۱۹۵۶)، سنگ‌نوشتۀ یکم برای اف گارسیا لورکا[۱۶]؛ کانتات روی پل هیروشیما[۱۷] برای سوپرانو و تنور و ارکستر (۱۹۶۲)؛ سنگ‌نوشته‌های دوم و سوم برای اف گارسیا لورکا قسمت دوم[۱۸] برای فلوت، سازهای زهی و کوبی (دوم)، و برای سخنگو، کر سخنگو، و ارکستر (سوم). موسیقی الکترونیک و آثار دیگر موسیقی الکترونیک، شامل ادای احترام به امیلیو ودووا[۱۹] (۱۹۶۰) و رنج‌کشیده در راه آرامش[۲۰] (۱۹۷۶)؛ آنگاه که در حال مردن بودیم[۲۱] برای خوانندگان و گروه هم‌نوازان (۱۹۸۲).
- ↑ pointillist
- ↑ Il Canto sospeso/Suspended Song
- ↑ Webern
- ↑ Gabrieli
- ↑ Intolleranza/Intolerance
- ↑ Bruno Maderna
- ↑ Hermann Scherchen
- ↑ Polifonia-monodiaritmica
- ↑ Darmstadt
- ↑ Schoenberg
- ↑ La fabbrica illuminata/The Illuminated Factory
- ↑ Al gran sole carico d’amore
- ↑ Variazioni canoniche
- ↑ Ode to Napoleon
- ↑ Diario Polacco’ 58
- ↑ Epitaph I for F Garcia Lorca
- ↑ Sul ponte di Hiroshima
- ↑ Epitaphs II & III for F Garcia Lorca II
- ↑ Omaggio a Emilio Vedova
- ↑ Sofferte onde serene
- ↑ Quando Stanno morendo