وال کیلمر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴: خط ۴:
(نام کامل: وال ادوارد کیلمر<ref>Val Edward Kilmer</ref>) از ستارگان سینمای امریکا در دهه‌های 1990 و 2000م. در نوجوانی وارد آموزشگاه جولیارد<ref>Juilliard School's</ref> هالیوود شد و دورۀ نمایش آن را گذراند. در همین سال‌ها برای نخستین بار روی صحنه رفت. بعدها نیز کار تئاتر را به موازات فعالیت‌های سینمایی‌اش ادامه داد. از جمله در جشنوارۀ نمایش‌های شکسپیری کلرادو (در ۱۹۸۸م) در نقش «هملت» ظاهر شد.   
(نام کامل: وال ادوارد کیلمر<ref>Val Edward Kilmer</ref>) از ستارگان سینمای امریکا در دهه‌های 1990 و 2000م. در نوجوانی وارد آموزشگاه جولیارد<ref>Juilliard School's</ref> هالیوود شد و دورۀ نمایش آن را گذراند. در همین سال‌ها برای نخستین بار روی صحنه رفت. بعدها نیز کار تئاتر را به موازات فعالیت‌های سینمایی‌اش ادامه داد. از جمله در جشنوارۀ نمایش‌های شکسپیری کلرادو (در ۱۹۸۸م) در نقش «هملت» ظاهر شد.   


نخستین حضور سینمایی کیلمر ایفای نقش اصلی کمدی ''فوق سرّی''<ref>''Top Secret!''</ref> (1984م) بود. او در این هجویۀ فیلم‌های جاسوسی نقش یک ستارۀ [[راک، موسیقی|راک]] را داشت که در آلمانی خیالی (ترکیبی از آلمان شرقی سابق و آلمان نازی) درگیر یک ماجرای دیوانه‌وار جاسوسی می‌شود. فیلم بعدی‌اش، ''نابغۀ واقعی''<ref>''Real Genius''</ref>، باز هم اثری کمدی بود. ایفای نقش رقیب تام کروز<ref>Tom Cruise</ref>، میان جمع خلبانان جوان و خوش‌سیمای فیلم ''تاپ گان''<ref>''Top Gun''</ref> نخستین ایفای نقش جدی او به شمار می‌آید. پس از آن، در ''بید''<ref>''Willow''</ref> (تقلید سطحی و بی‌مایۀ ران هاوارد<ref>Ron Howard</ref> از فانتزی‌های لوکاس<ref>George Lucas</ref> / اسپیلبرگ<ref>Steven Spielberg</ref>) در نقش قهرمان یک ماجرای افسانه‌ای ظاهر شد. روابط دوستانۀ کیلمر و ستارۀ انگلیسی فیلم، جوآن ولی<ref>Joanne Whalley</ref>، در طول فیلمبرداری به ازدواج آن دو انجامید (از ۱۹۸۸ - ۱۹۹۶م). دیگر کار مشترک این زوج فیلم نوآر کوچک و کم‌هزینۀ ''من را دوباره بکش''<ref>''Kill me again''</ref> است که آن دو با حضور در آن به نقش‌های آشنای این گونه آثار جان بخشیدند: کارآگاهی خصوصی که به اغوای زنی شهرآشوب درگیر ماجرایی پیچیده و مرموز می‌شود. [[اولیور استون]] به کیلمر که پیش از این در ''فوق سری'' در نقش یک ستارۀ راک ظاهر شده بود، بخت آن را داد تا در فیلم ''دورز''<ref>''The Doors''</ref> به اسطورۀ جیم موریسون<ref>Jim Morrison</ref>، بت نسل سرگشتۀ دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م جان بخشد. کیلمر برای ایفای نقش موریسون از صدای [[باریتون (اصطلاح)|باریتون]] خوبش به نحو احسن بهره گرفت و در صحنه‌های کنسرت، به صورت زنده ترانه‌های موریسون را شخصاً اجرا کرد. ''دورز'' از کیلمر یک ستاره ساخت. از آن پس در طیف متنوعی از آثار (جنایی، فانتزی، وسترن، کمدی و...) ظاهر شده و مسیر پرنشیب‌وفرازی را پشت سر نهاده است: ایفای نقش یک بازپرس دورگۀ اف‌بی‌آیِ<ref>FBI</ref> درگیر با معضلات تبعیض نژادی در ''تندردل''<ref><bdi>''Thunderheart''</bdi></ref> از نقش‌آفرینیِ مشابهِ [[ویلم دفو]] در ''میسیسیپی می‌سوزد''<ref>''Mississippi Burning''</ref> (ساختۀ آلن پارکر<ref>Alan Parker</ref> - ۱۹۸۸) وام گرفته شده بود. ایفای نقش دزد دست‌وپاچلفتیِ ''مک‌کوی واقعی''<ref>''The Real McCoy''</ref> را می‌توان در حکم بازگشت کیلمر به کمدی‌های اولیه‌اش دانست. در حالی که در آثار نوآر از ''من را دوباره بکش'' گرفته تا ایفای نقشی دوم در مخمصه<ref>''Heat''</ref> (کنار [[آل پاچینو]] و [[دنیرو، رابرت|رابرت دنیرو]]) کمابیش موفق بوده است، حضورش در فیلم‌های وسترن مثل ''بیلی د کید''<ref><bdi>''Billy the Kid''</bdi></ref> (1989م) و ''توم‌استون''<ref>''Tombstone''</ref> (1993م) کمتر نشانی از این توفیق دارد. در فیلم تلویزیونی ''بیلی د کید'' نتوانست چیزی به تصویرِ ارائه‌شده توسط [[پل نیومن]] از این شخصیت در ''تیراندازِ چپ‌دست''<ref>''The Left Handed Gun''</ref> (ساختۀ [[پن، آرتور (1922)|آرتور پن]] - ۱۹۵۸م) که بر مبنای همان متن ساخته شده بود، بیفزاید.   
نخستین حضور سینمایی کیلمر ایفای نقش اصلی کمدی ''فوق سرّی''<ref>''Top Secret!''</ref> (1984م) بود. او در این هجویۀ فیلم‌های جاسوسی نقش یک ستارۀ [[راک، موسیقی|راک]] را داشت که در آلمانی خیالی (ترکیبی از آلمان شرقی سابق و آلمان نازی) درگیر یک ماجرای دیوانه‌وار جاسوسی می‌شود. فیلم بعدی‌اش، ''نابغۀ واقعی''<ref>''Real Genius''</ref>، باز هم اثری کمدی بود. ایفای نقش رقیب تام کروز<ref>Tom Cruise</ref>، میان جمع خلبانان جوان و خوش‌سیمای فیلم ''تاپ گان''<ref>''Top Gun''</ref> نخستین ایفای نقش جدی او به شمار می‌آید. پس از آن، در ''بید''<ref>''Willow''</ref> (تقلید سطحی و بی‌مایۀ ران هاوارد<ref>Ron Howard</ref> از فانتزی‌های لوکاس<ref>George Lucas</ref> / اسپیلبرگ<ref>Steven Spielberg</ref>) در نقش قهرمان یک ماجرای افسانه‌ای ظاهر شد. روابط دوستانۀ کیلمر و ستارۀ انگلیسی فیلم، جوآن ولی<ref>Joanne Whalley</ref>، در طول فیلمبرداری به ازدواج آن دو انجامید (از ۱۹۸۸ - ۱۹۹۶م). دیگر کار مشترک این زوج فیلم نوآر کوچک و کم‌هزینۀ ''من را دوباره بکش''<ref>''Kill me again''</ref> است که آن دو با حضور در آن به نقش‌های آشنای این گونه آثار جان بخشیدند: کارآگاهی خصوصی که به اغوای زنی شهرآشوب درگیر ماجرایی پیچیده و مرموز می‌شود. [[اولیور استون]] به کیلمر که پیش از این در ''فوق سری'' در نقش یک ستارۀ راک ظاهر شده بود، بخت آن را داد تا در فیلم ''دورز''<ref>''The Doors''</ref> به اسطورۀ جیم موریسون<ref>Jim Morrison</ref>، بت نسل سرگشتۀ دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م جان بخشد. کیلمر برای ایفای نقش موریسون از صدای [[باریتون (اصطلاح)|باریتون]] خوبش به نحو احسن بهره گرفت و در صحنه‌های کنسرت، به صورت زنده ترانه‌های موریسون را شخصاً اجرا کرد. ''دورز'' از کیلمر یک ستاره ساخت. از آن پس در طیف متنوعی از آثار (جنایی، فانتزی، وسترن، کمدی و...) ظاهر شده و مسیر پرنشیب‌وفرازی را پشت سر نهاده است: ایفای نقش یک بازپرس دورگۀ اف‌بی‌آیِ<ref>FBI</ref> درگیر با معضلات تبعیض نژادی در ''تندردل''<ref><bdi>''Thunderheart''</bdi></ref> از نقش‌آفرینیِ مشابهِ [[ویلم دفو]] در ''میسیسیپی می‌سوزد''<ref>''Mississippi Burning''</ref> (ساختۀ آلن پارکر<ref>Alan Parker</ref> - ۱۹۸۸) وام گرفته شده بود. ایفای نقش دزد دست‌وپاچلفتیِ ''مک‌کوی واقعی''<ref>''The Real McCoy''</ref> را می‌توان در حکم بازگشت کیلمر به کمدی‌های اولیه‌اش دانست. در حالی که در آثار نوآر از ''من را دوباره بکش'' گرفته تا ایفای نقشی دوم در مخمصه<ref>''Heat''</ref> (کنار [[آل پاچینو]] و رابرت دنیرو) کمابیش موفق بوده است، حضورش در فیلم‌های وسترن مثل ''بیلی د کید''<ref><bdi>''Billy the Kid''</bdi></ref> (1989م) و ''توم‌استون''<ref>''Tombstone''</ref> (1993م) کمتر نشانی از این توفیق دارد. در فیلم تلویزیونی ''بیلی د کید'' نتوانست چیزی به تصویرِ ارائه‌شده توسط [[پل نیومن]] از این شخصیت در ''تیراندازِ چپ‌دست''<ref>''The Left Handed Gun''</ref> (ساختۀ آرتور پن - ۱۹۵۸م) که بر مبنای همان متن ساخته شده بود، بیفزاید.   
----
----



نسخهٔ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۲

تصویری از جوانی و کهنسالی وال کیلمر

وال کیلمر (لس آنجلس ۳۱ دسامبر ۱۹۵۹م - ) Val Kilmer

(نام کامل: وال ادوارد کیلمر[۱]) از ستارگان سینمای امریکا در دهه‌های 1990 و 2000م. در نوجوانی وارد آموزشگاه جولیارد[۲] هالیوود شد و دورۀ نمایش آن را گذراند. در همین سال‌ها برای نخستین بار روی صحنه رفت. بعدها نیز کار تئاتر را به موازات فعالیت‌های سینمایی‌اش ادامه داد. از جمله در جشنوارۀ نمایش‌های شکسپیری کلرادو (در ۱۹۸۸م) در نقش «هملت» ظاهر شد.

نخستین حضور سینمایی کیلمر ایفای نقش اصلی کمدی فوق سرّی[۳] (1984م) بود. او در این هجویۀ فیلم‌های جاسوسی نقش یک ستارۀ راک را داشت که در آلمانی خیالی (ترکیبی از آلمان شرقی سابق و آلمان نازی) درگیر یک ماجرای دیوانه‌وار جاسوسی می‌شود. فیلم بعدی‌اش، نابغۀ واقعی[۴]، باز هم اثری کمدی بود. ایفای نقش رقیب تام کروز[۵]، میان جمع خلبانان جوان و خوش‌سیمای فیلم تاپ گان[۶] نخستین ایفای نقش جدی او به شمار می‌آید. پس از آن، در بید[۷] (تقلید سطحی و بی‌مایۀ ران هاوارد[۸] از فانتزی‌های لوکاس[۹] / اسپیلبرگ[۱۰]) در نقش قهرمان یک ماجرای افسانه‌ای ظاهر شد. روابط دوستانۀ کیلمر و ستارۀ انگلیسی فیلم، جوآن ولی[۱۱]، در طول فیلمبرداری به ازدواج آن دو انجامید (از ۱۹۸۸ - ۱۹۹۶م). دیگر کار مشترک این زوج فیلم نوآر کوچک و کم‌هزینۀ من را دوباره بکش[۱۲] است که آن دو با حضور در آن به نقش‌های آشنای این گونه آثار جان بخشیدند: کارآگاهی خصوصی که به اغوای زنی شهرآشوب درگیر ماجرایی پیچیده و مرموز می‌شود. اولیور استون به کیلمر که پیش از این در فوق سری در نقش یک ستارۀ راک ظاهر شده بود، بخت آن را داد تا در فیلم دورز[۱۳] به اسطورۀ جیم موریسون[۱۴]، بت نسل سرگشتۀ دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰م جان بخشد. کیلمر برای ایفای نقش موریسون از صدای باریتون خوبش به نحو احسن بهره گرفت و در صحنه‌های کنسرت، به صورت زنده ترانه‌های موریسون را شخصاً اجرا کرد. دورز از کیلمر یک ستاره ساخت. از آن پس در طیف متنوعی از آثار (جنایی، فانتزی، وسترن، کمدی و...) ظاهر شده و مسیر پرنشیب‌وفرازی را پشت سر نهاده است: ایفای نقش یک بازپرس دورگۀ اف‌بی‌آیِ[۱۵] درگیر با معضلات تبعیض نژادی در تندردل[۱۶] از نقش‌آفرینیِ مشابهِ ویلم دفو در میسیسیپی می‌سوزد[۱۷] (ساختۀ آلن پارکر[۱۸] - ۱۹۸۸) وام گرفته شده بود. ایفای نقش دزد دست‌وپاچلفتیِ مک‌کوی واقعی[۱۹] را می‌توان در حکم بازگشت کیلمر به کمدی‌های اولیه‌اش دانست. در حالی که در آثار نوآر از من را دوباره بکش گرفته تا ایفای نقشی دوم در مخمصه[۲۰] (کنار آل پاچینو و رابرت دنیرو) کمابیش موفق بوده است، حضورش در فیلم‌های وسترن مثل بیلی د کید[۲۱] (1989م) و توم‌استون[۲۲] (1993م) کمتر نشانی از این توفیق دارد. در فیلم تلویزیونی بیلی د کید نتوانست چیزی به تصویرِ ارائه‌شده توسط پل نیومن از این شخصیت در تیراندازِ چپ‌دست[۲۳] (ساختۀ آرتور پن - ۱۹۵۸م) که بر مبنای همان متن ساخته شده بود، بیفزاید.


  1. Val Edward Kilmer
  2. Juilliard School's
  3. Top Secret!
  4. Real Genius
  5. Tom Cruise
  6. Top Gun
  7. Willow
  8. Ron Howard
  9. George Lucas
  10. Steven Spielberg
  11. Joanne Whalley
  12. Kill me again
  13. The Doors
  14. Jim Morrison
  15. FBI
  16. Thunderheart
  17. Mississippi Burning
  18. Alan Parker
  19. The Real McCoy
  20. Heat
  21. Billy the Kid
  22. Tombstone
  23. The Left Handed Gun