وین ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


وُئَن ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸)(Vaughan Williams, Ralph)
{{جعبه زندگینامه|عنوان=جعبه زندگینامه|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}وُئَن ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸)(Vaughan Williams, Ralph)


[[File:40166600.jpg|thumb|وُئَن ويليامز، رالف]]
[[File:40166600.jpg|thumb|وُئَن ويليامز، رالف]]

نسخهٔ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۷

جعبه زندگینامه

وُئَن ویلیامز، رالف (۱۸۷۲ـ۱۹۵۸)(Vaughan Williams, Ralph)

وُئَن ويليامز، رالف

آهنگ‌ساز انگلیسی. سبک او تونال[۱] بود و اغلب به‌سبب استفاده از تِم‌های محلی[۲] و عامیانه رنگ‌و‌بوی روستاهای انگلیسی را داشت. ازجمله آثار اوست: فانتازیا برمبنای تِمی از تامس تالیس[۳] (۱۹۱۰) برای ارکستر، اپرای سِر جان عاشق[۴] (۱۹۲۹)، بازسازی ترانۀ الیزابتی «گرین‌اسلیوز[۵]»، و نُه سمفونی (۱۹۰۹ـ۱۹۵۷). وئن ویلیامز در داون اِمپنی[۶]، گلاسترشر[۷]، به‌دنیا آمد و پسر یک واعظ روحانی بود. از ۱۸۸۷ تا ۱۸۹۰ در مدرسۀ چارترهاوس[۸] و از ۱۸۲۹ تا ۱۸۹۵ در کالج ترینیتیِ[۹]، کیمبریج، تحصیل کرد، و سال‌های بین آن را به تحصیل در کالج سلطنتی موسیقی[۱۰] لندن گذراند. در ۱۹۰۴ به انجمن ترانۀ محلی[۱۱] (تأسیس ۱۸۹۸) پیوست و فعالانه مشارکت خود را در بهبود و بررسی نغمه‌های قدیمی روستایی آغاز کرد، و در نورفوک[۱۲] به گردآوری برخی از آن‌ها پرداخت؛ در ۱۹۳۲ این انجمن با انجمن رقص محلی انگلیسی[۱۳] ادغام شد و انجمن رقص و آواز محلی انگلیسی[۱۴] را پدید آورد، که وئن ویلیامز ریاست آن را برعهده گرفت. نخستین موفقیت فراگیر او با از میان منطقۀ ناشناخته[۱۵] در جشنوارۀ لیدز[۱۶] ۱۹۰۷ به‌دست‌آمد و پس از آن در ۱۹۰۹ نوبت به نخستین ساخته‌های بزرگ و شاخص او، اوورتور زنبورها[۱۷]، دورۀ ترانۀ بر پرتگاه وِنلاک[۱۸]، و یک سمفونی دریایی[۱۹] (اولین سمفونی‌ای که در سراسر آن کُر به‌کار رفته بود) رسید. وئن ویلیامز در جنگ جهانی اول در مقدونیه[۲۰]، فرانسه، سرباز بود و بعد به درجۀ افسری رسید. بعد از جنگ استاد آهنگ‌سازی کالج سلطنتی موسیقی شد. سنّت پاستورال انگلیسی در سمفونی سوم (۱۹۲۱) او بار دیگر به‌کار رفت و منبع الهام کمال‌گرایانه و روشن‌بینانۀ وی در آثار مذهبی‌ای همچون مس در سل مینور، سانکتا چیویتاس[۲۱]، و بِنِدیچیته[۲۲] نوسازی شد. دو سمفونی مشهورش، شماره‌های ۴ و ۵، در ۱۹۳۴ و ۱۹۴۳ ساخته‌ شدند؛ چهار سمفونی آخر دنبالۀ کندوکاو روحی آهنگ‌ساز برشمرده می‌شدند، که در سلوک زائر[۲۳] آغاز شده بود. هرچند ساخته‌های وئن ویلیامز به‌سبب استفاده از ملودی‌های محلی، یا دست‌کم جنبه‌های تغزلی و اغلب سرمشق‌وار این‌گونه ملودی‌ها، معمولاً تا حد زیادی در زمرۀ آثار شبانی قرار می‌گیرند، او از پیشرفت‌های موسیقایی معاصر نیز آگاه بود و در آثار آخر خود اغلب مقدار بیشتری نامطبوع وارد کار می‌کرد.

 


  1. tonal
  2. folk theme
  3. Fantasia on a Theme by Thomas Tallis
  4. Sir John in Love
  5. Greensleeves
  6. Down Ampney
  7. Gloucestershire
  8. Charterhouse School
  9. Trinity College
  10. Royal College of Music
  11. Folk-Song Society
  12. Norfolk
  13. English Folk Dance Society
  14. English Folk Dance and Song Society
  15. Toward the Unknown Region
  16. Leeds Festival
  17. Wasps
  18. On Wenlock Edge
  19. A Sea Symphony
  20. Macedonia
  21. Sancta Civitas
  22. Benedicite
  23. The Pilgrim’s Progress