آینه قرآن

آینه‌قرآن

در آداب و رسوم عامیانۀ مردم ایران، تشریفاتِ استقبال و بدرقۀ مسافران. در این آیین بر روی سینی، دوری یا مجمعه‌ای کوچک، یک جلد قرآن، یک آینه، بشقابی آرد، چند سکۀ نقره و کاسه‌ای چینی از آب که روی آن برگ سبزی گذاشته باشند می‌نهند. مسافر باید سه‌بار از زیر سینی بگذرد و در واپسین مرتبه، آینه را بردارد و خود را در آن ببیند، انگشت خود را در آرد فروکند و بر پیشانی خود زند، قرآن را ببوسد و سپس راه سفر در پیش گیرد. کسی که سینی به دست دارد، بسم‌الله‌گویان، انگشتان خود را در آب می‌کند، آبی به آینه می‌پاشد و کاسۀ آب را پشت سر مسافر بر زمین می‌ریزد و به تبرک چهارقُل می‌خواند. سکه‌ها را نیز به مستحق می‌دهند. همچنین، رسم است دوسه‌روزی پیش از نقل مکان به خانه‌ای نو، با سلام و صلوات، آینه و قرآنی به خانۀ تازه برند و بر طاقچۀ بهترین اتاق نهند. در باور مردم، به جغدی که بر بام خانه نوحه سر داده است، باید آینه‌ و قرآنی نشان داد تا نحسی از آن خانه دور شود.

---