روسی، معماری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


روسی، معماری (Russian Architecture)
روسی، معماری (Russian Architecture)
[[پرونده:Russian Architecture.jpg|بندانگشتی|کلیسای جامع سنت باسیل ]]
'''قرون ۱۵ تا ۱۸'''. تا ۱۴۷۷م در مسکو بنای درخور توجّهی وجود نداشت؛ در این سال معماران و استادکاران ایتالیایی، به رهبری ارسطو فیوراوانتی<ref>Aristotile Fioravanti


[[File:22170000.jpg|thumb|کليساي جامع سنت بازيل]]
</ref> بولونیایی به روسیه رفتند تا کلیسای جامع دورمیتیون<ref>Cathedral of the Dormition </ref> را بازسازی کنند. او بر آن شد که از اسلوب روسی پیروی کند، اما روش‌های ساخت ایتالیایی را به‌کار گیرد. ایتالیایی‌های دیگر، کاخ فاستز<ref>Palace of Facets </ref> را در [[مسکو، شهر|مسکو]] طراحی کردند، و در سال‌های ۱۴۸۵ـ۱۴۹۲م به بازسازی [[کرملین]]<ref>Kremlin</ref> پرداختند و ملغمه‌ای تماشایی پدید آوردند. در [[بازیل، سنت|کلیسای جامع سنت بازیل]] آمرزیده<ref> Cathedral of St Basil the Beatified</ref> (۱۵۵۵) و در اغلب کلیساهای دیگر قرن ۱۶، از پلان روسی و گنبدهای متعدد استفاده شد. در هنگام بنای شهر جدید [[سن پترزبورگ|سن‌پترزبورگ]] به‌دستور [[پطر کبیر (۱۶۷۲ـ۱۷۲۵)|پطر کبیر]]<ref> Peter the Great </ref> در ۱۷۰۳، معماران برجسته‌ای به‌کار گرفته شدند، ازجمله زمتسوف<ref>Zemtsov </ref> روس؛ میکتّی<ref>Michetti </ref> و ترتسینی<ref>Trezzini </ref> ایتالیایی (که کلیسای جامع سن پیِترو، و [[سن پل]]<ref>Cathedral of St Peter and St Paul</ref>، ۱۷۱۴ را طراحی کردند)؛ شادل<ref> Schadel </ref> آلمانی، و لوبلون<ref>Le Blond </ref> فرانسوی. سبک طراحی و ساختار بناها بیشتر پیرو مکتب رنسانس<ref>Renaissance </ref> بود تا بیزانسی<ref>Byzantine </ref>. در دوران فرمانروایی امپراتریس الیزابت<ref>Empress Elizabeth </ref> (حک: ۱۷۴۱ـ۱۷۶۲)، معماران برجستۀ سن‌پترزبورگ، ایتالیایی بودند: [[راسترلی، بارتولومیو فرانچسکو|راسترلّی]]<ref>Rastrelli </ref> (طراح کاخ زمستانی<ref>Winter Palace </ref>، ۱۷۵۴) و رینالدی<ref>Rinaldi </ref>. [[کاترین کبیر]]<ref>Catherine the Great </ref> نیز پس از آن‌که جانشین الیزابت شد، معمار ایتالیایی با نام [[کوارنگی، جاکومو (۱۷۴۴ـ۱۸۱۷)|کوارنگی]]<ref>Quarenghi </ref>، معماران روس با نام‌های باژنوف<ref>Bazhenov </ref>، کازاکوف<ref>Kazakof </ref>، و استاروف<ref>Starov </ref>، و از ۱۷۷۹ معمار اسکاتلندی با نام [[کامرون، چارلز|چارلز کامرون]]<ref>Charles Cameron </ref> را استخدام کرد. این معماران کاخ‌های سلطنتی و بناهای عمومی مختلفی ساختند که بیشتر آن‌ها در [[جنگ جهانی دوم]] نابود شدند.


'''قرون ۱۵ تا ۱۸'''. تا ۱۴۷۷م در مسکو بنای درخور توجّهی وجود نداشت؛ در این سال معماران و استادکاران ایتالیایی، به رهبری ارسطو فیوراوانتیِ<ref>Aristotile Fioravanti
'''قرن ۱۹'''. روسیه نیز مانند اروپای شرقی، در نخستین ربع قرن ۱۹ شاهد معماری احیای یونانی<ref>Greek Revival </ref> بود، و [[کلاسی سیسم|کلاسی‌سیسم]]<ref>classicism </ref> احیا شده نیز تا اواسط قرن ادامه یافت. تون<ref>Thon </ref>، معمار برجستۀ روس درآن دوره، کلیسای تبشیر<ref>Church of Annunciation</ref> در سن‌پترزبورگ، و کلیسای جامع سن ساوور<ref> Cathedral of St Saviour </ref> در مسکو (۱۸۳۸ـ۱۸۸۳، به‌سبک لومباردی ـ بیزانسی<ref>Lombard-Byzantine </ref>) را طراحی کرد که هر دو تخریب شده‌اند. ادارۀ نیروی دریایی<ref>Admiralty </ref> کار زاخاروف<ref>Zakharov </ref> در سن‌پترزبورگ (۱۸۰۶)، مهم‌ترین بنای نئوکلاسیکِ<ref>neoclassical </ref> باقی‌مانده است.


</ref> بولونیایی به روسیه رفتند تا کلیسای جامع دورمیتیون<ref>Cathedral of the Dormition </ref> را بازسازی کنند. او بر آن شد که از اسلوب روسی پیروی کند، اما روش‌های ساخت ایتالیایی را به‌کار گیرد. ایتالیایی‌های دیگر، کاخ فاستز<ref>Palace of Facets </ref> را در مسکو طراحی کردند، و در سال‌های ۱۴۸۵ـ۱۴۹۲م به بازسازی کرملین<ref>Kremlin</ref> پرداختند و ملغمه‌ای تماشایی پدید آوردند. در کلیسای جامع سنت بازیل آمرزیده<ref> Cathedral of St Basil the Beatified</ref> (۱۵۵۵) و در اغلب کلیساهای دیگر قرن ۱۶، از پلان روسی و گنبدهای متعدد استفاده شد. در هنگام بنای شهر جدید سن‌پترزبورگ به‌دستور پطر کبیر<ref> Peter the Great </ref> در ۱۷۰۳، معماران برجسته‌ای به‌کار گرفته شدند، ازجمله زمتسوف<ref>Zemtsov </ref> روس؛ میکتّی<ref>Michetti </ref> و ترتسینی<ref>Trezzini </ref> ایتالیایی (که کلیسای جامع سن پیِترو، و سن پل<ref>Cathedral of St Peter and St Paul</ref>، ۱۷۱۴ را طراحی کردند)؛ شادل<ref> Schadel </ref> آلمانی، و لوبلون<ref>Le Blond </ref> فرانسوی. سبک طراحی و ساختار بناها بیشتر پیرو مکتب رنسانس<ref>Renaissance </ref> بود تا بیزانسی<ref>Byzantine </ref>. در دوران فرمانروایی امپراتریس الیزابت<ref>Empress Elizabeth </ref> (حک: ۱۷۴۱ـ۱۷۶۲)، معماران برجستۀ سن‌پترزبورگ، ایتالیایی بودند: راسترلّی<ref>Rastrelli </ref> (طراح کاخ زمستانی<ref>Winter Palace </ref>، ۱۷۵۴) و رینالدی<ref>Rinaldi </ref>. کاترین کبیر<ref>Catherine the Great </ref> نیز پس از آن‌که جانشین الیزابت شد، معمار ایتالیایی با نام کوارنگی<ref>Quarenghi </ref>، معماران روس با نام‌های باژنوف<ref>Bazhenov </ref>، کازاکوف<ref>Kazakof </ref>، و استاروف<ref>Starov </ref>، و از ۱۷۷۹ معمار اسکاتلندی با نام چارلز کامرون<ref>Charles Cameron </ref> را استخدام کرد. این معماران کاخ‌های سلطنتی و بناهای عمومی مختلفی ساختند که بیشتر آن‌ها در جنگ جهانی دوم نابود شدند.
'''قرن ۲۰'''. در سال‌های ۱۸۵۰ـ۱۹۱۷ بخش عمدۀ معماری روسیه، فاقد ویژگی خاص‌ است و غالباً کیفیتی نازل در اجرا دارد و ملغمه‌ای از همۀ سبک‌هاست. در زمان [[انقلاب اکتبر]]<ref>Revolution </ref>، معماران جوان از رهبران جنبش‌های هنری سوپره‌ماتیسم<ref>suprematism </ref> و ساختگری<ref>constructivism </ref> پیروی می‌کردند. در آغاز، حکومت شوروی به تشویق معماری مدرن<ref>Modern Architecture </ref> پرداخت و درنتیجه مفاهیم معماری پیشرفتۀ دهۀ ۱۹۲۰ پدید آمد (لیسیتسکی<ref>Lissitzky </ref>، [[تاتلین، ولادیمیر (۱۸۸۵ـ۱۹۵۳)|تاتلین]]<ref>Tatlin </ref>، وسنین<ref>Vesnin </ref>). در ۱۹۳۲ کلاسی‌سیسم ملی<ref>national classicism </ref> غالب شد و تا دهۀ ۱۹۶۰ تداوم یافت. بناهای مهمی که از دهۀ ۱۹۲۰ ساخته شد، عبارت‌اند از کاخ شوراها<ref>Palace of the Soviets </ref> کار یوفان<ref>Yofan </ref>، تئاتر ارتش سرخ<ref>Red Army Theatre </ref> کار آلابیان<ref>Alabyan </ref>، تئاتر مایرهولد<ref>Meyerhold Theatre </ref> کار [[شوسف]]<ref>Schusev </ref>، کتابخانۀ لنین<ref>Lenin Library </ref> کار شوکو<ref>Shuko </ref>، دانشکدۀ افسری<ref>Military Academy </ref> کار رادنر<ref>Rudner </ref> و مونتس<ref>Munz </ref>، ایستگاه آبی دینامو<ref>Dynamo Aquatic Station </ref> کار مورچان<ref>Morchan </ref>، همگی در مسکو؛ مجتمع آپارتمانی برای کهنه‌سربازان جنگ<ref>War Veterans </ref> کار سیمونوف<ref>Simonov </ref>، در [[لنینگراد، شهر|لنینگراد]]، سد لنین<ref>Lenin Dam </ref> کار وسنین، و تئاتر دولتی<ref>State Theatre </ref> در [[نووسیبیرسک، شهر|نووسیبیرسک]]<ref>Novosibirsk </ref> کار گریوبرگ<ref>Greeuberg </ref>. بناهایی که پس از جنگ جهانی دوم ساخته شدند از لحاظ سبک بسیار متنوع‌اند و از معماری کارکردی<ref>functional </ref> پیشرفتۀ اروپای غربی تا کوششی مبهم برای رسیدن به‌سبک ملیِ متمایز، در تغییرند؛ درنتیجه در ادارۀ مرکزی پراودا<ref>Pravda </ref> کار گولوسوف<ref>Golossov </ref>، در استفاده از سطوح شیشه‌ای، زیاده‌روی شده است که با اقلیم نامساعد روسیه سازگار نیست؛ و در بنای غول‌آسای هتل مسکو<ref>Hotel Moscow </ref>، تئاتر دولتی در باتوم<ref>Batumi </ref>، و ایستگاه‌های مترو، از تزیینات بیش از حد، رنگ‌های زننده، و عناصر تزیینی مختلف، به افراط استفاده شده است. از دیگر نمونه‌های مهم معماری شوروی موزۀ نظامی<ref>Nizami Museum </ref> در [[باکو]]، و ساناتوریا<ref>Sanatoria</ref> در [[سوچی]]<ref> Sochi</ref> درخور ذکرند.
 
'''قرن ۱۹'''. روسیه نیز مانند اروپای شرقی، در نخستین ربع قرن ۱۹ شاهد معماری احیای یونانی<ref>Greek Revival </ref> بود، و کلاسی‌سیسم<ref>classicism </ref> احیا شده نیز تا اواسط قرن ادامه یافت. تون<ref>Thon </ref>، معمار برجستۀ روس درآن دوره، کلیسای تبشیر<ref>Church of Annunciation</ref> در سن‌پترزبورگ، و کلیسای جامع سن ساوور<ref> Cathedral of St Saviour </ref> در مسکو (۱۸۳۸ـ۱۸۸۳، به‌سبک لومباردی ـ بیزانسی<ref>Lombard-Byzantine </ref>) را طراحی کرد که هر دو تخریب شده‌اند. ادارۀ نیروی دریایی<ref>Admiralty </ref> کار زاخاروف<ref>Zakharov </ref> در سن‌پترزبورگ (۱۸۰۶)، مهم‌ترین بنای نئوکلاسیکِ<ref>neoclassical </ref> باقی‌مانده است.
 
'''قرن ۲۰'''. در سال‌های ۱۸۵۰ـ۱۹۱۷ بخش عمدۀ معماری روسیه، فاقد ویژگی خاص‌ است و غالباً کیفیتی نازل در اجرا دارد و ملغمه‌ای از همۀ سبک‌هاست. در زمان انقلاب اکتبر<ref>Revolution </ref>، معماران جوان از رهبران جنبش‌های هنری سوپره‌ماتیسم<ref>suprematism </ref> و ساختگری<ref>constructivism </ref> پیروی می‌کردند. در آغاز، حکومت شوروی به تشویق معماری مدرن<ref>Modern Architecture </ref> پرداخت و درنتیجه مفاهیم معماری پیشرفتۀ دهۀ ۱۹۲۰ پدید آمد (لیسیتسکی<ref>Lissitzky </ref>، تاتلین<ref>Tatlin </ref>، وسنین<ref>Vesnin </ref>). در ۱۹۳۲ کلاسی‌سیسم ملی<ref>national classicism </ref> غالب شد و تا دهۀ ۱۹۶۰ تداوم یافت. بناهای مهمی که از دهۀ ۱۹۲۰ ساخته شد، عبارت‌اند از کاخ شوراها<ref>Palace of the Soviets </ref> کار یوفان<ref>Yofan </ref>، تئاتر ارتش سرخ<ref>Red Army Theatre </ref> کار آلابیان<ref>Alabyan </ref>، تئاتر مایرهولد<ref>Meyerhold Theatre </ref> کار شوسف<ref>Schusev </ref>، کتابخانۀ لنین<ref>Lenin Library </ref> کار شوکو<ref>Shuko </ref>، دانشکدۀ افسری<ref>Military Academy </ref> کار رادنر<ref>Rudner </ref> و مونتس<ref>Munz </ref>، ایستگاه آبی دینامو<ref>Dynamo Aquatic Station </ref> کار مورچان<ref>Morchan </ref>، همگی در مسکو؛ مجتمع آپارتمانی برای کهنه‌سربازان جنگ<ref>War Veterans </ref> کار سیمونوف<ref>Simonov </ref>، در لنینگراد، سد لنین<ref>Lenin Dam </ref> کار وسنین، و تئاتر دولتی<ref>State Theatre </ref> در نووسیبیرسک<ref>Novosibirsk </ref> کار گریوبرگ<ref>Greeuberg </ref>. بناهایی که پس از جنگ جهانی دوم ساخته شدند از لحاظ سبک بسیار متنوع‌اند و از معماری کارکردی<ref>functional </ref> پیشرفتۀ اروپای غربی تا کوششی مبهم برای رسیدن به‌سبک ملیِ متمایز، در تغییرند؛ درنتیجه در ادارۀ مرکزی پراودا<ref>Pravda </ref> کار گولوسوف<ref>Golossov </ref>، در استفاده از سطوح شیشه‌ای، زیاده‌روی شده است که با اقلیم نامساعد روسیه سازگار نیست؛ و در بنای غول‌آسای هتل مسکو<ref>Hotel Moscow </ref>، تئاتر دولتی در باتوم<ref>Batumi </ref>، و ایستگاه‌های مترو، از تزیینات بیش از حد، رنگ‌های زننده، و عناصر تزیینی مختلف، به افراط استفاده شده است. از دیگر نمونه‌های مهم معماری شوروی موزۀ نظامی<ref>Nizami Museum </ref> در باکو، و ساناتوریا<ref>Sanatoria</ref> در سوچی<ref> Sochi</ref> درخور ذکرند.


&nbsp;
&nbsp;

نسخهٔ ‏۱۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۰

روسی، معماری (Russian Architecture)

کلیسای جامع سنت باسیل

قرون ۱۵ تا ۱۸. تا ۱۴۷۷م در مسکو بنای درخور توجّهی وجود نداشت؛ در این سال معماران و استادکاران ایتالیایی، به رهبری ارسطو فیوراوانتی[۱] بولونیایی به روسیه رفتند تا کلیسای جامع دورمیتیون[۲] را بازسازی کنند. او بر آن شد که از اسلوب روسی پیروی کند، اما روش‌های ساخت ایتالیایی را به‌کار گیرد. ایتالیایی‌های دیگر، کاخ فاستز[۳] را در مسکو طراحی کردند، و در سال‌های ۱۴۸۵ـ۱۴۹۲م به بازسازی کرملین[۴] پرداختند و ملغمه‌ای تماشایی پدید آوردند. در کلیسای جامع سنت بازیل آمرزیده[۵] (۱۵۵۵) و در اغلب کلیساهای دیگر قرن ۱۶، از پلان روسی و گنبدهای متعدد استفاده شد. در هنگام بنای شهر جدید سن‌پترزبورگ به‌دستور پطر کبیر[۶] در ۱۷۰۳، معماران برجسته‌ای به‌کار گرفته شدند، ازجمله زمتسوف[۷] روس؛ میکتّی[۸] و ترتسینی[۹] ایتالیایی (که کلیسای جامع سن پیِترو، و سن پل[۱۰]، ۱۷۱۴ را طراحی کردند)؛ شادل[۱۱] آلمانی، و لوبلون[۱۲] فرانسوی. سبک طراحی و ساختار بناها بیشتر پیرو مکتب رنسانس[۱۳] بود تا بیزانسی[۱۴]. در دوران فرمانروایی امپراتریس الیزابت[۱۵] (حک: ۱۷۴۱ـ۱۷۶۲)، معماران برجستۀ سن‌پترزبورگ، ایتالیایی بودند: راسترلّی[۱۶] (طراح کاخ زمستانی[۱۷]، ۱۷۵۴) و رینالدی[۱۸]. کاترین کبیر[۱۹] نیز پس از آن‌که جانشین الیزابت شد، معمار ایتالیایی با نام کوارنگی[۲۰]، معماران روس با نام‌های باژنوف[۲۱]، کازاکوف[۲۲]، و استاروف[۲۳]، و از ۱۷۷۹ معمار اسکاتلندی با نام چارلز کامرون[۲۴] را استخدام کرد. این معماران کاخ‌های سلطنتی و بناهای عمومی مختلفی ساختند که بیشتر آن‌ها در جنگ جهانی دوم نابود شدند.

قرن ۱۹. روسیه نیز مانند اروپای شرقی، در نخستین ربع قرن ۱۹ شاهد معماری احیای یونانی[۲۵] بود، و کلاسی‌سیسم[۲۶] احیا شده نیز تا اواسط قرن ادامه یافت. تون[۲۷]، معمار برجستۀ روس درآن دوره، کلیسای تبشیر[۲۸] در سن‌پترزبورگ، و کلیسای جامع سن ساوور[۲۹] در مسکو (۱۸۳۸ـ۱۸۸۳، به‌سبک لومباردی ـ بیزانسی[۳۰]) را طراحی کرد که هر دو تخریب شده‌اند. ادارۀ نیروی دریایی[۳۱] کار زاخاروف[۳۲] در سن‌پترزبورگ (۱۸۰۶)، مهم‌ترین بنای نئوکلاسیکِ[۳۳] باقی‌مانده است.

قرن ۲۰. در سال‌های ۱۸۵۰ـ۱۹۱۷ بخش عمدۀ معماری روسیه، فاقد ویژگی خاص‌ است و غالباً کیفیتی نازل در اجرا دارد و ملغمه‌ای از همۀ سبک‌هاست. در زمان انقلاب اکتبر[۳۴]، معماران جوان از رهبران جنبش‌های هنری سوپره‌ماتیسم[۳۵] و ساختگری[۳۶] پیروی می‌کردند. در آغاز، حکومت شوروی به تشویق معماری مدرن[۳۷] پرداخت و درنتیجه مفاهیم معماری پیشرفتۀ دهۀ ۱۹۲۰ پدید آمد (لیسیتسکی[۳۸]، تاتلین[۳۹]، وسنین[۴۰]). در ۱۹۳۲ کلاسی‌سیسم ملی[۴۱] غالب شد و تا دهۀ ۱۹۶۰ تداوم یافت. بناهای مهمی که از دهۀ ۱۹۲۰ ساخته شد، عبارت‌اند از کاخ شوراها[۴۲] کار یوفان[۴۳]، تئاتر ارتش سرخ[۴۴] کار آلابیان[۴۵]، تئاتر مایرهولد[۴۶] کار شوسف[۴۷]، کتابخانۀ لنین[۴۸] کار شوکو[۴۹]، دانشکدۀ افسری[۵۰] کار رادنر[۵۱] و مونتس[۵۲]، ایستگاه آبی دینامو[۵۳] کار مورچان[۵۴]، همگی در مسکو؛ مجتمع آپارتمانی برای کهنه‌سربازان جنگ[۵۵] کار سیمونوف[۵۶]، در لنینگراد، سد لنین[۵۷] کار وسنین، و تئاتر دولتی[۵۸] در نووسیبیرسک[۵۹] کار گریوبرگ[۶۰]. بناهایی که پس از جنگ جهانی دوم ساخته شدند از لحاظ سبک بسیار متنوع‌اند و از معماری کارکردی[۶۱] پیشرفتۀ اروپای غربی تا کوششی مبهم برای رسیدن به‌سبک ملیِ متمایز، در تغییرند؛ درنتیجه در ادارۀ مرکزی پراودا[۶۲] کار گولوسوف[۶۳]، در استفاده از سطوح شیشه‌ای، زیاده‌روی شده است که با اقلیم نامساعد روسیه سازگار نیست؛ و در بنای غول‌آسای هتل مسکو[۶۴]، تئاتر دولتی در باتوم[۶۵]، و ایستگاه‌های مترو، از تزیینات بیش از حد، رنگ‌های زننده، و عناصر تزیینی مختلف، به افراط استفاده شده است. از دیگر نمونه‌های مهم معماری شوروی موزۀ نظامی[۶۶] در باکو، و ساناتوریا[۶۷] در سوچی[۶۸] درخور ذکرند.

 


  1. Aristotile Fioravanti
  2. Cathedral of the Dormition
  3. Palace of Facets
  4. Kremlin
  5. Cathedral of St Basil the Beatified
  6. Peter the Great
  7. Zemtsov
  8. Michetti
  9. Trezzini
  10. Cathedral of St Peter and St Paul
  11. Schadel
  12. Le Blond
  13. Renaissance
  14. Byzantine
  15. Empress Elizabeth
  16. Rastrelli
  17. Winter Palace
  18. Rinaldi
  19. Catherine the Great
  20. Quarenghi
  21. Bazhenov
  22. Kazakof
  23. Starov
  24. Charles Cameron
  25. Greek Revival
  26. classicism
  27. Thon
  28. Church of Annunciation
  29. Cathedral of St Saviour
  30. Lombard-Byzantine
  31. Admiralty
  32. Zakharov
  33. neoclassical
  34. Revolution
  35. suprematism
  36. constructivism
  37. Modern Architecture
  38. Lissitzky
  39. Tatlin
  40. Vesnin
  41. national classicism
  42. Palace of the Soviets
  43. Yofan
  44. Red Army Theatre
  45. Alabyan
  46. Meyerhold Theatre
  47. Schusev
  48. Lenin Library
  49. Shuko
  50. Military Academy
  51. Rudner
  52. Munz
  53. Dynamo Aquatic Station
  54. Morchan
  55. War Veterans
  56. Simonov
  57. Lenin Dam
  58. State Theatre
  59. Novosibirsk
  60. Greeuberg
  61. functional
  62. Pravda
  63. Golossov
  64. Hotel Moscow
  65. Batumi
  66. Nizami Museum
  67. Sanatoria
  68. Sochi