فنلاندی، معماری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
فَنلاندی، معماری (Finnish architecture) | |||
[[پرونده:Tampere City Library.jpg|بندانگشتی|کتابخانۀ شهری تامپره (معماری فنلاندی)]] | |||
[[ | از آن‌جا که بناهای اولیۀ [[فنلاند]] چوبی بودند، آثار چندانی از آن‌ها برجا نمانده است، مگر چند بنای دینی (کلیسای جامع تورکو<ref>Turku Cathedral</ref>، کلیسای لوهیا<ref>Lohja Church </ref>) که در قرن ۱۵م ساخته شده‌اند. درپی اوج‌گیری جنبش کلاسیک<ref>classical </ref> در قرن ۱۸، و دورۀ نئوکلاسیک<ref>neoclassical</ref> (که نمونۀ آن در مرکز هِلسینکی<ref>Helsinki</ref> با طراحی کارل لودویگ انگل<ref>Carl Ludwig Engel</ref> تجلی یافته است) در فنلاند سبکی قویاً فردگرایانه پدید آمد. دهۀ ۱۸۹۰ شاهد آمیزش مفاهیم آرنوو<ref>art nouveau</ref> و سبک بومی بود و یک مرحلۀ مدرنیسم پررونق (به رهبری [[آلتو، آلوار (۱۸۹۸ـ۱۹۷۶)|آلوار آلتو]]<ref>Alvar Aalto</ref>)، و طراحی شهری خیالی (ازجمله باغ‌حومۀ تاپیولا<ref>Tapiola</ref>، اثر آرنه اِروی<ref>Aarne Ervi</ref> (۱۹۱۰ـ۱۹۷۷) را درپی داشت. در دهۀ ۱۹۸۰ معماری پسامدرنیستی<ref>postmodernist </ref> یا «اُرگانیک<ref>organic </ref>» فنلاندی (همچون کتابخانۀ شهری تامپِرِه<ref>Tampere City Library </ref>، اثر رایمو پیتیلا<ref>Raimo Pietila</ref>) تجلی یافت. آمیزش آرنووُ، و شیوه و نقش‌مایه‌های محلی فنلاند توسط معمارانی همچون لارس سونک<ref>Lars Sonck</ref> (۱۸۷۰ـ۱۹۵۶) و دفتر [[سارینن، ارو (۱۹۱۰ـ۱۹۶۱)|سارینن]] ـ گسلّیوس ـ [[لیندگرن، آسترید (۱۹۰۷ـ ۲۰۰۲)|لیندگرن]]<ref>Saarinen-Gesellius-Lindgren </ref>، در دهۀ ۱۸۹۰ موقعیّت جهانی معماری فنلاند را ارتقا بخشید. [[سارینن، الیل (۱۸۷۳ـ۱۹۵۰)|الیِل سارینن]]<ref>Eliel Saarinen</ref> در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] شهرت بین‌المللی یافت. | ||
از آن‌جا که بناهای اولیۀ فنلاند چوبی بودند، آثار چندانی از آن‌ها برجا نمانده است، مگر چند بنای دینی (کلیسای جامع تورکو<ref>Turku Cathedral</ref>، کلیسای لوهیا<ref>Lohja Church </ref>) که در قرن ۱۵م ساخته شده‌اند. درپی اوج‌گیری جنبش کلاسیک<ref>classical </ref> در قرن ۱۸، و دورۀ نئوکلاسیک<ref>neoclassical</ref> (که نمونۀ آن در مرکز هِلسینکی<ref>Helsinki</ref> با طراحی کارل لودویگ انگل<ref>Carl Ludwig Engel</ref> تجلی یافته است) در فنلاند سبکی قویاً فردگرایانه پدید آمد. دهۀ ۱۸۹۰ شاهد آمیزش مفاهیم آرنوو<ref>art nouveau</ref> و سبک بومی بود و یک مرحلۀ مدرنیسم پررونق (به رهبری آلوار آلتو<ref>Alvar Aalto</ref>)، و طراحی شهری خیالی (ازجمله باغ‌حومۀ تاپیولا<ref>Tapiola</ref>، اثر آرنه اِروی<ref>Aarne Ervi</ref> (۱۹۱۰ـ۱۹۷۷) را درپی داشت. در دهۀ ۱۹۸۰ معماری پسامدرنیستی<ref>postmodernist </ref> یا «اُرگانیک<ref>organic </ref>» فنلاندی (همچون کتابخانۀ شهری تامپِرِه<ref>Tampere City Library </ref>، اثر رایمو پیتیلا<ref>Raimo Pietila</ref>) تجلی یافت. آمیزش آرنووُ، و شیوه و نقش‌مایه‌های محلی فنلاند توسط معمارانی همچون لارس سونک<ref>Lars Sonck</ref> (۱۸۷۰ـ۱۹۵۶) و دفتر سارینن ـ گسلّیوس ـ لیندگرن<ref>Saarinen-Gesellius-Lindgren </ref>، در دهۀ ۱۸۹۰ موقعیّت جهانی معماری فنلاند را ارتقا بخشید. الیِل سارینن<ref>Eliel Saarinen</ref> در امریکا شهرت بین‌المللی یافت. | |||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۳
فَنلاندی، معماری (Finnish architecture)
از آن‌جا که بناهای اولیۀ فنلاند چوبی بودند، آثار چندانی از آن‌ها برجا نمانده است، مگر چند بنای دینی (کلیسای جامع تورکو[۱]، کلیسای لوهیا[۲]) که در قرن ۱۵م ساخته شده‌اند. درپی اوج‌گیری جنبش کلاسیک[۳] در قرن ۱۸، و دورۀ نئوکلاسیک[۴] (که نمونۀ آن در مرکز هِلسینکی[۵] با طراحی کارل لودویگ انگل[۶] تجلی یافته است) در فنلاند سبکی قویاً فردگرایانه پدید آمد. دهۀ ۱۸۹۰ شاهد آمیزش مفاهیم آرنوو[۷] و سبک بومی بود و یک مرحلۀ مدرنیسم پررونق (به رهبری آلوار آلتو[۸])، و طراحی شهری خیالی (ازجمله باغ‌حومۀ تاپیولا[۹]، اثر آرنه اِروی[۱۰] (۱۹۱۰ـ۱۹۷۷) را درپی داشت. در دهۀ ۱۹۸۰ معماری پسامدرنیستی[۱۱] یا «اُرگانیک[۱۲]» فنلاندی (همچون کتابخانۀ شهری تامپِرِه[۱۳]، اثر رایمو پیتیلا[۱۴]) تجلی یافت. آمیزش آرنووُ، و شیوه و نقش‌مایه‌های محلی فنلاند توسط معمارانی همچون لارس سونک[۱۵] (۱۸۷۰ـ۱۹۵۶) و دفتر سارینن ـ گسلّیوس ـ لیندگرن[۱۶]، در دهۀ ۱۸۹۰ موقعیّت جهانی معماری فنلاند را ارتقا بخشید. الیِل سارینن[۱۷] در امریکا شهرت بین‌المللی یافت.