معمار: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
مِعمار (architect) | مِعمار (architect) | ||
(آرشیتکت) | (آرشیتکت) شخص واجد شرایط برای طراحی ساختمان و نظارت بر اجرای آن. در عصر امپراتوری‌های یونان و روم، جایگاه معمار کاملاً شناخته‌شده بود؛ [[ویتروویوس]]<ref>Vitruvius</ref> وظایف او را توصیف می‌کند؛ اما در قرون وسطا، این لقب به‌ندرت به‌کار می‌رفت، و در انگلستان از لفظ «استاد<ref>Master </ref>» به‌جای آن استفاده می‌شد. واژۀ معمار د ر قرن ۱۶ احیا شد و [[جونز، اینیگو (۱۵۷۳ـ۱۶۵۲)|اینیگو جونز]]<ref>Inigo Jones</ref> در اوایل قرن ۱۷ آن را به‌کار برد. در طی قرون ۱۷ و ۱۸، مقام معمار مشخص‌تر گردید. اگرچه در دوران رنسانس<ref>Renaissance</ref> دانشگاه‌های خاصی در [[ایتالیا]] تأسیس شد، روش معمول برای ورود به این حرفه هنوز هم شیوۀ استاد ـ شاگردی بود. در ۱۶۷۱ با تأسیس آکادمی سلطنتی معماری<ref>Royal Academy of Architecture </ref> در [[فرانسه]] به همّت [[کولبر، ژان باپتیست (۱۶۱۹ـ۱۶۸۳)|ژان باپتیست کولبر]]<ref>Jean-Baptiste Colbert</ref>، در پذیرش اهمیت آموزشِ مناسب برای معماران گام مؤثری برداشته شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۱
مِعمار (architect)
(آرشیتکت) شخص واجد شرایط برای طراحی ساختمان و نظارت بر اجرای آن. در عصر امپراتوری‌های یونان و روم، جایگاه معمار کاملاً شناخته‌شده بود؛ ویتروویوس[۱] وظایف او را توصیف می‌کند؛ اما در قرون وسطا، این لقب به‌ندرت به‌کار می‌رفت، و در انگلستان از لفظ «استاد[۲]» به‌جای آن استفاده می‌شد. واژۀ معمار د ر قرن ۱۶ احیا شد و اینیگو جونز[۳] در اوایل قرن ۱۷ آن را به‌کار برد. در طی قرون ۱۷ و ۱۸، مقام معمار مشخص‌تر گردید. اگرچه در دوران رنسانس[۴] دانشگاه‌های خاصی در ایتالیا تأسیس شد، روش معمول برای ورود به این حرفه هنوز هم شیوۀ استاد ـ شاگردی بود. در ۱۶۷۱ با تأسیس آکادمی سلطنتی معماری[۵] در فرانسه به همّت ژان باپتیست کولبر[۶]، در پذیرش اهمیت آموزشِ مناسب برای معماران گام مؤثری برداشته شد.