ابتکار عمل: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابتکار عمل <br>در [[سیاست]]، ابزاری است که براساس آن رأی‌دهندگان قانون اساسی نقش مستقیمی در وضع قانون ایفا می‌کنند. متقاضیان می‌توانند با امضای عرضِ حالی طرح قانون را پیشنهاد کنند و برای هیئت مقننه بفرستند. قانون مصوب هیئت مقننه را نیز می‌توان به [[همه پرسی (رفراندم)|همه‌پرسی]]<ref>referendum</ref> گذاشت. در این صورت، این قانون زمانی قابل اجراست که رأی‌دهندگان با آن موافقت کرده باشند. [[سوییس|سوئیس]] اولین کشوری است که این روش را مورد استفاده قرار داده است.<br><!--11002400--> | ابتکار عمل <br>در [[سیاست]]، ابزاری است که براساس آن رأی‌دهندگان [[قانون اساسی]] نقش مستقیمی در وضع [[قانون (حقوق)|قانون]] ایفا می‌کنند. متقاضیان می‌توانند با امضای عرضِ حالی طرح قانون را پیشنهاد کنند و برای هیئت مقننه بفرستند. قانون مصوب هیئت مقننه را نیز می‌توان به [[همه پرسی (رفراندم)|همه‌پرسی]]<ref>referendum</ref> گذاشت. در این صورت، این قانون زمانی قابل اجراست که رأی‌دهندگان با آن موافقت کرده باشند. [[سوییس|سوئیس]] اولین کشوری است که این روش را مورد استفاده قرار داده است.<br><!--11002400--> | ||
نسخهٔ ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۰
ابتکار عمل
در سیاست، ابزاری است که براساس آن رأی‌دهندگان قانون اساسی نقش مستقیمی در وضع قانون ایفا می‌کنند. متقاضیان می‌توانند با امضای عرضِ حالی طرح قانون را پیشنهاد کنند و برای هیئت مقننه بفرستند. قانون مصوب هیئت مقننه را نیز می‌توان به همه‌پرسی[۱] گذاشت. در این صورت، این قانون زمانی قابل اجراست که رأی‌دهندگان با آن موافقت کرده باشند. سوئیس اولین کشوری است که این روش را مورد استفاده قرار داده است.
- ↑ referendum