ابراهیم امام: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابراهیم امام ( ـ۱۳۱ق)<br>(نام کامل: ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس) نوادۀ عبدالله بن عباس و پیشوای جنبش سرّی عباسیان علیه امویان و برادر [[سفاح عباسی|سفاح]] و منصور ـ | ابراهیم امام ( ـ۱۳۱ق)<br>(نام کامل: ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس) نوادۀ عبدالله بن عباس و پیشوای جنبش سرّی [[عباسیان]] علیه [[امویان]] و برادر [[سفاح عباسی|سفاح]] و [[منصور عباسی|منصور]] ـ اولین و دومین خلیفۀ عباسی. بعد از پدر به وصیت او به امامت نشست و کارهای پدر را پیگیری کرد. او داعیانی به [[خراسان]] فرستاد و نمایندگان شیعیان [[عراق]] و [[خراسان]] را که برای ارائه گزارش نزد وی می‌آمدند راهنمایی می‌کرد، ولی ابوهاشم بکیر بن ماهان سازمان‌دهندۀ اصلی جنبش عباسیان بود که در ۱۰۵ق به بیعت عباسیان درآمد و رهبری دعوت را به دست گرفت. او [[ابومسلم خراسانی (۱۰۰ـ۱۳۷ق)|ابومسلم]] را پس از آزادی از زندان [[کوفه]] به خدمت ابراهیم امام برد. بعد از مرگ بکیر بن ماهان (۱۲۷ق) [[ابوسلمه خلال، حفص بن سلیمان (قرن ۲ق)|ابوسلمه خلال]] داماد بکیر بن ماهان ادامه کار او را به دست گرفت. ابراهیم در ۱۲۸ق ابومسلم را به خراسان فرستاد و به او سپرد که یمنی‌ها را به خود نزدیک کند، و هرکس را که به او بدبین بود ازبین ببرد. در آستانه پیروزی قیام که لشکر [[سیاه جامگان|سیاه‌جامگان]] به عراق درآمدند به فرمان [[مروان حمار]] ابراهیم را در حمیمه دستگیر و زندانی کردند. به احتمال زیاد وی به دلیل ابتلا به بیماری [[طاعون]] درگذشت.<br><!--11006600--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:تاریخ اسلام – دوره های اموی و عباسی]] | [[رده:تاریخ اسلام – دوره های اموی و عباسی]] | ||
نسخهٔ ۲۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۸
ابراهیم امام ( ـ۱۳۱ق)
(نام کامل: ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن علی بن عبدالله بن عباس) نوادۀ عبدالله بن عباس و پیشوای جنبش سرّی عباسیان علیه امویان و برادر سفاح و منصور ـ اولین و دومین خلیفۀ عباسی. بعد از پدر به وصیت او به امامت نشست و کارهای پدر را پیگیری کرد. او داعیانی به خراسان فرستاد و نمایندگان شیعیان عراق و خراسان را که برای ارائه گزارش نزد وی می‌آمدند راهنمایی می‌کرد، ولی ابوهاشم بکیر بن ماهان سازمان‌دهندۀ اصلی جنبش عباسیان بود که در ۱۰۵ق به بیعت عباسیان درآمد و رهبری دعوت را به دست گرفت. او ابومسلم را پس از آزادی از زندان کوفه به خدمت ابراهیم امام برد. بعد از مرگ بکیر بن ماهان (۱۲۷ق) ابوسلمه خلال داماد بکیر بن ماهان ادامه کار او را به دست گرفت. ابراهیم در ۱۲۸ق ابومسلم را به خراسان فرستاد و به او سپرد که یمنی‌ها را به خود نزدیک کند، و هرکس را که به او بدبین بود ازبین ببرد. در آستانه پیروزی قیام که لشکر سیاه‌جامگان به عراق درآمدند به فرمان مروان حمار ابراهیم را در حمیمه دستگیر و زندانی کردند. به احتمال زیاد وی به دلیل ابتلا به بیماری طاعون درگذشت.