گلدی هاون: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
گلدی در شهر تکوما<ref>Takoma Park</ref>ی [[مریلند]] بزرگ شد. پدرش موسیقیدان بود و همراه همسرش، مادر گلدی، یک استودیوی رقص و فروشگاه های جواهرات را اداره میکرد. در سهسالگی شروع به آموزش [[باله]] و رقص تپ<ref>tap dance</ref> کرد و در شانزدهسالگی با ایفای نقش «ژولیت<ref>Juliet</ref>» پا به دنیای بازیگری گذاشت. سپس در رشتۀ نمایش در دانشگاه امریکن<ref>American University</ref> تحصیل کرد؛ در حالیکه هزینۀ تحصیلش را از طریق ادارۀ یک استودیوی رقص تأمین میکرد. در هجدهسالگی تحصیل را رها کرد، به نیویورک رفت و نخستین شغلش را به عنوان عضو گروه رقصندگانِ نمایش موزیکالِ ''کن-کن''<ref>''Can-Can'' </ref> در نمایشگاه جهانیِ<ref>New York World's Fair</ref> سال ۱۹۶۴م به دست آورد. بعدها به عنوان رقصنده در اجراهای سیار، گهگاهی ظاهر میشد و نقش کوتاهی نیز در یکی از محصولات [[والت دیزنی]]، ''گروه خانواده یک و تنها- اصلی''<ref><bdi>''The One and Only, Genuine, Original Family Band''</bdi></ref> (1968م)، بازی کرد. پس از حضور در مجموعۀ تلویزیونی ''صبح بهخیر دنیا''<ref>''Good Morning World''</ref> (۱۹۶۷ - ۱۹۶۸م) با ایفای نقش یک موطلاییِ سادهلوح در برنامۀ کمدی تلویزیونیِ ''بگو بخند''<ref>''Rowan & Martin's Laugh-In''</ref> (۱۹۶۸ - ۱۹۷۰م) محبوبیت عمومی را به دست آورد. سپس این نقش را رها کرد تا وارد سینما شود و برای نخستین نقش سینماییاش در کمدیِ ''گل کاکتوس''<ref>''Cactus Flower''</ref> (1969م) برندۀ اسکار و گلدن گلوبِ بهترین بازیگر نقش دوم شد. سالها بعد بار دیگر به خاطر کمدیِ ''سرباز بنجامین''<ref>''Private Benjamin''</ref> (1980م) که خود از تهیهکنندگانش بود نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. هاون تا اواخر دهۀ ۱۹۹۰م همچنان یکی از محبوبترین شخصیتهای هالیوود باقی ماند. پس از جدایی از گاس تریکونیسِ<ref>Gus Trikonis</ref> بازیگر و کارگردان (۱۹۶۹ - ۱۹۷6م) و بیل هادسونِ<ref>Bill Hudson</ref> خواننده (از ۱۹۷۶ - ۱۹۸2م)، از ۱۹۸۶م با کورت راسل<ref>Kurt Russell</ref>، بازیگر و سه فرزندش زندگی میکند. دختر و پسرش از هادسون و همچنین پسرش از راسل، هرسه بازیگرند. | گلدی در شهر تکوما<ref>Takoma Park</ref>ی [[مریلند]] بزرگ شد. پدرش موسیقیدان بود و همراه همسرش، مادر گلدی، یک استودیوی رقص و فروشگاه های جواهرات را اداره میکرد. در سهسالگی شروع به آموزش [[باله]] و رقص تپ<ref>tap dance</ref> کرد و در شانزدهسالگی با ایفای نقش «ژولیت<ref>Juliet</ref>» پا به دنیای بازیگری گذاشت. سپس در رشتۀ نمایش در دانشگاه امریکن<ref>American University</ref> تحصیل کرد؛ در حالیکه هزینۀ تحصیلش را از طریق ادارۀ یک استودیوی رقص تأمین میکرد. در هجدهسالگی تحصیل را رها کرد، به نیویورک رفت و نخستین شغلش را به عنوان عضو گروه رقصندگانِ نمایش موزیکالِ ''کن-کن''<ref>''Can-Can'' </ref> در نمایشگاه جهانیِ<ref>New York World's Fair</ref> سال ۱۹۶۴م به دست آورد. بعدها به عنوان رقصنده در اجراهای سیار، گهگاهی ظاهر میشد و نقش کوتاهی نیز در یکی از محصولات [[والت دیزنی]]، ''گروه خانواده یک و تنها- اصلی''<ref><bdi>''The One and Only, Genuine, Original Family Band''</bdi></ref> (1968م)، بازی کرد. پس از حضور در مجموعۀ تلویزیونی ''صبح بهخیر دنیا''<ref>''Good Morning World''</ref> (۱۹۶۷ - ۱۹۶۸م) با ایفای نقش یک موطلاییِ سادهلوح در برنامۀ کمدی تلویزیونیِ ''بگو بخند''<ref>''Rowan & Martin's Laugh-In''</ref> (۱۹۶۸ - ۱۹۷۰م) محبوبیت عمومی را به دست آورد. سپس این نقش را رها کرد تا وارد سینما شود و برای نخستین نقش سینماییاش در کمدیِ ''گل کاکتوس''<ref>''Cactus Flower''</ref> (1969م) برندۀ اسکار و گلدن گلوبِ بهترین بازیگر نقش دوم شد. سالها بعد بار دیگر به خاطر کمدیِ ''سرباز بنجامین''<ref>''Private Benjamin''</ref> (1980م) که خود از تهیهکنندگانش بود نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد. هاون تا اواخر دهۀ ۱۹۹۰م همچنان یکی از محبوبترین شخصیتهای هالیوود باقی ماند. پس از جدایی از گاس تریکونیسِ<ref>Gus Trikonis</ref> بازیگر و کارگردان (۱۹۶۹ - ۱۹۷6م) و بیل هادسونِ<ref>Bill Hudson</ref> خواننده (از ۱۹۷۶ - ۱۹۸2م)، از ۱۹۸۶م با کورت راسل<ref>Kurt Russell</ref>، بازیگر و سه فرزندش زندگی میکند. دختر و پسرش از هادسون و همچنین پسرش از راسل، هرسه بازیگرند. | ||
جوهر سادگی و خامی شاعرانۀ این موطلایی مشهور در مجموعۀ تلویزیونی ''بگو بخند''، به کاملترین شکلی متجلی شده بود. این برنامۀ تلویزیونی به خاطر کشف شخصیتهای کمیکِ تازهنفس و عرضۀ آنان در چارچوبی شبیه روابط خانوادگی شهرت داشت. هاون به عنوان رقصنده وارد گروه شد، ولی چند جملهای هم باید ادا میکرد و هنگام این کار قابلیتی کمیک را نشان داد که آموزشهای پدرانۀ مردانِ مسنترِ حاضر در نمایش آن را مطبوعتر میکرد. او آداب مرسوم و احمقانۀ تلویزیون را برهم میزد و از معدود کسانی بود که حالت آماتور رسانه را به فراست دریافت. خونسرد بود، نگرانی نشان نمیداد و وقاری دلپذیر داشت. بهراحتی میتوانست میان دخترک شیطان و وسوسهگر و خانمی شنگول پل بزند. تا سالها او همچنان ظریف و گیرا بود. مهربانی از صدای زیر و بچگانه و دهان کودکانهاش میبارید و چشمهای درشتش انگار چشمهای [[لولیتا]]<ref>Lolita</ref> بودند. | |||
---- | ---- | ||