ابراهیم غزنوی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=ابراهیم غزنوی|نام=|نام دیگر=|نام اصلی=سلطان ابوالمظفر ظهیرالدوله رضی‌الدین ابراهیم بن مسعود بن محمود غزنوی|نام مستعار=|لقب=|زادروز=|تاریخ مرگ=۴۹۲ق|دوره زندگی=|ملیت=ایرانی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=|خویشاوندان سرشناس=مسعود اول (پدر) - فرخ‌زاد (برادر)|گروه مقاله=تاریخ ایران|دوره=حک: ۴۵۱ـ۴۹۲ق|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
ابراهیم غزنوی ( ـ۴۹۲ق)<br> | ابراهیم غزنوی ( ـ۴۹۲ق)<br> | ||
(نام کامل: سلطان ابوالمظفر ظهیرالدوله رضی‌الدین ابراهیم بن مسعود بن محمود غزنوی) دومین پادشاه (حک: ۴۵۱ـ۴۹۲ق) سلسلۀ غزنوی. فرزند مسعود اول بود و پیش از سلطنت، در دورۀ حکومت طغرل کافر نعمت مدتی در قلعۀ بزغند زندانی بود و پس از مرگ برادرش، | (نام کامل: سلطان ابوالمظفر ظهیرالدوله رضی‌الدین ابراهیم بن مسعود بن محمود غزنوی) دومین پادشاه (حک: ۴۵۱ـ۴۹۲ق) سلسلۀ [[غزنویان|غزنوی]]. فرزند [[مسعود غزنوی اول|مسعود اول]] بود و پیش از سلطنت، در دورۀ حکومت طغرل کافر نعمت مدتی در قلعۀ بزغند زندانی بود و پس از مرگ برادرش، [[فرخ زاد غزنوی (ح ۴۱۷ـ۴۵۱ق)|فرخ‌زاد]]، امرای غزنوی او را از زندان بیرون آوردند و بر تخت نشاندند. ابراهیم نخست به برقراری ارتباط با [[سلاجقه]] پرداخت و طی عهدنامه‌ای مناطق ختلان و [[چغانیان]] و [[قبادیان]] را به آنان واگذار کرد و با پیوندهای سببی به این ارتباط استحکام بخشید. همچنین در دوران سلطنتش به ترمیم خرابی‌ها و ویرانی‌های غزنین پرداخت. او در حدود ۴۷۱ق، به [[هند]] لشکر کشید و در آن‌جا فتوحاتی کرد. [[مسعود سعد سلمان]] و [[ابوالفرج رونی]] در اشعار خود وی را ستوده‌اند.<br><!--11010800--> | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | [[رده:تاریخ ایران]] | ||
[[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]] | [[رده:ایران از حکومت غزنویان تا حمله مغول]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۰۴
| ابراهیم غزنوی | |
|---|---|
| درگذشت | ۴۹۲ق |
| ملیت | ایرانی |
| دوره | حک: ۴۵۱ـ۴۹۲ق |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| خویشاوندان سرشناس | مسعود اول (پدر) - فرخ‌زاد (برادر) |
ابراهیم غزنوی ( ـ۴۹۲ق)
(نام کامل: سلطان ابوالمظفر ظهیرالدوله رضی‌الدین ابراهیم بن مسعود بن محمود غزنوی) دومین پادشاه (حک: ۴۵۱ـ۴۹۲ق) سلسلۀ غزنوی. فرزند مسعود اول بود و پیش از سلطنت، در دورۀ حکومت طغرل کافر نعمت مدتی در قلعۀ بزغند زندانی بود و پس از مرگ برادرش، فرخ‌زاد، امرای غزنوی او را از زندان بیرون آوردند و بر تخت نشاندند. ابراهیم نخست به برقراری ارتباط با سلاجقه پرداخت و طی عهدنامه‌ای مناطق ختلان و چغانیان و قبادیان را به آنان واگذار کرد و با پیوندهای سببی به این ارتباط استحکام بخشید. همچنین در دوران سلطنتش به ترمیم خرابی‌ها و ویرانی‌های غزنین پرداخت. او در حدود ۴۷۱ق، به هند لشکر کشید و در آن‌جا فتوحاتی کرد. مسعود سعد سلمان و ابوالفرج رونی در اشعار خود وی را ستوده‌اند.