ژیگ: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Gigue2.jpg|بندانگشتی|ژیگ]] | |||
ژیگ (gigue)<br> | ژیگ (gigue)<br> | ||
<p>فرم رقص نشاط‌انگیزی که در دو شاخه، فرانسوی و ایتالیایی (جیگا) تکامل یافت، و احتمالاً از جیگ انگلیسی قرن ۱۶ سرچشمه گرفته بود. نوع فرانسوی آن، که در اوایل دهۀ ۱۷۰۰ در فرانسه محبوبیت داشت، سرعتی متعادل یا تند داشت و نوع ایتالیایی آن سریع‌تر بود. در نت‌نویسی موسیقی، فرم فرانسوی این رقص دارای پرش‌های بزرگ و ریتم‌های نقطه‌دار است. جنبۀ کنترپوآنی آن نیز از اکثر فرم‌های رقص آن دوران بیشتر است، و ازنظر سبک به فوگی شباهت دارد که برای تِم دوم از معکوس سوژه (ملودی اصلی) استفاده کند. مشخصۀ نوع ایتالیایی این فرم، فیگورهای «دونده» و پرش‌های اندک است. این فرم غیرفوگی بوده و به‌وضوح چارچوبی هارمونیک دارد. ژیگ در جایگاه موومان آخر سوییت باروک قرار گرفت. </p> | <p>فرم رقص نشاط‌انگیزی که در دو شاخه، فرانسوی و ایتالیایی (جیگا) تکامل یافت، و احتمالاً از جیگ انگلیسی قرن ۱۶ سرچشمه گرفته بود. نوع فرانسوی آن، که در اوایل دهۀ ۱۷۰۰ در [[فرانسه]] محبوبیت داشت، سرعتی متعادل یا تند داشت و نوع ایتالیایی آن سریع‌تر بود. در نت‌نویسی موسیقی، فرم فرانسوی این رقص دارای پرش‌های بزرگ و ریتم‌های نقطه‌دار است. جنبۀ کنترپوآنی آن نیز از اکثر فرم‌های رقص آن دوران بیشتر است، و ازنظر سبک به فوگی شباهت دارد که برای تِم دوم از معکوس سوژه (ملودی اصلی) استفاده کند. مشخصۀ نوع ایتالیایی این فرم، فیگورهای «دونده» و پرش‌های اندک است. این فرم غیرفوگی بوده و به‌وضوح چارچوبی هارمونیک دارد. ژیگ در جایگاه موومان آخر [[سوییت]] باروک قرار گرفت. </p> | ||
<br><!--24020200--> | <br><!--24020200--> | ||
[[رده:رقص]] | [[رده:رقص]] | ||
[[رده:سایر رقص ها]] | [[رده:سایر رقص ها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۰۱
ژیگ (gigue)
فرم رقص نشاط‌انگیزی که در دو شاخه، فرانسوی و ایتالیایی (جیگا) تکامل یافت، و احتمالاً از جیگ انگلیسی قرن ۱۶ سرچشمه گرفته بود. نوع فرانسوی آن، که در اوایل دهۀ ۱۷۰۰ در فرانسه محبوبیت داشت، سرعتی متعادل یا تند داشت و نوع ایتالیایی آن سریع‌تر بود. در نت‌نویسی موسیقی، فرم فرانسوی این رقص دارای پرش‌های بزرگ و ریتم‌های نقطه‌دار است. جنبۀ کنترپوآنی آن نیز از اکثر فرم‌های رقص آن دوران بیشتر است، و ازنظر سبک به فوگی شباهت دارد که برای تِم دوم از معکوس سوژه (ملودی اصلی) استفاده کند. مشخصۀ نوع ایتالیایی این فرم، فیگورهای «دونده» و پرش‌های اندک است. این فرم غیرفوگی بوده و به‌وضوح چارچوبی هارمونیک دارد. ژیگ در جایگاه موومان آخر سوییت باروک قرار گرفت.