نائینی، میرزا محمدحسین (نائین ۱۲۷۷ـ نجف ۱۳۵۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


{{جعبه زندگینامه
{{جعبه زندگینامه
|عنوان =میرزا محمدحسین نایینی
|عنوان =میرزا محمدحسین نائینی
|نام =
|نام =
|نام دیگر=
|نام دیگر=
خط ۷: خط ۷:
|نام مستعار=
|نام مستعار=
|لقب=
|لقب=
|زادروز=نایین ۱۲۷۷ق
|زادروز=نائین ۱۲۷۷ق
|تاریخ مرگ=نجف ۱۳۵۵ق
|تاریخ مرگ=نجف ۱۳۵۵ق
|دوره زندگی=
|دوره زندگی=
خط ۱۹: خط ۱۹:
|سمت =مدرس حوزه علمیه قم  
|سمت =مدرس حوزه علمیه قم  
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =تنبیه الامه و تنزیه المله
|آثار =تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ‌ الْمِلّة - وسیلة‌ ُالنِّجاه
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =دین اسلام
|گروه مقاله =دین اسلام

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۱

میرزا محمدحسین نائینی
زادروز نائین ۱۲۷۷ق
درگذشت نجف ۱۳۵۵ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی فقیه و نظریه پرداز
آثار تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ‌ الْمِلّة - وسیلة‌ ُالنِّجاه
گروه مقاله دین اسلام

نائینی‌، میرزا محمدحسین‌ (نائین ۱۲۷۷ـ نَجَف ۱۳۵۵ق)

ميرزا محمدحسين‌ نائينی

فقیه ایرانی و نظریه‌پرداز اسلام‌گرای نهضت مشروطیت. به‌ سامِرّا رفت‌ و نزد میرزای‌ شیرازی‌ و‌ سیداسماعیل‌ صدر درس‌ خواند. او نزدیک‌ترین‌ مشاور آخوند خراسانی‌ در جنبش‌ مشروطه‌ بود و اثر معروف‌ و مهم‌ خود، تنبیه‌ُالاُمّة و تَنْزیهُ‌ الْمِلّة، را دربارۀ‌ لزوم مشروطیت،‌ پس از تعطیلی‌ موقت‌ مجلس،‌ نوشت (۱۳۲۷ق)‌. پس از فتح‌ تهران‌ به‌دست مشروطه‌خواهان و بی‌اعتنایی‌ آنان به‌ رهبران‌ روحانی‌ مشروطه‌، نائینی موقتاً از فعالیت‌های‌ سیاسی‌ کناره‌ گرفت، اما در ۱۳۴۰ق انتخابات‌ عمومی‌ عراق را با صدور فتوایی‌ تحریم‌ کرد. و در اعتراض به تبعید شیخ‌ محمد خالصی‌ و سیدمحمد صدر به‌ ایران‌ آمد و به‌ دعوت‌ شیخ عبدالکریم حائری‌ یزدی‌ به‌ تدریس‌ در حوزۀ‌ علمیۀ قم‌ پرداخت. در واقعۀ غوغای جمهوری‌خواهی در ایران، وقتی‌ به‌ خواهش‌ نائینی و دیگر علما، رضاخان‌ از جمهوری‌خواهی‌ خود صرفِ نظر کرد، او و دیگر علمای مهاجر، به‌‌شرط‌ مداخله‌نکردن در امور سیاسی‌ عراق، به‌ آن‌ کشور بازگشتند. وسیلة‌ ُالنِّجاه دیگر اثر معروف‌ اوست‌.