آلتیکیرو دا تسویو: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:10184300.jpg|بندانگشتی|تابلوی بریدن سر سنت جورج، اثر آلتیکیرو دا تسویو]] | [[پرونده:10184300.jpg|بندانگشتی|تابلوی بریدن سر سنت جورج، اثر آلتیکیرو دا تسویو]] | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آلتیکیرو دا تسِویو|نام=Altichiero da Zevio|نام دیگر=|نام اصلی=|نام مستعار=|لقب=|زادروز=ح ۱۳۳۰م|تاریخ مرگ=ح ۱۳۹۵م|دوره زندگی=|ملیت=ایتالیایی|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=نقاش|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=ورونا|سمت=|جوایز و افتخارات=|آثار=دیوارنگارههایش در کلیساهای سن‌آنتونیو و سان جورجو در پادوا|خویشاوندان سرشناس=|گروه مقاله=نگارگری و مجسمه سازی جهان|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}}آلتیکیرو دا تسِویو (ح ۱۳۳۰ـ ح ۱۳۹۵م)(Altichiero da Zevio)<br/> نقاش ایتالیایی. از پیروان [[جوتو|جوتّو]]<ref>Giotto</ref> بود. در [[ورونا، شهر|ورونا]]<ref>Verona</ref> و سپس در [[پادوا، شهر|پادوا]]<ref>Padua</ref> هنرآفرینی کرد. برخی او را بنیادگذار مکتب ورونا<ref>Veronese School</ref> می‌دانند. دیوارنگاره<ref>fresco</ref>هایش در کلیساهای سن‌آنتونیو<ref>Sant\' Antonio</ref> و سان جورجو<ref>San Giorgio</ref> در پادوا بدین سبب درخور توجه‌اند، که نخستین نمونه‌های بهره‌گیری از تناسبات کلاسیک در پیکره و فضا به‌شمار می‌روند.<br/> | |||
---- | ---- | ||
[[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]] | [[Category:نگارگری و مجسمه سازی جهان]] [[Category:پیش از قرن 20 - اشخاص]] | ||
نسخهٔ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۳
| آلتیکیرو دا تسِویو Altichiero da Zevio | |
|---|---|
| زادروز |
ح ۱۳۳۰م |
| درگذشت | ح ۱۳۹۵م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| مکتب | ورونا |
| آثار | دیوارنگارههایش در کلیساهای سن‌آنتونیو و سان جورجو در پادوا |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
آلتیکیرو دا تسِویو (ح ۱۳۳۰ـ ح ۱۳۹۵م)(Altichiero da Zevio)
نقاش ایتالیایی. از پیروان جوتّو[۱] بود. در ورونا[۲] و سپس در پادوا[۳] هنرآفرینی کرد. برخی او را بنیادگذار مکتب ورونا[۴] می‌دانند. دیوارنگاره[۵]هایش در کلیساهای سن‌آنتونیو[۶] و سان جورجو[۷] در پادوا بدین سبب درخور توجه‌اند، که نخستین نمونه‌های بهره‌گیری از تناسبات کلاسیک در پیکره و فضا به‌شمار می‌روند.