تالار محراب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:14037700.jpg|جایگزین=نمای ورودی تالار|بندانگشتی|نمای ورودی تالار]] | [[پرونده:14037700.jpg|جایگزین=نمای ورودی تالار|بندانگشتی|نمای ورودی تالار]] | ||
تالار محراب <br>سالن نمایشی که در ۱۳۶۰ش زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی، در تقاطع [[امام خمینی، خیابان|خیابان امام خمینی]] - [[ولی عصر، خیابان|خیابان ولی‌عصر]]، مقابل [[کاخ مرمر]]، افتتاح شد، و گروه‌های نمایشی در آنجا برنامه اجرا کردند. ساخت آن در سال ۱۳۴۶ش به پایان رسید. در سال 1352ش با عنوان «کارگاه ساختِ ساز» به مالکیت وزارت فرهنگ و هنر آن زمان درآمد و در سال 1360ش تالار اجراهای موسیقایی (سالن اصلی)، از مجموعه، جدا و به عنوان یک تالار مستقل برای اجراهای نمایشی، زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی با عنوان «تالارمحراب» شروع به فعالیت کرد. در سال‌های ابتدایی فعالیتش به اجرای تعزیه و نمایش‌های آیینی اختصاص داشت. طی سال‌های ۱۳۷9 - ۱۳86ش به علت بازسازی ساختمان تعطیل بود، و پس از آن فعالیتش از سر گرفته شد. | تالار محراب (Mehrab amphitheater)<br>سالن نمایشی که در ۱۳۶۰ش زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی، در تقاطع [[امام خمینی، خیابان|خیابان امام خمینی]] - [[ولی عصر، خیابان|خیابان ولی‌عصر]]، مقابل [[کاخ مرمر]]، افتتاح شد، و گروه‌های نمایشی در آنجا برنامه اجرا کردند. ساخت آن در سال ۱۳۴۶ش به پایان رسید. در سال 1352ش با عنوان «کارگاه ساختِ ساز» به مالکیت وزارت فرهنگ و هنر آن زمان درآمد و در سال 1360ش تالار اجراهای موسیقایی (سالن اصلی)، از مجموعه، جدا و به عنوان یک تالار مستقل برای اجراهای نمایشی، زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی با عنوان «تالارمحراب» شروع به فعالیت کرد. در سال‌های ابتدایی فعالیتش به اجرای تعزیه و نمایش‌های آیینی اختصاص داشت. طی سال‌های ۱۳۷9 - ۱۳86ش به علت بازسازی ساختمان تعطیل بود، و پس از آن فعالیتش از سر گرفته شد. | ||
این تالار مدتی به مرکز تئاتر بانوان اختصاص یافت و نمایشنامه‌‌هایی در آنجا به اجرا درآمد؛ برخی از این نمایش‌ها عبارتند از: ''افسانۀ کچل کفترباز'' از نسیم پلاسعیدی؛ ''سازهای شیشه‌ای''، از امیر جلال‌الدین انصاری؛ ''سی‌زوئه بانسی مرده است''، اثر [[فوگارد، آتول (۱۹۳۲)|آتول فوگارد]]؛ ''کنیزک و بانو''، از اعظم بروجردی؛ ''آخرین کوچ''، از حسین محمودوند؛ ''سگ ساده‌لوح''، از محمد حسینی علایی؛ ''دوستی کلاغ و کبوتر''، از اعظم عطار؛ ''فریاد زنان مسلمان''، اثر ام‌باقر زلزله؛ ''دو دوست''، از هادی شاکری؛ ''سیاه‌بازی شهر وارونه''، از جواد انصافی؛ سلطان مبدل، از داوود فتحعلی‌بیگی؛ و ''بازی‌سازان''، از حسن عظیمی. | این تالار مدتی به مرکز تئاتر بانوان اختصاص یافت و نمایشنامه‌‌هایی در آنجا به اجرا درآمد؛ برخی از این نمایش‌ها عبارتند از: ''افسانۀ کچل کفترباز'' از نسیم پلاسعیدی؛ ''سازهای شیشه‌ای''، از امیر جلال‌الدین انصاری؛ ''سی‌زوئه بانسی مرده است''، اثر [[فوگارد، آتول (۱۹۳۲)|آتول فوگارد]]؛ ''کنیزک و بانو''، از اعظم بروجردی؛ ''آخرین کوچ''، از حسین محمودوند؛ ''سگ ساده‌لوح''، از محمد حسینی علایی؛ ''دوستی کلاغ و کبوتر''، از اعظم عطار؛ ''فریاد زنان مسلمان''، اثر ام‌باقر زلزله؛ ''دو دوست''، از هادی شاکری؛ ''سیاه‌بازی شهر وارونه''، از جواد انصافی؛ سلطان مبدل، از داوود فتحعلی‌بیگی؛ و ''بازی‌سازان''، از حسن عظیمی. | ||
نسخهٔ ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۳
تالار محراب (Mehrab amphitheater)
سالن نمایشی که در ۱۳۶۰ش زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی، در تقاطع خیابان امام خمینی - خیابان ولی‌عصر، مقابل کاخ مرمر، افتتاح شد، و گروه‌های نمایشی در آنجا برنامه اجرا کردند. ساخت آن در سال ۱۳۴۶ش به پایان رسید. در سال 1352ش با عنوان «کارگاه ساختِ ساز» به مالکیت وزارت فرهنگ و هنر آن زمان درآمد و در سال 1360ش تالار اجراهای موسیقایی (سالن اصلی)، از مجموعه، جدا و به عنوان یک تالار مستقل برای اجراهای نمایشی، زیر نظر مرکز هنرهای نمایشی با عنوان «تالارمحراب» شروع به فعالیت کرد. در سال‌های ابتدایی فعالیتش به اجرای تعزیه و نمایش‌های آیینی اختصاص داشت. طی سال‌های ۱۳۷9 - ۱۳86ش به علت بازسازی ساختمان تعطیل بود، و پس از آن فعالیتش از سر گرفته شد.
این تالار مدتی به مرکز تئاتر بانوان اختصاص یافت و نمایشنامه‌‌هایی در آنجا به اجرا درآمد؛ برخی از این نمایش‌ها عبارتند از: افسانۀ کچل کفترباز از نسیم پلاسعیدی؛ سازهای شیشه‌ای، از امیر جلال‌الدین انصاری؛ سی‌زوئه بانسی مرده است، اثر آتول فوگارد؛ کنیزک و بانو، از اعظم بروجردی؛ آخرین کوچ، از حسین محمودوند؛ سگ ساده‌لوح، از محمد حسینی علایی؛ دوستی کلاغ و کبوتر، از اعظم عطار؛ فریاد زنان مسلمان، اثر ام‌باقر زلزله؛ دو دوست، از هادی شاکری؛ سیاه‌بازی شهر وارونه، از جواد انصافی؛ سلطان مبدل، از داوود فتحعلی‌بیگی؛ و بازی‌سازان، از حسن عظیمی.
این مجموعه (علاوه بر دو سالن تمرین حرفه‌ای) دارای سه فضای متفاوت برای اجرای نمایش است:
- سالن اصلی، یک سالن تئاتر کلاسیک (قاب عکسی)، دارای ۲۶۰ صندلی که ۱۰۰ صندلی آن در بالکن قرار دارد.
- سالن کوچک، یک سالن جعبه‌سیاه (بلک‌باکس)، دارای ۴۰ صندلی.
- سالن روباز و مدور در میان حیاط که برای نمایش‌های آیینی قابل استفاده است. این سالن برای ۲۰۰ تا ۴۰۰ تماشاگر ظرفیت دارد.