تخت رستم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


تخت رستم  (Takht-e Rostam)<br>
تخت رستم  (Takht-e Rostam)<br>
<p>آثار آتشکده‌ای در [[تهران، استان|استان تهران]]، غرب شهریار، جنوب تخت کیکاوس. به دورۀ [[ساسانیان]] تعلق دارد و از دو قسمت صفه و بنا تشکیل شده است. از صفۀ بزرگ در دامنۀ تپه‌ای سنگی با ارتفاع ۴۰متر یک دیوار سنگی عظیم از ملاط و گچ باقی مانده است. بنا با ۳۴متر طول و عرض به شکل یک متوازی‌الاضلاع و محل اجتماع مردم در هنگام برگزاری مراسم مذهبی بوده است. روی تپه نیز یک بنای سنگی با پوشش گنبدی‌شکل قرار دارد که از یک اتاق و یک [[ایوان]] تشکیل می‌شود. سکوی دوطبقۀ دیگری به شکل نیم‌دایره بالای همان تپه که ۱۴۰متر ارتفاع دارد، به چشم می‌خورد که دیوارهای سنگ و گچ دارد و محل افروختن آتش بوده است. سال 1316ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.</p>
آثار آتشکده‌ای در [[تهران، استان|استان تهران]]، غرب شهریار، جنوب تخت کیکاوس. به دورۀ [[ساسانیان]] تعلق دارد و از دو قسمت صفه و بنا تشکیل شده است. از صفۀ بزرگ در دامنۀ تپه‌ای سنگی با ارتفاع ۴۰متر یک دیوار سنگی عظیم از ملاط و گچ باقی مانده است. بنا با ۳۴متر طول و عرض به شکل یک متوازی‌الاضلاع و محل اجتماع مردم در هنگام برگزاری مراسم مذهبی بوده است. روی تپه نیز یک بنای سنگی با پوشش گنبدی‌شکل قرار دارد که از یک اتاق و یک [[ایوان]] تشکیل می‌شود. این بنا سقفی کوتاه دارد و بلندی نوک [[گنبد (معماری)|گنبد]] تا کف آن ۲۳۸سانتی‌متر، و دارای دو دهنۀ ورودی است. سکوی دوطبقۀ دیگری به شکل نیم‌دایره بالای همان تپه که ۱۴۰متر ارتفاع دارد، به چشم می‌خورد که دیوارهای سنگ و گچ دارد و محل افروختن آتش بوده است. سال 1316ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
----
----



نسخهٔ ‏۱۶ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۴۸

تخت رستم
نام فارسی تخت رستم
کشور ایران
نام لاتین Takht-e Rostam
نام‌های دیگر آتشکدۀ تخت رستم
موقعیت استان تهران، غرب شهریار، جنوب تخت کیکاوس
کاربری آتشکده
مشخصات معماری بقایای آتشکده متشکل از دو قسمت صفه و بنا
زمان ساخت دورۀ ساسانیان

تخت رستم (Takht-e Rostam)
آثار آتشکده‌ای در استان تهران، غرب شهریار، جنوب تخت کیکاوس. به دورۀ ساسانیان تعلق دارد و از دو قسمت صفه و بنا تشکیل شده است. از صفۀ بزرگ در دامنۀ تپه‌ای سنگی با ارتفاع ۴۰متر یک دیوار سنگی عظیم از ملاط و گچ باقی مانده است. بنا با ۳۴متر طول و عرض به شکل یک متوازی‌الاضلاع و محل اجتماع مردم در هنگام برگزاری مراسم مذهبی بوده است. روی تپه نیز یک بنای سنگی با پوشش گنبدی‌شکل قرار دارد که از یک اتاق و یک ایوان تشکیل می‌شود. این بنا سقفی کوتاه دارد و بلندی نوک گنبد تا کف آن ۲۳۸سانتی‌متر، و دارای دو دهنۀ ورودی است. سکوی دوطبقۀ دیگری به شکل نیم‌دایره بالای همان تپه که ۱۴۰متر ارتفاع دارد، به چشم می‌خورد که دیوارهای سنگ و گچ دارد و محل افروختن آتش بوده است. سال 1316ش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.