سپه زاد، شکوه

سپه‌زاد، شکوه (تهران 8 اسفند 1328ش- )

شاعر ایرانی. او در رشته زبان و ادبیات فارسی به تحصیل پرداخت و به دلیل علاقه‌مندی به ادبیات فرانسه به آموختن این رشته روی آورد. پس از چاپ اولین کتابش "ازدحام رنگ و شور و عاطفه"، انجمن پژوهشی شعر و ادب پارسی در پاریس وی را به عنوان یک تصویرگر چیره دست و مبتکر برگزید. سپه‌زاد فرزند طلعت بکائی شاعر معروف و از نواده‌های معین البکاء، پدر تئاتر ایران است. پدر او مهندس احمد سپه‌زاد (نویسـنده و روزنامه‌نگار) بین سال‌های (1322 - 1332) مدیریت روزنامه سیاسی - اجتماعی - فرهنگی "سپه" را به عهده داشت. شکوه بعداز انتشار اولین مجموعه اشعارش، در سال 1376 گزیده‌ای از رباعیاتش را تحت عنوان "تکرار شدم در آیه‌های گل سرخ" به چاپ رساند که ناقدانی چون م.آزاد (محمود مشرف آزاد تهرانی) و بهاء‌الدین خرمشاهی نقدهای مفصلی بر آن نوشتند و نقد خرمشاهی با عنوان "احیای رباعیات نو خیامی" در چاپ دوم گزینه رباعیات با همین عنوان به چاپ رسید. در سال 1385 لوح فشرده "ماهیان آب گو دریا شدند" که خوانش شعرهای او بود با صدای شاعر منتشر شد. آثار: ازدحام رنگ و شور و عاطفه (مجموعه شعر- مروارید، 1374)؛ تکرار شدم در آیه‌های گل سرخ (مجموعه شعر- شهرآب، 1376)؛ از غبار و مه چراغی ساختم (مجموعه شعر- شهرآب، 1379)؛ احیای رباعیات نوخیامی (گزینه رباعیات- شهرآب و آینده‌سازان، 1384)؛ معماری حیات (مجموعه شعر- شهرآب و آینده‌سازان، 1384)؛ پاپای ایرانی من در برزخ (مجموعه داستان، شهرآب و اینده‌سازان، 1395).