بلینی، خانواده: تفاوت میان نسخه‌ها

[[File:12321300-1.jpg|thumb|تابلوی رژه در ميدان سان مارکو، اثر جنتيله بلّيني]]

خانواده‌ای از هنرمندان ونیزی<ref>Venetian</ref>، و از بنیادگذاران مکتب ونیز<ref> Venetian School </ref> در قرن ۱۵ و اوایل قرن ۱۶. یاکوپو بلّینی<ref>Jacopo Bellini </ref> (ح ۱۴۰۰ـ۴۷۰/۱۴۷۱م) در ونیز، پادوا<ref>Padua </ref>، ورونا<ref>Verona </ref> و فِرّارا<ref>Ferrara </ref> کار کرد. جنتیله بلّینی<ref>Gentile Bellini </ref> (ح ۱۴۲۹ـ۱۵۰۷م) احتمالاً پسر ارشد یاکوپو بوده، و نزد پدر هنر آموخته است؛ گرچه جنتیله امروز تحت‌الشعاع شهرت برادرش قرار گرفته، در عصر خود شهرتش کم از او نبوده است. جووانّی بلّینی<ref>Giovanni Bellini </ref> (ح ۱۴۳۰ تا ۱۵۱۶م) بیش از دیگر نقاشان هم‌عصرش در تکوین و تکامل مکتب ونیز نقش داشت. در تابلوی ''مردی با پرگار تقسیم''<ref>Man with a Pair of Dividers </ref> (۱۵۰۰؛ نگارخانۀ ملی لندن<ref>National Gallery, London </ref>)، مهارت بسیارِ جنتیله در تک‌چهره‌سازی مشهود است؛ تابلوی ممتاز ''دومینیک قدیس''<ref>St Dominic </ref> (۱۵۱۵؛ نگارخانۀ ملی) که در گذشته منتسب به جنتیله بود، اکنون از آثار جووانی به‌شمار می‌آید. آثار بسیاری که منسوب به جووّانی است و در کارگاه‌ او خلق شده‌اند، منعکس‌کنندۀ سبک‌های بسیار متنوع‌اند؛ جووانی در کارگاه خود دستیاران بسیاری را به‌خدمت گرفته بود. استواری تندیس‌گونۀ برگرفته از هنر آندرِ‌آ مانتنیا<ref>Andrea Mantegna </ref>، شوهر خواهر جووانی، در آثار نظرگیر آغازینش آشکار است. همچون تابلوی ''اندوه در باغ''<ref>The Agony in the Garden</ref> (نگارخانۀ ملی لندن). آنتونلّو دا مسّینا<ref> Antonello da Messina </ref> که در ۱۴۷۵ـ۱۴۷۶م از ونیز دیدن کرد، بی‌شک در رنگ‌پردازی ماهرانه و تکامل اسلوب نقاشی رنگ‌وروغن آثار جووانّی تأثیر نهاد. نقاشی محرابی<ref>altarpiece </ref> سان جوبه<ref>San Giobbe </ref> (۱۴۷۹م؛ آکادمیا<ref>Accademia </ref>، ونیز) از تابلوهای رنسانسی<ref>Renaissance</ref> جووانی به‌شمار می‌آید؛ حرکت‌های نرم و غیرمقطع‌ در حجم‌پردازی اندام، در تابلوی ''مریم عذرای آلبرتی''<ref> Madonna degli Alberetti </ref> (آکادمیا)، با هنر جورجونه<ref>Giorgione </ref> و تیسین<ref>Titian</ref>، شاگردانش، هم‌خوان است. شمارِ محدود آثار باقی‌مانده از یاکوپو، به‌شیوه‌ای ساده و بی‌پیرایه اجرا شده‌اند. بیشتر به‌سبب طراحی‌هایش از پیکره و منظره، و نیز ژرفانمایی‌های معمارانه‌اش شهرت یافت؛ پسرش بعدها از طراحی‌های او استفاده کرد. امپراتور فردریک سوم، جنتیله بلینی، پسرِ یاکوپو، را در ۱۴۶۹م به مقام کنت دربار منصوب کرد، و در ۱۴۷۹م برای تک‌چهره‌سازی از سلطان محمد دوم<ref> Sultan Muhammad II </ref>، به قسطنطنیه<ref>Constantinople </ref> فرستاد. در ۱۴۷۴م شماری مجموعۀ تاریخی برای کاخ فرمانروای ونیز اجرا کرد که بعدها از بین رفت. آثار بر‌جامانده از جنتیله عبارت‌اند از نقاشی‌هایی از مراسم ونیزی و کاروان‌های شادی که مناظر مسحورکننده‌ای از ونیزند؛ ازجمله تابلوی ''رژه در میدان سان مارکو''<ref>Procession in the Piazza S Marco </ref>(آکادمیا، ونیز). تابلوی ''قدیس مرقس در حال موعظه در اسکندریه''<ref>St Mark Preaching at Alexandria </ref> (بررا<ref>Brera</ref>، میلان) ناتمام ماند و برادرش آن را تکمیل کرد. جووانی تا سالخوردگی برای ساختمان‌های عمومی و کلیساهای ونیز و شهرهای دیگر نقاشی ‌می‌کرد، که از آن میان چندین نقاشی محرابی از روایت ''مریم عذرا و مسیح کودک''<ref> Madonna and Child </ref> برای کلیساهای سان پیِترو مارتیره<ref>S Pietro Martire </ref>، مورانو<ref>Murano  

</ref> و کلیسای سان زاکاریا<ref>S Zaccaria </ref> درخور ذکرند. اثر ''ضیافت خدایان''<ref>The Feast of the Gods</ref> (۱۵۱۴، واشینگتن) مضمونی اساطیری دارد که جووانّی آن را در اواخر عمر آفرید و احتمالاً بخشی از آن را تیسین نقاشی کرده است.