پرش به محتوا

اسعد افندی، محمد (استانبول ۹۷۸ـ۱۰۳۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>(نیز: اسعد تبریزی؛ مشهور به‌ خواجه‌زاده) خوشنویس‌ و شاعر و قاضی و فقیه عثمانی‌. اصلش‌ از [[تبریز، شهر|تبریز]] بود. از تاج‌زاده‌ محمد افندی‌ [[ثلث، خط|خط‌ ثلث‌]] و [[نسخ، خط|نسخ‌]] را آموخت‌ و خوشنویسی‌ چیره‌دست‌ شد. در ۲۳سالگی‌ در دارالحدیث‌ [[سلیمانیه|سلیمانیه‌]] تدریس‌ می‌کرد. در ۱۰۰۴ق قاضی‌ [[ادرنه|ادرنه‌]] و پس‌ از آن،‌ به‌ فرمان‌ محمد سوم‌، قاضی‌ [[استانبول|استانبول‌]] شد. در ۱۰۱۰ق قاضی‌ عسکر [[آناتولی|آناتولی‌]] بود و از ۱۰۱۲ تا ۱۰۱۷ق صدارت‌ روملی‌ را به‌عهده‌ داشت‌. پس از درگذشت‌ برادرش، شیخ‌الاسلام‌ [[اسعد افندی ، محمد (۱۰۹۶ـ۱۱۶۶ق)|محمد افندی]]،‌ به جای‌ وی به‌ شیخ‌الاسلامی‌ برگزیده‌ شد. با برآمدن‌ [[مراد عثمانی چهارم|مراد چهارم‌]] به‌ تخت‌ شاهی‌، به‌ فرمان‌ وی،‌ بار دوم‌ به‌ مقام‌ شیخ‌الاسلامی‌ رسید (۱۰۳۲ق) و تا پایان‌ عمر در این‌ سمت‌ ماند. چون‌ درگذشت‌، پیکرش‌ را در گورستان‌ ایوب‌ در کنار آرامگاه‌ پدرش‌ به خاک‌ سپردند. به‌ سه‌ زبان‌ فارسی و ترکی‌ و عربی‌ شعر سروده‌ و «اسعد» تخلص‌ می‌کرد.'' دیوان''‌ سه‌زبانه‌ او در دست‌ است‌. از دیگر آثارش‌: ''گل‌ خندان‌'' که‌ ترجمه‌ و شرح‌ ''گلستان‌ سعدی‌'' است‌ (استانبول‌، ۱۲۹۲ق)؛ ''فضائل‌الجمعه''؛ ترجمه منظوم‌ ''شمائل‌ النبی'' ترمذی‌؛ تخمیس قصیده‌ ''برده‌ بوصیری''‌. نفعی‌ ارزرومی، در قصیده‌ای‌ فارسی‌، اسعد افندی‌ را مدح‌ گفته‌ است‌. </p>
}}<p>(نیز: اسعد تبریزی؛ مشهور به‌ خواجه‌زاده) خوشنویس‌ و شاعر و قاضی و فقیه عثمانی‌. اصلش‌ از [[تبریز، شهر|تبریز]] بود. از تاج‌زاده‌ محمد افندی‌ [[ثلث، خط|خط‌ ثلث‌]] و [[نسخ، خط|نسخ‌]] را آموخت‌ و خوشنویسی‌ چیره‌دست‌ شد. در ۲۳سالگی‌ در دارالحدیث‌ [[سلیمانیه|سلیمانیه‌]] تدریس‌ می‌کرد. در ۱۰۰۴ق قاضی‌ [[ادرنه|ادرنه‌]] و پس‌ از آن،‌ به‌ فرمان‌ محمد سوم‌، قاضی‌ [[استانبول|استانبول‌]] شد. در ۱۰۱۰ق قاضی‌ عسکر [[آناتولی|آناتولی‌]] بود و از ۱۰۱۲ تا ۱۰۱۷ق صدارت‌ روملی‌ را به‌عهده‌ داشت‌. پس از درگذشت‌ برادرش، شیخ‌الاسلام‌ محمد افندی،‌ به جای‌ وی به‌ شیخ‌الاسلامی‌ برگزیده‌ شد. با برآمدن‌ [[مراد عثمانی چهارم|مراد چهارم‌]] به‌ تخت‌ شاهی‌، به‌ فرمان‌ وی،‌ بار دوم‌ به‌ مقام‌ شیخ‌الاسلامی‌ رسید (۱۰۳۲ق) و تا پایان‌ عمر در این‌ سمت‌ ماند. چون‌ درگذشت‌، پیکرش‌ را در گورستان‌ ایوب‌ در کنار آرامگاه‌ پدرش‌ به خاک‌ سپردند. به‌ سه‌ زبان‌ فارسی و ترکی‌ و عربی‌ شعر سروده‌ و «اسعد» تخلص‌ می‌کرد.'' دیوان''‌ سه‌زبانه‌ او در دست‌ است‌. از دیگر آثارش‌: ''گل‌ خندان‌'' که‌ ترجمه‌ و شرح‌ ''گلستان‌ سعدی‌'' است‌ (استانبول‌، ۱۲۹۲ق)؛ ''فضائل‌الجمعه''؛ ترجمه منظوم‌ ''شمائل‌ النبی'' ترمذی‌؛ تخمیس قصیده‌ ''برده‌ بوصیری''‌. نفعی‌ ارزرومی، در قصیده‌ای‌ فارسی‌، اسعد افندی‌ را مدح‌ گفته‌ است‌. </p>
<br><!--11296100-->
<br><!--11296100-->
[[رده:ادبیات سایر کشورها]]
[[رده:ادبیات سایر کشورها]]
۴٬۷۱۶

ویرایش