هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰- | [[پرونده:Herron, Ron(ald James).jpg|بندانگشتی|رونالد جیمز هرون]] | ||
هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴م) Herron, Ron (ald James) | |||
معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام<ref>Archigram</ref>، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک<ref>Walking City</ref> | معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام<ref>Archigram</ref>، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک<ref>Walking City</ref> را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه<ref>Oasis </ref>(۱۹۶۸م) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو<ref>Pompidou Centre</ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی<ref>Imagination and fabric structures</ref> در [[ژاپن]] بود که برندۀ جایزه شد. هرون در [[لندن (انگلستان)|لندن]] به‌دنیا آمد و نقشه‌کشی فنی را در دانشکدۀ ساختمان بریکستون<ref>Brixton School of Building</ref> آموخت. پس از انجام خدمت سربازی در [[آلمان]]، در کلاس‌های شبانۀ دانشکدۀ بریکستون در رشتۀ معماری ثبت نام کرد و در ۱۹۵۴م در شورای ایالتی لندن<ref>London County Council</ref> مشغول به‌کار شد. پس از آشنایی با وارن چاک<ref>Warren Chalk</ref>، به اتفاق او در فناوری و فرهنگ مردم [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] به کاوش پرداخت و در مسابقات معماری شرکت کرد. در ۱۹۶۱م تئو کراسبی<ref>Theo Crosby</ref> شغل قائم‌مقام معمار را در پروژۀ عظیم بازسازی میدان یوستون<ref>Euston Square</ref> به هرون پیشنهاد کرد. هرون کسانی چون چاک و دنیس کرامپتون<ref>Dennis Crompton</ref> از شورای ایالتی لندن، پیتر کوک<ref> Peter Cook</ref>، مایک وِب<ref>Mike Webb</ref>، و دیوید گرین<ref>David Greene</ref> را به همکاری دعوت کرد. این شش تن نمایشگاه شهر زنده<ref>Living City</ref> را در ۱۹۶۳م در انستیتو هنرهای معاصر<ref>(Institute of Contemporary Arts (ICA</ref> لندن برگزار کردند و نام آرچی‌گرام را برای خود برگزیدند. وقتی آرچی‌گرام در مسابقه‌ای برای طراحی یک مجتمع تفریحی در [[مونت کارلو]]<ref>Monte Carlo</ref> برنده شد، هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰م، شرکت معماران آرچی‌گرام<ref>Archigram Architects</ref> را تأسیس کردند. از ۱۹۶۵م به بعد، هرون در دانشکدۀ انجمن معماری<ref>Architectural Association School</ref> لندن به تدریس پرداخت و در ۱۹۶۸م نیز در [[دانشگاه کالیفرنیا]] در لوس‌آنجلس تدریس کرد. در ۱۹۹۳م استاد معماری دانشگاه ایست لندن<ref>University of East London</ref> شد. دستاورد دیگر او مروری بر مکاتب معماری چینی برای مؤسسۀ سلطنتی معماران بریتانیا<ref>Royal Institute of British Architects</ref> است. آثار او در صدها نشریۀ معماری و در نمایشگاه‌های متعدد ارائه شده است. | ||
| | ||
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۲۶
| معمار Ronald James Herron | |
|---|---|
| زادروز |
لندن۱۹۳۰م |
| درگذشت | ۱۹۹۴م |
| ملیت | انگلیسی |
| تحصیلات و محل تحصیل |
دانشکده بریکستون، رشته معماری نقشه‌کشی فنی، دانشکده ساختمان بریکستون |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر و کارگردان |
| فعالیت‌های مهم | هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰، شرکت معماران آرچی‌گرام را تأسیس |
| آثار |
ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی در ژاپن طراحی مجتمع تفریحی در مونت کارلو |
| گروه مقاله | معماری |
| جوایز و افتخارات | ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی در ژاپن برنده جایزه شد |
.jpg)
هرون، رونالد جیمز (۱۹۳۰-۱۹۹۴م) Herron, Ron (ald James)
معمار انگلیسی و عضو مؤسس آرچی‌گرام[۱]، گروهی ساختارشکن در معماری دهۀ ۱۹۶۰. او شهر متحرک[۲] را که شهری سوار بر چرخ بود، با همۀ سیستم‌های تنظیم محیط و ملهم از کاوش‌های فضایی طراحی کرد. شهر متحرک نماد فناوری و تحرک شد. طرحی از هرون به نام واحه[۳](۱۹۶۸م) الهام‌بخش طراح مرکز پمپیدو[۴] در پاریس بود. دست‌اندرکاران حرفۀ معماری گروه آرچی‌گرام را ریشخند می‌کردند، زیرا هرگز چیزی نساخت، اما هدف آن کاوش دربارۀ ایدۀ معماری تقریباً امکان‌پذیر بود. هرون همکاری با این گروه را ادامه داد و در عین حال در عرصۀ معماری حرفه‌ای متداول نیز فعال بود. یکی از ساختمان‌هایی که او ساخت ادارۀ مرکزی شرکت طراحی خیال و سازه‌های بافتی[۵] در ژاپن بود که برندۀ جایزه شد. هرون در لندن به‌دنیا آمد و نقشه‌کشی فنی را در دانشکدۀ ساختمان بریکستون[۶] آموخت. پس از انجام خدمت سربازی در آلمان، در کلاس‌های شبانۀ دانشکدۀ بریکستون در رشتۀ معماری ثبت نام کرد و در ۱۹۵۴م در شورای ایالتی لندن[۷] مشغول به‌کار شد. پس از آشنایی با وارن چاک[۸]، به اتفاق او در فناوری و فرهنگ مردم امریکا به کاوش پرداخت و در مسابقات معماری شرکت کرد. در ۱۹۶۱م تئو کراسبی[۹] شغل قائم‌مقام معمار را در پروژۀ عظیم بازسازی میدان یوستون[۱۰] به هرون پیشنهاد کرد. هرون کسانی چون چاک و دنیس کرامپتون[۱۱] از شورای ایالتی لندن، پیتر کوک[۱۲]، مایک وِب[۱۳]، و دیوید گرین[۱۴] را به همکاری دعوت کرد. این شش تن نمایشگاه شهر زنده[۱۵] را در ۱۹۶۳م در انستیتو هنرهای معاصر[۱۶] لندن برگزار کردند و نام آرچی‌گرام را برای خود برگزیدند. وقتی آرچی‌گرام در مسابقه‌ای برای طراحی یک مجتمع تفریحی در مونت کارلو[۱۷] برنده شد، هرون به همراه کوک و کرامپتون در ۱۹۷۰م، شرکت معماران آرچی‌گرام[۱۸] را تأسیس کردند. از ۱۹۶۵م به بعد، هرون در دانشکدۀ انجمن معماری[۱۹] لندن به تدریس پرداخت و در ۱۹۶۸م نیز در دانشگاه کالیفرنیا در لوس‌آنجلس تدریس کرد. در ۱۹۹۳م استاد معماری دانشگاه ایست لندن[۲۰] شد. دستاورد دیگر او مروری بر مکاتب معماری چینی برای مؤسسۀ سلطنتی معماران بریتانیا[۲۱] است. آثار او در صدها نشریۀ معماری و در نمایشگاه‌های متعدد ارائه شده است.
- ↑ Archigram
- ↑ Walking City
- ↑ Oasis
- ↑ Pompidou Centre
- ↑ Imagination and fabric structures
- ↑ Brixton School of Building
- ↑ London County Council
- ↑ Warren Chalk
- ↑ Theo Crosby
- ↑ Euston Square
- ↑ Dennis Crompton
- ↑ Peter Cook
- ↑ Mike Webb
- ↑ David Greene
- ↑ Living City
- ↑ (Institute of Contemporary Arts (ICA
- ↑ Monte Carlo
- ↑ Archigram Architects
- ↑ Architectural Association School
- ↑ University of East London
- ↑ Royal Institute of British Architects