ناصرالدین حسین غوری ( ـ۵۴۷ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:


ناصرالدّین‌ حسین غوری (  ـ۵۴۷ق)<br>
ناصرالدین‌ حسین غوری (  ـ۵۴۷ق)<br>
<p>از امرای آل‌ شنسب‌ (غوریان‌) در ناحیۀ‌ غور. در ۵۴۶ق که‌ علاءالدین‌ حسین‌ جهانسوز در ناب‌، از روستاهای‌ نزدیک‌ هرات‌، از سنجر سلجوقی‌ شکست‌ خورد و به‌ اسارت‌ او درآمد، امیران‌ و بزرگان‌ دولت‌ غور برادرزاده‌اش‌ ناصرالدین‌ حسین‌ را به‌ پادشاهی‌ برگزیدند و در فیروزکوه‌ که‌ پایتخت‌ آل‌ شنسب‌ بود بر تخت‌ نشاندند، اما چند ماهی‌ نگذشته،‌ سنجر فرمان داد تا علاءالدین‌ حسین‌ را از بند آزاد کنند و تاج‌ و تختش‌ را به‌ او پس‌ داد. پس از انتشار خبر آزادی‌ و بازگشت‌ علاءالدین‌ به فیروزکوه چند تن از کنیزان علاءالدین که در حرم ناصرالدین‌ بودند او را خفه‌ کردند. </p>
<p>از امرای آل‌ شنسب‌ (غوریان‌) در ناحیۀ‌ غور. در ۵۴۶ق که‌ علاءالدین‌ حسین‌ جهانسوز در ناب‌، از روستاهای‌ نزدیک‌ هرات‌، از سنجر سلجوقی‌ شکست‌ خورد و به‌ اسارت‌ او درآمد، امیران‌ و بزرگان‌ دولت‌ غور برادرزاده‌اش‌ ناصرالدین‌ حسین‌ را به‌ پادشاهی‌ برگزیدند و در فیروزکوه‌ که‌ پایتخت‌ آل‌ شنسب‌ بود بر تخت‌ نشاندند، اما چند ماهی‌ نگذشته،‌ سنجر فرمان داد تا علاءالدین‌ حسین‌ را از بند آزاد کنند و تاج‌ و تختش‌ را به‌ او پس‌ داد. پس از انتشار خبر آزادی‌ و بازگشت‌ علاءالدین‌ به فیروزکوه چند تن از کنیزان علاءالدین که در حرم ناصرالدین‌ بودند او را خفه‌ کردند. </p>
<br><!--39019000-->
<br><!--39019000-->
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:تاریخ جهان]]
[[رده:سایر کشورها و حکومت های آسیایی]]
[[رده:سایر کشورها و حکومت های آسیایی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۱

ناصرالدین‌ حسین غوری ( ـ۵۴۷ق)

از امرای آل‌ شنسب‌ (غوریان‌) در ناحیۀ‌ غور. در ۵۴۶ق که‌ علاءالدین‌ حسین‌ جهانسوز در ناب‌، از روستاهای‌ نزدیک‌ هرات‌، از سنجر سلجوقی‌ شکست‌ خورد و به‌ اسارت‌ او درآمد، امیران‌ و بزرگان‌ دولت‌ غور برادرزاده‌اش‌ ناصرالدین‌ حسین‌ را به‌ پادشاهی‌ برگزیدند و در فیروزکوه‌ که‌ پایتخت‌ آل‌ شنسب‌ بود بر تخت‌ نشاندند، اما چند ماهی‌ نگذشته،‌ سنجر فرمان داد تا علاءالدین‌ حسین‌ را از بند آزاد کنند و تاج‌ و تختش‌ را به‌ او پس‌ داد. پس از انتشار خبر آزادی‌ و بازگشت‌ علاءالدین‌ به فیروزکوه چند تن از کنیزان علاءالدین که در حرم ناصرالدین‌ بودند او را خفه‌ کردند.