دومینگو، پلاسیدو (۱۹۴۱): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:Domingo, Placido3.jpg|بندانگشتی|پلاسیدو دومینگو]][[پرونده:Domingo, Placido4.jpg|بندانگشتی|پلاسیدو دومینگو]] | [[پرونده:Domingo, Placido3.jpg|بندانگشتی|پلاسیدو دومینگو]][[پرونده:Domingo, Placido4.jpg|بندانگشتی|پلاسیدو دومینگو]] | ||
دومینگو، پلاسیدو ( | دومینگو، پلاسیدو (۱۹۴۱م - )(Domingo, Placido) | ||
تنور لیریک<ref>lyric tenor | تنور لیریک<ref>lyric tenor | ||
</ref> اسپانیایی. تخصص او در اجرای نقش‌های اپراهای ایتالیایی و فرانسوی قرن ۱۹ است، و می‌تواند به این نقش‌ها حال‌وهوای نمایشی هماهنگی ببخشد. دومینگو عضو یک خانوادۀ موسیقی‌دان بود و در ۱۹۵۰ به [[مکزیک|مکزیک]] مهاجرت کرد. در دوران جوانی نقش‌های باریتون را در ثارثوئِلا<ref>zarzuela </ref> (نمایش موسیقایی سنتی اسپانیایی) اجرا می‌کرد. در ۱۹۶۵ پس از آغاز فعالیت حرفه‌ای در [[نیویورک|نیویورک]] در مقام تنوری پراحساس شهرتی جهانی یافت. در ۱۹۸۶ در روایت سینمایی اپرای ''اُتللو''<ref>''Otello ''</ref> ظاهر شد. از دیگر فیلم‌های اوست: روایت سینمایی اپرای ''توسکا''<ref>''Tosca''</ref> اثر [[ | </ref> اسپانیایی. تخصص او در اجرای نقش‌های اپراهای ایتالیایی و فرانسوی قرن ۱۹ است، و می‌تواند به این نقش‌ها حال‌وهوای نمایشی هماهنگی ببخشد. دومینگو عضو یک خانوادۀ موسیقی‌دان بود و در ۱۹۵۰ به [[مکزیک|مکزیک]] مهاجرت کرد. در دوران جوانی نقش‌های باریتون را در ثارثوئِلا<ref>zarzuela </ref> (نمایش موسیقایی سنتی اسپانیایی) اجرا می‌کرد. در ۱۹۶۵ پس از آغاز فعالیت حرفه‌ای در [[نیویورک|نیویورک]] در مقام تنوری پراحساس شهرتی جهانی یافت. در ۱۹۸۶ در روایت سینمایی اپرای ''اُتللو''<ref>''Otello ''</ref> ظاهر شد. از دیگر فیلم‌های اوست: روایت سینمایی اپرای ''توسکا''<ref>''Tosca''</ref> اثر [[پوچینی، جاکومو (۱۸۵۸ـ۱۹۲۴م)|پوچینی]]<ref> Puccini</ref> در رم (۱۹۸۸)، و اجرای ۱۹۹۰ زفیرلی<ref> Zeffirelli</ref> از اپرای ''دلقک‌ها''<ref> ''I Pagliacci/The Strolling Players''</ref> اثر [[لیونکاوالو، روجرو (۱۸۵۸ـ۱۹۱۹)|لئونکاوالّو]]<ref> Leoncavallo </ref>؛ همچنین در ضبط برترین ترانه‌های اپرایی در کنار خوزه کارراس<ref>José Carreras </ref> و [[پاواروتی ، لوچانو (۱۹۳۵ـ۲۰۰۷)|لوچانو پاواروتّی]]<ref>Luciano Pavarotti</ref> آواز خواند، که'''''' هم''''''زمان'''''' با مسابقات'''''' جام'''''' جهانی'''''' در ۱۹۹۰ در رم'''''' اجرا شد، و در ۱۹۹۴ بار دیگر در [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] چنین'''''' برنامه''''''ای'''''' اجرا کرد. در نوامبر ۱۹۹۸ نامزد مدیریت هنری اپرای'''''' لوس''''''آنجلس<ref> Los Angeles Opera</ref> شد و در سال'''''' ۲۰۰۰ این'''''' مقام'''''' را به''''''دست'''''' آورد. در سپتامبر ۲۰۰۰ نشان'''''' مرکز جان'''''' اف'''''' کندی''''''<ref> John F Kennedy</ref> برای'''''' هنرهای'''''' نمایشی'''''' به''''''سبب یک'''''' عمر فعالیت'''''' و خدمت'''''' به'''''' فرهنگ'''''' [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] در [[واشینگتن (امریکا)|واشینگتن'''''']] به'''''' او اعطا شد. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۶
| پلاسیدو دومینگو Placido Domingo | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۱م |
| محل زندگی | مکزیک |
| ملیت | اسپانیایی |
| شغل و تخصص اصلی | خواننده |
| آثار | روایت سینمایی اپرای توسکا اثر پوچینی در رم (۱۹۸۸)، و اجرای ۱۹۹۰ زفیرلی از اپرای دلقک‌ها اثر لئونکاوالّو |
| گروه مقاله | موسیقی |
| جوایز و افتخارات | نشان مرکز جان اف کندی در ۲۰۰۰ |
دومینگو، پلاسیدو (۱۹۴۱م - )(Domingo, Placido)
تنور لیریک[۱] اسپانیایی. تخصص او در اجرای نقش‌های اپراهای ایتالیایی و فرانسوی قرن ۱۹ است، و می‌تواند به این نقش‌ها حال‌وهوای نمایشی هماهنگی ببخشد. دومینگو عضو یک خانوادۀ موسیقی‌دان بود و در ۱۹۵۰ به مکزیک مهاجرت کرد. در دوران جوانی نقش‌های باریتون را در ثارثوئِلا[۲] (نمایش موسیقایی سنتی اسپانیایی) اجرا می‌کرد. در ۱۹۶۵ پس از آغاز فعالیت حرفه‌ای در نیویورک در مقام تنوری پراحساس شهرتی جهانی یافت. در ۱۹۸۶ در روایت سینمایی اپرای اُتللو[۳] ظاهر شد. از دیگر فیلم‌های اوست: روایت سینمایی اپرای توسکا[۴] اثر پوچینی[۵] در رم (۱۹۸۸)، و اجرای ۱۹۹۰ زفیرلی[۶] از اپرای دلقک‌ها[۷] اثر لئونکاوالّو[۸]؛ همچنین در ضبط برترین ترانه‌های اپرایی در کنار خوزه کارراس[۹] و لوچانو پاواروتّی[۱۰] آواز خواند، که هم‌زمان با مسابقات جام جهانی در ۱۹۹۰ در رم اجرا شد، و در ۱۹۹۴ بار دیگر در امریکا چنین برنامه‌ای اجرا کرد. در نوامبر ۱۹۹۸ نامزد مدیریت هنری اپرای لوس‌آنجلس[۱۱] شد و در سال ۲۰۰۰ این مقام را به‌دست آورد. در سپتامبر ۲۰۰۰ نشان مرکز جان اف کندی[۱۲] برای هنرهای نمایشی به‌سبب یک عمر فعالیت و خدمت به فرهنگ امریکا در واشینگتن به او اعطا شد.