فاگوت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi3 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
فاگوت (bassoon)<br/> | فاگوت (bassoon)<br/> | ||
(یا: باسون) ساز بادی دوزبانه‌ای در دو، ساز باس خانوادۀ [[ابوآ|اُبوآ]]. لولۀ بلند این ساز که | (یا: باسون) ساز بادی دوزبانه‌ای در دو، ساز باس خانوادۀ [[ابوآ|اُبوآ]]. لولۀ بلند این ساز که ۲٫۵ متر طول دارد بر روی خودش تا خورده و طنینی غنی و عمیق دارد. رپرتوآر کنسرتی فاگوت از آثار دوران اولیۀ باروک و [[ویوالدی، آنتونیو (۱۶۷۸ـ۱۷۴۱)|ویوالدی]]<ref>Vivaldi | ||
</ref> و [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]]، تا [[دوکا، پل آبراهام (۱۸۶۵ـ۱۹۳۵)|دوکا]]<ref>Dukas </ref> و [[اشتوکهاوزن، کارل هاینتس (۱۹۲۸)|اشتوکهاوزِن]]<ref>Stockhausen </ref> را دربرمی‌گیرد. فاگوت در حدود | </ref> و [[موتسارت، ولفگانگ آمادیوس (۱۷۵۶ـ۱۷۹۱)|موتسارت]]، تا [[دوکا، پل آبراهام (۱۸۶۵ـ۱۹۳۵)|دوکا]]<ref>Dukas </ref> و [[اشتوکهاوزن، کارل هاینتس (۱۹۲۸-۲۰۰۷م)|اشتوکهاوزِن]]<ref>Stockhausen </ref> را دربرمی‌گیرد. فاگوت در حدود ۱۶۶۰م به‌مثابۀ یک ساز [[کنتینویو|کنتینوئو]] و برای تقویت خط باس، از اصطلاح ساز رنسانسی کورتال<ref>curtal </ref> ساخته شد. پیشرفت‌های بعدی این ساز در قرن ۱۸ به پیدایش ''دوبل باسون'' یا ''[[کنترفاگوت]]''، یک اکتاو بم‌تر، انجامید. هردو ساز، چابکی طنزآمیزی را به‌‌نمایش می‌گذارند که با گسترۀ آوایی بم و طنین غنی مغایرت دارد، اما قادر به اجرای تک‌نوازی‌های شکوهمند در ردیف‌های بالایند، که میزان‌های وهم‌انگیز آغازین بالۀ ''تقدیس بهار''<ref>''The Rite of Spring'' </ref> اثر [[استراوینسکی، ایگور (۱۸۸۲ـ۱۹۷۱)|استراوینسکی]]<ref>Stravinsky</ref> (۱۹۱۳م) نمونۀ معروفی از این دست برشمرده می‌شود. | ||
| | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۲۴
فاگوت (bassoon)
(یا: باسون) ساز بادی دوزبانه‌ای در دو، ساز باس خانوادۀ اُبوآ. لولۀ بلند این ساز که ۲٫۵ متر طول دارد بر روی خودش تا خورده و طنینی غنی و عمیق دارد. رپرتوآر کنسرتی فاگوت از آثار دوران اولیۀ باروک و ویوالدی[۱] و موتسارت، تا دوکا[۲] و اشتوکهاوزِن[۳] را دربرمی‌گیرد. فاگوت در حدود ۱۶۶۰م به‌مثابۀ یک ساز کنتینوئو و برای تقویت خط باس، از اصطلاح ساز رنسانسی کورتال[۴] ساخته شد. پیشرفت‌های بعدی این ساز در قرن ۱۸ به پیدایش دوبل باسون یا کنترفاگوت، یک اکتاو بم‌تر، انجامید. هردو ساز، چابکی طنزآمیزی را به‌‌نمایش می‌گذارند که با گسترۀ آوایی بم و طنین غنی مغایرت دارد، اما قادر به اجرای تک‌نوازی‌های شکوهمند در ردیف‌های بالایند، که میزان‌های وهم‌انگیز آغازین بالۀ تقدیس بهار[۵] اثر استراوینسکی[۶] (۱۹۱۳م) نمونۀ معروفی از این دست برشمرده می‌شود.