جورجونه، دا کاسل فرانکو (۱۴۷۵ـ۱۵۱۰م): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جورجونه، دا کاسل‌فرانکو (۱۴۷۵ـ۱۵۱۰م)(Giorgione, da Castelfranco)<br> | |||
[[پرونده: 16127300.jpg | بندانگشتی|سه فيلسوف، اثر دا | [[پرونده: 16127300.jpg | بندانگشتی|سه فيلسوف، اثر دا کاسل‌فرانکو جورجونِه]] | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =دا کاسل فرانکو جورجونه | |عنوان =دا کاسل فرانکو جورجونه | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|سمت = | |سمت = | ||
|جوایز و افتخارات = | |جوایز و افتخارات = | ||
|آثار =طوفان (۱۵۰۸)؛ تک چهره مرد جوان (موزه دولتی، برلین)؛ کنسرت روستایی (لوور، پاریس) | |آثار =طوفان (۱۵۰۸)؛ تک چهره مرد جوان (موزه دولتی، برلین)؛ کنسرت روستایی (لوور، پاریس)، سه فیلسوف، تصویر یک زن (هر دو اثر در موزۀ تاریخ هنر وین) | ||
|خویشاوندان سرشناس = | |خویشاوندان سرشناس = | ||
|گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | |گروه مقاله =نگارگری و مجسمه سازی جهان | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
(نام اصلی: جورجو باربارِلّی<ref>Giorgio Barbarelli </ref>) نقاش ایتالیایی در دورۀ رنسانس<ref>Renaissance </ref>. در ونیز فعالیت داشت. مناظر شاعرانۀ رنسانسی را با رنگ‌های متنوّع، شکل‌های سیّال، و صمیمیتی دلنشین بر تابلو آورد. نقاشی ''ونوس خفته''<ref>''Sleeping Venus'' </ref> (ح ۱۵۱۰؛ نگارخانۀ نقاشی درسدِن<ref>Gemaldegalerie, Dresden </ref>)، ازجمله آثار اوست که احتمالاً به‌وسیلۀ تیسین<ref>Titian </ref> تکمیل شده است. نقاشی محرابی کاسل‌فرانکو<ref>Castlfranco </ref>، با ترکیب‌بندی متقارن و شیوۀ منسجمش، با آثار بلّینی<ref>Bellini </ref>، که استادش بود، قابل قیاس است و، به احتمال بسیار، از نخستین آثار جورجونه بوده است. جورجونه را احتمالاً باید مبتکری در تکامل اسلوب رنگ‌وروغن، و استفاده از رنگ‌های گرم و متنوع، و مبدع | (نام اصلی: جورجو باربارِلّی<ref>Giorgio Barbarelli </ref>) نقاش ایتالیایی در دورۀ [[رنسانس]]<ref>Renaissance </ref>. در [[ونیز]] فعالیت داشت. مناظر شاعرانۀ رنسانسی را با رنگ‌های متنوّع، شکل‌های سیّال، و صمیمیتی دلنشین بر تابلو آورد. نقاشی ''ونوس خفته''<ref>''Sleeping Venus'' </ref> (ح ۱۵۱۰؛ نگارخانۀ نقاشی [[درسدن|درسدِن]]<ref>Gemaldegalerie, Dresden </ref>)، ازجمله آثار اوست که احتمالاً به‌وسیلۀ [[تیسین]]<ref>Titian </ref> تکمیل شده است. نقاشی محرابی کاسل‌فرانکو<ref>Castlfranco </ref>، با ترکیب‌بندی متقارن و شیوۀ منسجمش، با آثار [[بلینی، خانواده|بلّینی]]<ref>Bellini </ref>، که استادش بود، قابل قیاس است و، به احتمال بسیار، از نخستین آثار جورجونه بوده است. جورجونه را احتمالاً باید مبتکری در تکامل اسلوب رنگ‌وروغن، و استفاده از رنگ‌های گرم و متنوع، و مبدع نقاشی مستقل از موقعیّت یا کارکردی خاص، دانست. برای او زیبایی شاعرانه و سحرانگیز نوعی ویژگی فردی شمرده می‌شود، که در اثرش با نام ''طوفان''<ref>''The Tempest'' </ref> (۱۵۰۸م) کاملاً مشهود است؛ در این نقاشیِ رؤیاگونه، انسان‌هایی بی‌تفاوت دربرابر پس‌زمینه‌ای قرار دارند که آبستن توفانی صاعقه‌آساست؛ معنای اثر بیشتر در حال‌وهوای آن نهفته است تا در مضمونش. به‌جز تابلوی ''ونوس خفته''، فقط چهار نقاشی دیگر به یقین از آثار جورجونه شناخته شده‌اند، که عبارت‌اند از نقاشی محرابی ''کاسل‌فرانکو'' در کلیسای جامع کاسل‌فرانکو (که گاه با نام ''مریم عذرا و کودک بر تخت نشسته با دو قدیس''<ref>''Madonna and Child Enthroned with Two Saints''</ref> نیز یاد شده است)، ''سه فیلسوف''<ref>''The Three Philosophers''</ref>، ''تصویر یک زن''<ref>''Portrait of a Lady'' </ref> (هر دو اثر در موزۀ تاریخ هنر [[وین]]<ref>Kunsthistorisches Museum, Vienna </ref>)، و ''توفان'' (آکادمی، ونیز<ref>''Accademia, Venice''</ref>). با آن که در دوران کوتاه زندگی‌اش آثار اندکی پدید آورد، در تیسین و دیگر نقاشان ونیزی تأثیری ژرف نهاد. جورجو باربارلّی پس از وفاتش، جورجونه نام گرفت. ظاهراً همراه با تیسین، در ونیز شاگرد جووانی بلّینی بوده است و در جوانی به موفقیت رسیده است. جورجونه در ۱۵۱۰ بر‌اثر طاعون درگذشت. دیگر آثار منسوب به او، عبارت‌اند از ''یودیت''<ref>''Judith'' </ref> ([[ارمیتاژ|اِرمیتاژ]]<ref>Hermitage</ref>، [[سن پترزبورگ|سن‌پترزبورگ]])، ''تک‌چهرۀ مرد جوان''<ref>''Portrait of a Young Man'' </ref> (موزۀ دولتی، [[برلین]]<ref>Staatliche Museen, Berlin </ref>)، ''مریم عذرا با قدّیسان''<ref>''Madonna with Saints'' </ref> ([[پرادو]]<ref>Prado </ref>، [[مادرید، شهر|مادرید]])، ''مسیح و زنِ زانیه''<ref>''Christ and the Adulteress''</ref> (نگارخانۀ گلاسگو<ref>Glasgow Art Gallery </ref>)، ''کنسرت روستایی''<ref>''Concert Champêtre'' </ref> ([[لوور]]<ref>Louvre </ref>، [[پاریس، شهر|پاریس]])، و ''کنسرت''<ref>''Concert'' </ref> (پیتّی<ref>Pitti </ref>، فلورانس<ref>Florence</ref>). | ||
<!--16127300--> | <!--16127300--> | ||
نسخهٔ ۱۳ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۶
جورجونه، دا کاسل‌فرانکو (۱۴۷۵ـ۱۵۱۰م)(Giorgione, da Castelfranco)
| دا کاسل فرانکو جورجونه da Castelfranco Giorgione | |
|---|---|
| زادروز |
۱۴۷۵م |
| درگذشت | ۱۵۱۰م |
| ملیت | ایتالیایی |
| شغل و تخصص اصلی | نقاش |
| آثار | طوفان (۱۵۰۸)؛ تک چهره مرد جوان (موزه دولتی، برلین)؛ کنسرت روستایی (لوور، پاریس)، سه فیلسوف، تصویر یک زن (هر دو اثر در موزۀ تاریخ هنر وین) |
| گروه مقاله | نگارگری و مجسمه سازی جهان |
(نام اصلی: جورجو باربارِلّی[۱]) نقاش ایتالیایی در دورۀ رنسانس[۲]. در ونیز فعالیت داشت. مناظر شاعرانۀ رنسانسی را با رنگ‌های متنوّع، شکل‌های سیّال، و صمیمیتی دلنشین بر تابلو آورد. نقاشی ونوس خفته[۳] (ح ۱۵۱۰؛ نگارخانۀ نقاشی درسدِن[۴])، ازجمله آثار اوست که احتمالاً به‌وسیلۀ تیسین[۵] تکمیل شده است. نقاشی محرابی کاسل‌فرانکو[۶]، با ترکیب‌بندی متقارن و شیوۀ منسجمش، با آثار بلّینی[۷]، که استادش بود، قابل قیاس است و، به احتمال بسیار، از نخستین آثار جورجونه بوده است. جورجونه را احتمالاً باید مبتکری در تکامل اسلوب رنگ‌وروغن، و استفاده از رنگ‌های گرم و متنوع، و مبدع نقاشی مستقل از موقعیّت یا کارکردی خاص، دانست. برای او زیبایی شاعرانه و سحرانگیز نوعی ویژگی فردی شمرده می‌شود، که در اثرش با نام طوفان[۸] (۱۵۰۸م) کاملاً مشهود است؛ در این نقاشیِ رؤیاگونه، انسان‌هایی بی‌تفاوت دربرابر پس‌زمینه‌ای قرار دارند که آبستن توفانی صاعقه‌آساست؛ معنای اثر بیشتر در حال‌وهوای آن نهفته است تا در مضمونش. به‌جز تابلوی ونوس خفته، فقط چهار نقاشی دیگر به یقین از آثار جورجونه شناخته شده‌اند، که عبارت‌اند از نقاشی محرابی کاسل‌فرانکو در کلیسای جامع کاسل‌فرانکو (که گاه با نام مریم عذرا و کودک بر تخت نشسته با دو قدیس[۹] نیز یاد شده است)، سه فیلسوف[۱۰]، تصویر یک زن[۱۱] (هر دو اثر در موزۀ تاریخ هنر وین[۱۲])، و توفان (آکادمی، ونیز[۱۳]). با آن که در دوران کوتاه زندگی‌اش آثار اندکی پدید آورد، در تیسین و دیگر نقاشان ونیزی تأثیری ژرف نهاد. جورجو باربارلّی پس از وفاتش، جورجونه نام گرفت. ظاهراً همراه با تیسین، در ونیز شاگرد جووانی بلّینی بوده است و در جوانی به موفقیت رسیده است. جورجونه در ۱۵۱۰ بر‌اثر طاعون درگذشت. دیگر آثار منسوب به او، عبارت‌اند از یودیت[۱۴] (اِرمیتاژ[۱۵]، سن‌پترزبورگ)، تک‌چهرۀ مرد جوان[۱۶] (موزۀ دولتی، برلین[۱۷])، مریم عذرا با قدّیسان[۱۸] (پرادو[۱۹]، مادرید)، مسیح و زنِ زانیه[۲۰] (نگارخانۀ گلاسگو[۲۱])، کنسرت روستایی[۲۲] (لوور[۲۳]، پاریس)، و کنسرت[۲۴] (پیتّی[۲۵]، فلورانس[۲۶]).
- ↑ Giorgio Barbarelli
- ↑ Renaissance
- ↑ Sleeping Venus
- ↑ Gemaldegalerie, Dresden
- ↑ Titian
- ↑ Castlfranco
- ↑ Bellini
- ↑ The Tempest
- ↑ Madonna and Child Enthroned with Two Saints
- ↑ The Three Philosophers
- ↑ Portrait of a Lady
- ↑ Kunsthistorisches Museum, Vienna
- ↑ Accademia, Venice
- ↑ Judith
- ↑ Hermitage
- ↑ Portrait of a Young Man
- ↑ Staatliche Museen, Berlin
- ↑ Madonna with Saints
- ↑ Prado
- ↑ Christ and the Adulteress
- ↑ Glasgow Art Gallery
- ↑ Concert Champêtre
- ↑ Louvre
- ↑ Concert
- ↑ Pitti
- ↑ Florence